-
1.《登鹅鼻山至绝顶访秦刻石且北望大海山路危甚》 宋·陆游
街头旋买双芒屩,作意登山殊不恶。
苍崖无罅竹鞭逸,崩石欲坠松根络。
凭高开豁快送目,历险崎岖危著脚。
川云忽起两蛟舞,瀑水高吹万珠落。 -
2.《白水县崔少府十九翁高斋三十韵》 唐·杜甫
客从南县来,浩荡无与适。
旅食白日长,况当朱炎赫。
高斋坐林杪,信宿游衍阒。
清晨陪跻攀,傲睨俯峭壁。 -
3.《自蜀奉册命往朔方途中呈韦左相文部房尚书门下崔侍郎》 唐·贾至
胡羯乱中夏,銮舆忽南巡。
衣冠陷戎寇,狼狈随风尘。
豳公秉大节,临难不顾身。
激昂白刃前,溅血下沾巾。 -
4.《秋怀十五首》 唐·孟郊
孤骨夜难卧,吟虫相唧唧。
老泣无涕洟,秋露为滴沥。
去壮暂如剪,来衰纷似织。
触绪无新心,丛悲有馀忆。 -
5.《奉和思黯相公以李苏州所寄太湖石奇状绝伦…呈梦得》 唐·白居易
错落复崔嵬,苍然玉一堆。
峰骈仙掌出,罅坼剑门开。
峭顶高危矣,盘根下壮哉。
精神欺竹树,气色压亭台。 -
6.《答萧建》 唐·费冠卿
自地上青峰,悬崖一万重。
践危频侧足,登堑半齐胸。
飞狖啼攀桂,游人喘倚松。
入林寒z9々,近瀑雨濛濛。 -
7.《答韩湘》 唐·姚合
疏散无世用,为文乏天格。
把笔日不休,忽忽有所得。
所得良自慰,不求他人识。
子独访我来,致诗过相饰。 -
8.《纪梦游甘露寺(寺在京口北固山上)》 唐·陆龟蒙
昔卧嵩高云,云窗正寒夕。
披裘忽生梦,似到空王宅。
峨天一峰立,栏楯横半壁。
级倚绿巅差,关临赤霄辟。 -
9.《华山》 唐·郑谷
峭仞耸巍巍,晴岚染近畿。
孤高不可状,图写尽应非。
绝顶神仙会,半空鸾鹤归。
云台分远霭,树谷隐斜晖。 -
10.《假山》 唐·齐己
匡庐久别离,积翠杳天涯。
静室曾图峭,幽亭复创奇。
典衣酬土价,择日运工时。
信手成重叠,随心作蔽亏。 -
11.《晚霁望岳麓》 唐·刘昭禹
湘西斜日边,峭入几寻天。
翠落重城内,屏开万户前。
崖崚危溅瀑,林罅静通仙。
谁肯功成后,相携扫石眠。 -
12.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
13.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
14.《绛都春(太师生辰)》 宋·毛滂
余寒尚峭。
早凤沼冻开,芝田春到。
茂对诞期,天与公春向廊庙。
元功开物争春妙。 -
15.《蓦山溪(九日)》 宋·曹冠
佳辰洊九,吹帽霜风峭。
画阁势崔嵬,遍危阑、翠峰缭绕。
茂林修竹,别是小壶天,烟霭淡,夕阳明,隐映溪光渺。
匣琴流水,休恨知音少。 -
16.《谒金门》 宋·沈端节
真个忆。
花下雨声初息。
猛记乌衣曾旧识。
丁宁教去觅。
春半峭寒犹力。
泪滴两襟成迹。
独倚危阑清昼寂。
草长流翠碧。 -
17.《甘州(题赵药牖山居·见天地心、怡颜、小柴桑,皆其亭名·)》 宋·张炎
倚危楼、一笛翠屏空,万里见天心。
度野光清峭,晴峰涌日,冷石生云。
帘卷小亭虚院,无地不花阴。
径曲知何处,春水泠泠。 -
18.《摸鱼儿(闽漕王幼学作碧湾丹嶂堂,歌此词,以墨本见寄,依韵和之)》 宋·王迈
昔元城、一生清峭,南都高卧坚壁。
留耕便是元城样,何肯枉吾寻尺。
曾直笔。
说社稷安危,屡叩龙墀额。 -
19.《丁香结》 宋·杨泽民
梅雨犹清,冷风乘急,遥送万丝斜陨。
听水翻雷迅。
冒雾湿,但觉衣裘皆润。
乱山烟嶂外,轻寒透、未免强忍。 -
20.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。