-
1.《送陆畅归湖州,因凭题故人皎然塔、陆羽坟》 唐·孟郊
淼淼霅寺前,白蘋多清风。
昔游诗会满,今游诗会空。
孤吟玉凄恻,远思景蒙笼。
杼山砖塔禅,竟陵广宵翁。 -
2.《桐柏崇道观》 宋·太史章
神仟隐居尚深渺,径迂不欲与世通。
必求峭拔出林杪,俯视左右环群峰。
飞泉不测源所自,瀑注一落千丈虹。
步跻石磴旋盘折,翠荫蒙密多长松。 -
3.《戊午上巳谒何恭人坟三绝》 宋·刘克庄
当日封崇殊草创,末年付授绝悲哀。
子孙记取吾翁语,斗酒单鸡岁岁来。 -
4.《寄崇福主泽南洲》 宋·陈著
天地中閒澒洞尘,山林须是好三分。
危时安饭僧家鼓,浊世清风相国坟。
老后重来如梦见,静中自韵以心闻。
同游话到溪头别,寂寂斜阳淡淡云。 -
5.《帝京篇十首》 唐·李世民
秦川雄帝宅,函谷壮皇居。
绮殿千寻起,离宫百雉馀。
连薨遥接汉,飞观迥凌虚。
云日隐层阙,风烟出绮疏。 -
6.《赋尚书》 唐·李世民
崇文时驻步,东观还停辇。
辍膳玩三坟,晖灯披五典。
寒心睹肉林,飞魄看沉湎。
纵情昏主多,克己明君鲜。
灭身资累恶,成名由积善。
既承百王末,战兢随岁转。 -
7.《比干墓》 唐·徐彦伯
大位天下宝,维贤国之镇。
殷道微而在,受辛纂颓胤。
山鸣鬼又哭,地裂川亦震。
媟黩皆佞谀,虔刘尽英隽。 -
8.《哭补阙亡友綦毋学士》 唐·王湾
明代资多士,儒林得异才。
书从金殿出,人向玉墀来。
词学张平子,风仪褚彦回。
崇仪希上德,近侍接元台。 -
9.《周平西墓》 唐·权德舆
英威今寂寞,陈迹对崇丘。
壮志清风在,荒坟白日愁。
穷泉那复晓,乔木不知秋。
岁岁寒塘侧,无人水自流。 -
10.《南山诗》 唐·韩愈
吾闻京城南,兹惟群山囿。
东西两际海,巨细难悉究。
山经及地志,茫昧非受授。
团辞试提挈,挂一念万漏。 -
11.《适思》 唐·颜胄
芳岁不我与,飒然凉风生。
繁华扫地歇,蟋蟀充堂鸣。
感物增忧思,奋衣出游行。
行值古墓林,白骨下纵横。 -
12.《奉陪颜使君修《韵海》毕,东溪泛舟饯诸文士》 唐·皎然
诸侯崇鲁学,羔雁日成群。
外史刊新韵,中郎定古文。
菁华兼百氏,缣素备三坟。
国语思开物,王言欲致君。
研精业已就,欢宴惜应分。
独望西山去,将身寄白云。 -
13.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
14.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
15.《芜城赋》 南北朝·鲍照
沵迆平原,南驰苍梧涨海,北走紫塞雁门。
柂以漕渠,轴以昆岗。
重关复江之隩,四会五达之庄。
当昔全盛之时,车挂轊,人驾肩。 -
16.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
17.《门有车马客行》 魏晋·陆机
门有车马客,驾言发故乡。
念君久不归,濡迹涉江湘。
投袂赴门涂,揽衣不及裳。
拊膺携客泣,掩泪叙温凉。 -
18.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
19.《庐山高》 明·沈周
庐山高,高乎哉!郁然二百五十里之盘距。
岌乎二千三百丈之,谓即敷浅原。
培何敢争其雄?西来天堑濯其足,云霞旦夕吞吐乎其胸。
回崖沓嶂鬼手擘,涧道千丈开鸿。 -
20.《砀山怀古》 宋·陈刚
山名芒砀势穹崇,汉祖严祠翠霭中。
紫气应时胜碧落,素灵何处泣秋风。
狐鸣陈涉孤坟坏,金尽梁王石室空。
毕竟乾坤归有道,漫夸扛鼎力英雄。