-
1.《嵩山十志十首·幂翠庭》 唐·卢鸿一
幂翠庭者,盖崖巘积阴,林萝沓翠,其上绵幂,其下深湛。
可以王神,可以冥道矣。
及喧者游之,则酣谑永日,汩清薄厚。 -
2.《贺新郎(居厚、艮翁皆和,余亦继作·)》 宋·刘克庄
何必游嵩少。
屋边山、松风浩荡,虎龙吟啸。
旧效楚人悲秋作,晚爱陶诗高妙。
发如此、临流羞照。 -
3.《鹊桥仙(居厚弟生日)》 宋·刘克庄
俱登瀛馆,俱还洛社,各自健如黄犊。
不消外监与留台,也不要、嵩山崇福。
我如原父,君如贡父,且把汉书重读。
韩公当局等闲过,又看到、温公当局。 -
4.《四牧图戴嵩画》 元·王冕
牧儿小职奚以为,力耕得暇则放之。
浴流食青随所宜,岂同人牧潜危机?重爵厚禄那自欺,坐看败肉加鞭笞。
何如牧儿心坦夷?出入自在无羁縻。
高林雨晴白日迟,平原春暖芳草肥。 -
5.《王君贶宣徽垂示嵩山祈雪诗十章合为一篇以酬》 宋·司马光
今秋少雨冬不雪,麦寄浮埃根欲绝。
圣主焦心闵万民,负扆不怡常膳撤。
诏书朝下遍九州,岳渎百神俱祷求。
西都留守虔群命,促驾不敢须臾留。 -
6.《怀嵩楼晚饮示徐无党无逸》 宋·欧阳修
滁山不通车,滁水不载舟。
舟车路所穷,嗟谁肯来游。
念非吾在此,二子来何求。
不见忽三年,见之忘百忧。 -
7.《希深惠书言与师鲁永叔子聪几道游嵩因诵而韵》 宋·梅尧臣
闻君奉宸诏,瑞祝疑灵岫。
山水聊得游,志愿庶可就。
岂无朋从俱,况此一二秀。
方蕲建春陌,十刻残昼漏。 -
8.《登嵩顶》 宋·李廌
丈夫有奇气,坐井直郁郁。
朅来古嵩州,携手登太室。
中峰到绝顶,北岭太峭壁。
山河在股掌,带砺何足述。 -
9.《过具茨诸山始达嵩少》 宋·李廌
初踰千峰时,千峰各呈秀。
抵兹嵩高前,始觉众山陋。
恃此一柱力,天地敢分剖。
四维既张弛,穹壤托高厚。 -
10.《嵩岳图》 宋·楼钥
先世前踪不可追,君从何处得全碑。
上横嵩岳三千丈,下列齐公廿四诗。
室号揖仙怀旧书,庵名面壁认遗基。
青毡真是我家物,欲以琼瑶厚报之。 -
11.《立德新居》 唐·孟郊
立德何亭亭,西南耸高隅。
阳崖泄春意,井圃留冬芜。
胜引即纡道,幽行岂通衢。
碧峰远相揖,清思谁言孤。 -
12.《上枢密韩太尉书》 宋·苏辙
太尉执事:辙生好为文,思之至深。
以为文者气之所形,然文不可以学而能,气可以养而致。
孟子曰:“我善养吾浩然之气。
”今观其文章,宽厚宏博,充乎天地之间,称其气之小大。 -
13.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
14.《耆英会诗》 宋·王拱辰
西都山水天下奇,神嵩景室环清伊。
甫申间气秀不绝,生贤会坚昌明时。
衣冠占数盛文雅,台符卿月光离离。
魏京雄奥压幽朔,游宫御府严天威。 -
15.《题苏端明书乳泉赋后》 宋·陈仁玉
坡翁谪海上,人传已仙去。
道逢章子厚,遄复返尘路。
至言想世惊,独閟乳泉赋。
遥怜嵩山丘,千古不可驻。 -
16.《和十二兄五首》 宋·晃冲之
我家溱洧间,春水色如酒。
嵩少在吾旁,日夕意亦厚。
田园虽不广,幽兴随事有。
药畦灌陈根,芋区采骈首。 -
17.《石鼓》 宋·苏轼
冬十二月岁辛丑,我初従政见鲁叟。
旧闻石鼓今见之,文字郁律蛟蛇走。
细观初以指画肚,欲读嗟如箝在口。
韩公好古生已迟,我今况又百年后。 -
18.《大行太皇太后挽词二首》 宋·秦观
东朝制诏九年称,烈武功高後世兴。
坐举不周天柱正,亲扶阳谷日车升。
班行尚想延和殿,羽卫俄趋永厚陵。
洛水嵩峰霄汉外,百官西望涕难胜。 -
19.《满江红·灯火星桥》 宋·无名氏
灯火星桥,元宵过、春□新霁。
潇洒处,梅梢雪暖,柳梢风细。
嵩岳想储当日秀,麒麟来作人间瑞。
快风流、小小住蓬瀛,千秋岁。 -
20.《观何君宝画》 宋·梅尧臣
燕马易画,吴牛难图。
马骨隐细牛骨麤,马毛厚密牛毛疏。
麤疏必辨别,细密多模胡。
乃知戴嵩笔,能出韩干徒。