-
1.《感遇诗三十八首》 唐·陈子昂
微月生西海,幽阳始代升。
圆光正东满,阴魄已朝凝。
太极生天地,三元更废兴。
至精谅斯在,三五谁能征。 -
2.《雉带箭》 唐·韩愈
原头火烧静兀兀,野雉畏鹰出复没。
将军欲以巧伏人,盘马弯弓惜不发。
地形渐窄观者多,雉惊弓满劲箭加。
冲人决起百余尺,红翎白镞随倾斜。
将军仰笑军吏贺,五色离披马前堕。 -
3.《石淙(一作五淙十首)》 唐·孟郊
岩谷不自胜,水木幽奇多。
朔风入空曲,泾流无大波。
迢递径难尽,参差势相罗。
雪霜有时洗,尘土无由和。 -
4.《有木诗八首》 唐·白居易
有木名弱柳,结根近清池。
风烟借颜色,雨露助华滋。
峨峨白雪花,袅袅青丝枝。
渐密阴自庇,转高梢四垂。 -
5.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
6.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
7.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
8.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
9.《哀山民》 宋·赵师秀
忆君初病时,仓皇造君榻。
知为寒所中,胫痹连左胛。
蒋子丹有神,三日能屈伸。
五日扶杖立,十日行逡巡。 -
10.《范资政移镇杭州一百韵》 宋·金君卿
圣门高弟游渊源,当时所得惟十贤。
科张言行政与学,兼此四者谁能然。
公含天资得具美,出文入武材谟全。
轩昂盛时进以道,行高德钜齐回骞。 -
11.《观潮歌》 明·史鉴
鸡声喔喔天未明,大家尽说观潮行。
骑舆徒步相遝,袨服靓妆街市盈。
江头日高潮未生,秋风猎猎笳鼓鸣。
美人狎坐临前楹,娇歌宛转调鸣筝。 -
12.《春晚南堂晨起》 宋·陆游
秋风树瘦劲,春露叶扶疏。
夙兴立堂上,短发未暇梳。
高谢世俗撄,游於物之初。
青黄灾断木,三四调群狙。
长生岂有巧,要令方寸虚。
今年幸差健,小雨聊荷锄。 -
13.《波棱乃自波陵国来盖西域蔬也甚能解面毒予颇》 宋·张耒
谁从西域移佳蔬,遍植中原葵苋俱。
清霜严雪冻不死,寒气愈盛方芳敷。
贯金锐箭脱秋竹,剪罗巧带飘华裾。
中含金气抱劲利,穿涤炎热清烦纡。 -
14.《新营小斋凿地炉辄成五言三十七韵》 宋·欧阳修
霜降百工休,居者皆入室。
墐户畏初寒,开炉代温律。
规模不盈丈,广狭足容膝。
轩窗共幽窳,竹柏助蒙密。 -
15.《依韵和正仲重台梅花》 宋·梅尧臣
芳梅何蒨蒨,素叶吐层层。
近腊寒犹劲,先春气已承。
冷香传去远,静静密还增。
有意常欺雪,无功合镂冰。 -
16.《和江邻几咏雪二十韵》 宋·梅尧臣
十一月将雪,寒谁计有无。
云横冻鹏翼,霰集泣蛟珠。
万里风为使,千门玉作枢。
缟衣来自郑,涛鹭卷从吴。 -
17.《对月忆满子权》 宋·王令
长风掠海来,吹月散百链。
青天豁四碧,云霭不容缘。
窗轩飒先秋,露气入簟扇。
宽庭生夜凉,蚊口不得擅。 -
18.《秋居览景因感所事》 宋·文同
閒居闭穷巷,拙者诚所宜。
掩书坐前楹,默与天理期。
是时新雨收,物物含秋姿。
疏檐正残日,曲几方凉颸。 -
19.《李山英以疾归田客有言山英移书石守道者因摭》 宋·蔡襄
吾友守道气刚劲,丑邪扶直出天性。
意高身贱无所发,胸中事事先后併。
襄尝畏其大勇果,愿以中直为得正。
忽闻鲁士李山英,移书告之要力行。 -
20.《次韵孔平仲著作见寄四首》 宋·苏辙
昔在京城南,成均封茅屋。
清晨屣履过,不顾车击毂。
时有江南生,能使多士服。
同侪畏锋锐,兄弟更驰逐。