-
81.《游三岩》 宋·姜特立
一见便非凡世界,恍然兜率化成宫。
未分混沌天无巧,已凿谽谺鬼有功。
百尺飞泉晴亦雨,四时阴穴夜吹风。
莫将俗驾污仙境,明日红法在眼中。 -
82.《灵隐慧上人惠诗为古风以赠》 宋·郑清之
弄翰戏墨虽佛事,炊沙作糗成饥嗔。
不欲诗工与字巧,绪余能夺道之真。
心宗一了万法具,辨才飞转陶空轮。
君不见阿难多闻及辨慧,呪语要敌摩伽神。 -
83.《种菊》 宋·徐照
一花八十品,秋风巧於春。
不与群物竞,静性如幽人。
湿燥欲及宜,□□养性真。
谁授服饵法,应能寿吾身。 -
84.《送安少愚下第东归》 宋·程公许
去年游凌云,传观一篇书。
问客谁所作,作者安少愚。
少愚宾城人,万里走东吴。
悯俗日抢攘,正途欲芒芜。 -
85.《寿东师杨尚书》 宋·程公许
去年拜公北定堂,中秋玩月喧丝簧。
长风趣驾泝江艇,恨不初度{奭斗}一觞。
转头玉鉴秋又满,北定风景遥相望。
寸心炯炯千里共,欲往从之川路长。 -
86.《黄鲁直诗稿帖赞》 宋·岳珂
句法之奇,日炼月锻。
鸟轻之过疾讵稳,驴上之推敲未判。
长吉这心欲呕,弥明之息犹鼾。
天巧呈露风期汗漫。
予方遡诗派而未能,所以掩斯卷而三叹也。 -
87.《夜读杜诗四十韵》 宋·苏泂
夜读老杜诗,如对老杜面。
此翁历艰难,往往诗中见。
曩吾游川蜀,所恨年数浅。
草堂闻无人,正在成都县。 -
88.《代天宁寺僧可举赠梓人善斲歌》 宋·陈著
四明山南郁嵯峨,异气上与青天摩。
人豪挟秀布山下,余为巧匠擅一窝。
颀然而长独出者,此中巧处得最多。
谁知造物亦有意,要为公输世其科。 -
89.《送庐陵郭佥判致仕归》 宋·姚勉
世俗风波甚,谁能退急流。
渊明存菊日,张翰忆鲈秋。
高躅今云远,清风孰与侔。
明公回末习,逸韵踵前修。 -
90.《赠石工二首》 宋·姚勉
禹世龙门巧凿人,传来心法妙通神。
倩渠斲取擎天柱,撑拄明堂亿万春。 -
91.《用元韵答清老》 宋·王炎
巧匠胸中有全室,能文纸上无脱稿。
老禅善画亦如是,毛锥未出意行到。
解衣盘薄小经营,蓦然挥洒笔如扫。
我思诗画本一律,众作徒多等蝉噪。 -
92.《正月四日侍宴紫宸殿契丹使预会》 宋·宋庠
黼座披天幄,朝簪集玉除。
人来重塞表,年是上皇初。
万岫移神岛,千门敞徼庐。
春云低借幕,瑶斗近临车。 -
93.《谢朱宜中隶字》 宋·叶茵
隶法如公有典刑,拙中藏巧混天成。
因观体制超前辈,旋辟轩窗乞扁名。
气象晋人遒且劲,源流汉刻古而清。
得来喜对儿曹语,一字千金胜满籯。 -
94.《钱舜举溪岸图》 明·张羽
忆昔至元全盛日,天子诏下征遗逸。
吴兴八俊皆奇才,秀邸王孙称第一。
一朝玉马去朝周,诸子声名总辉赫。
岂知钱郎节独苦,老作画师头雪白。 -
95.《赋玛瑙笛》 宋·孔武仲
羌儿吹笛作龙吟,中有太古之纯音。
伊人已死笛仍在,千古月明江水深。
谁知巧匠寻山谷,蹙踏溪云采明玉。
云谷之竹色黯黯,浅紫轻红花映雨。 -
96.《辛已老人生旦》 宋·陈文蔚
陶陶太古民风淳,诈伪不萌情意真。
何尝吐纳事屈伸,往往皆为百岁人。
中古便似秋冬辰,和气无复如阳春。
机巧百出妄喜嗔,七十者稀以为珍。 -
97.《遡蛱诗》 宋·邓深
胪言峡山天下奇,欲观愁隔三千里。
常恐因循孤此兴,非假夤缘那得至。
偶逢月湖起仕宦,正指夔门愁凋敝。
忻然谓我便登陆陟。 -
98.《读素问十六首》 宋·方回
用针取工巧,用药称圣神。
伯高不尽言,极艺未易臻。
针法今鲜传,甚于药杀人。
与落庸医手,寡欲全其身。 -
99.《寄祖祕丞》 宋·李覯
我本山田人,好尚与众异,平生重交游,所得国无几。
昨者应茂才,西行觑朝美。
时当庆历初,选举宝多士。 -
100.《偈颂一百五十首》 宋·释心月
笑密庵巧,喜松源拙,扫临济喝,折德山棒。
自谓不蹑前踪,又道抛三放两。
自谓无法与人,又道开口不在舌头上。