-
241.《遡蛱诗》 宋·邓深
胪言峡山天下奇,欲观愁隔三千里。
常恐因循孤此兴,非假夤缘那得至。
偶逢月湖起仕宦,正指夔门愁凋敝。
忻然谓我便登陆陟。 -
242.《旅闷十首》 宋·方回
旧观繁华绝,余风巧伪滋。
人穷何不至,俗薄故堪嗤。
敝帚犹艰借,劳薪自暗炊。
扶摇九万里,遥谢庶风雌。 -
243.《送胡子游学正》 宋·方回
俗徒纷云云,章甫殊不竞。
不竞何以故,无奈二氏横。
予曰实不然,请各言其行。
开辟古至今,儒道独也正。 -
244.《木绵怨》 宋·方回
湖山一笑乾坤破,欺孤弱寡成迁播。
不念六宫将北行,太师双拥婵娟卧。
甬东香艳到漳南,争看并蒂芙蓉过。
天兵及颈幸全屍,想见骈肩泪珠堕。 -
245.《七夕和韵》 宋·李复
东方牵牛西织女,饮犊弄机隔河渚。
西风忽起怨夜长,相望盈盈不得语。
走投上帝贷金钱,五云飞来结香軿。
曳裾指露天榆冷。 -
246.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
247.《题张四直阁容庵》 宋·释崇岳
大辩若讷,大巧若拙。
太清点云,千江并月。
直为我容庵,故作如见说。 -
248.《赞华长老真》 宋·释绍昙
华胄兮天随故家,清名兮应庵再来。
穷教兮佛陇精华,逃禅兮苏州思獃。
爱梅兮冰雪襟怀,结茅兮泉石亭台。
搜吟兮西湖巧裁,好客兮东合大开。 -
249.《缘识》 宋·宋太宗
春色春兮景媚妍,薰风暖润物华鲜。
上林花结和香雾,絮压轻轻软似绵。
寰中运启大平年,文武须精百艺全。
弄影马骄难控勒,龟兹韵雅奏钓天。 -
250.《缘识》 宋·宋太宗
栖心隐逸故非常,大约恒持要久长。
清净好为皆是益,周旋理度審安详。
法乾驭物须平稳,顺日成功自酌量。
倏忽之间堪匹配,临时巧拙见圆方。 -
251.《缘识》 宋·宋太宗
伏藏终不见,巧拙是兼非。
至道光怀古,周通隐圣机。
清天何物性,浊地故相依。
修炼真堪惜,疏慵有顺违。 -
252.《逍遥咏》 宋·宋太宗
伏藏终不见,巧拙是兼非。
至道光怀古,周通隐圣机。
清天何物性,浊地故相依。
修炼真堪惜,疏慵有顺违。 -
253.《逍遥咏》 宋·宋太宗
栖心隐逸故非常,大约恒持要久长。
清净好为皆是益,周旋理度審安详。
法乾驭物须平稳,顺日成功自酌量。
倏忽之间堪疋配,临时巧拙见圆方。 -
254.《次韵蒋颖叔金部游介亭望湖山二十四韵》 宋·苏颂
我昨来馀杭,孟陬值杓建。
春色正融怡,皇华纡睠眄。
言此佳山水,巧丽极怪变。
有如画屏风,罗列围四面。 -
255.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
256.《西湖》 宋·孙应时
十年身不到西湖,把酒临风省故吾。
万里山川发天巧,三朝宫苑富皇都。
溪桥无处寻君复,诗帐令人忆大苏。
尚许萧然尘外客,小舟终日卧冰壶。 -
257.《祝舜俞拉希言见访富春赤亭山居》 宋·王洋
岩腹纡盘一径通,故劳都骑载郫筒。
先生旧负连城价,校尉今烦一箭工。
著雪老山清刻骨,添梅官路巧迎风。
此身终解浑无事,共乐郊原浩荡中。 -
258.《涂中读周希稷所示诗卷以诗代简》 宋·喻良能
周郎诗句故惊人,尔许清新思不群。
不是并刀工翦水,定知琼尺巧裁云。 -
259.《诚斋指檐头雪为诗材二首》 宋·袁说友
春风著意向春宵,巧作冰澌细细飘。
正好千门竞灯火,故添万瓦灿琼瑶。
谁怜梅蕊犹含玉,大遣杨花为夺标。
一段风光付诗手,物华正恐为君撩。 -
260.《陈日华删定读书林》 宋·袁说友
雄编已汗南山竹,对坐松篁夸鼎足。
犹嫌官事作痴儿,故向书林巧徵逐。
苍龙宛转鳞之而,此君寂寞清且高。
晚来雁鹜无人进,又报明公欲变骚。