-
1.《陪冯使君游六首·游灵泉院》 唐·贯休
珂珮喧喧满路岐,乱泉声里扣禅扉。
对花语合希夷境,坐石苔黏黼黻衣。
鸟啄古杉云冉冉,风吹清磬露霏霏。
惠岩亦有孤峰在,只恋繙经未得归。 -
2.《西岩山》 唐·白居易
千古仙居物象饶,道成丹熟昼升霄。
岩前宝磬转松韵,洞口灵池应海潮。
崖折百花迟日晚,鹤归清夜唳声遥。
登临渐到希夷境,手拂行云度石桥。 -
3.《山居诗二十四首》 唐·贯休
休话喧哗事事难,山翁只合住深山。
数声清磬是非外,一个闲人天地间。
绿圃空阶云冉冉,异禽灵草水潺潺。 -
4.《中秋同诸子九曲泛月》 宋·虞亿
名山阅万古,明月来几时。
顾游属中秋,万里云雾披。
心间境亦静,月满山不移。
况兹九曲溪,正漾清涟漪。 -
5.《题金华宫》 唐·徐氏
碧烟红雾漾人衣,宿雾苍苔石径危。
风巧解吹松上曲,蝶娇频采脸边脂。
同寻僻境思携手,暗指遥山学画眉。
好把身心清净处,角冠霞帔事希夷。 -
6.《赴郑谷郎中招游龙兴观读题诗板谒七真仪像因有十八韵》 唐·齐己
何处陪游胜,龙兴古观时。
诗悬大雅作,殿礼七真仪。
远继周南美,弥旌拱北思。
雄方垂朴略,后辈仰箴规。 -
7.《仙掌铭》 唐·独孤及
阴阳开阖,元气变化,泄为百川,凝为崇山,山川之作,与天地并,疑有真宰而未知尸其功者。
有若巨灵赑屃,攘臂其间,左排首阳,右拓太华,绝地轴使中裂,坼山脊为两道,然后导河而东,俾无有害,留此巨迹于峰之巅。
后代揭厉于玄踪者,聆其风而骇之,或谓诙诡不经,存而不议。
及以为学者拘其一域,则惑于余方。 -
8.《满江红(丁丑登均州武当山)》 宋·李曾伯
镇日山行,人倦也、马还无力。
游历处,总堪图画,足供吟笔。
涧水绿中声漱玉,岭云白外光浮碧。
信野花、啼鸟一般春,今方识。 -
9.《满庭芳·顿悟玄机》 元·高道宽
顿悟玄机,渐离尘境,双忘顿渐无为。
修真大道,了见本希夷。
戒律精持道德,做神仙、方外先知。
凭心地,三千功满,八百行无亏。 -
10.《苏武慢·创建灵坛》 元·冯尊师
创建灵坛,初修丹灶,保养太和真命。
风上虎啸,火起龙腾,燮理要依时令。
金木交并,斗觉天关,旋绕涤除心径。
睹玄珠一粒、流霞闪烁,送归金鼎。 -
11.《满庭芳·减饭除情》 宋·无名氏
减饭除情,敌魔战睡,圣贤学道根基。
进人退己,用事契心机。
遇境休生烟火,安闲处、性要无疑。
争知道,洪波跳出,却还入希夷。 -
12.《倪昭卿赋赠叶神童》 宋·白玉蟾
神童之貌清且奇,神童之道传希夷。
入室三年丹已熟,肌肤绰约光离离。
结缯自覆有余乐,晔晔紫芝堪疗饥。
跳入壶中人莫见,朝游五岳暮瑶池。 -
13.《夜宿赤松梅师房》 宋·王柏
梅师有松度,萧散意态真。
皮冠簪白雪,布褐貯阳春。
房计任简淡,了无一虑尘。
茶一碗,酒一尊, -
14.《留赠太平刘道士》 宋·王洋
早岁希夷合道真,八年静默已全神。
收还赤子无为境,留得丹霄自在身。
独与老庄谈妙理,不分儒释是殊伦。
有时醉露真消息,流水桃花不误人。 -
15.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
16.《古风五十九首》 唐·李白
其一
大雅久不作。
吾衰竟谁陈?
王风委蔓草。 -
17.《游仙二十四首》 唐·吴筠
启册观往载,摇怀考今情。
终古已寂寂,举世何营营。
悟彼众仙妙,超然含至精。
凝神契冲玄,化服凌太清。 -
18.《题陆贾大夫庙》 宋·梁竑
刘郎辛苦逐秦鹿,尚欲长鞭及马腹。
蛮夷大长梦不惊,海边椎髻乘黄屋。
江淮貔貅始闲暇,忍使驱令渡篁竹。
陆生手持尺二组,唤起老子同分肉。 -
19.《閒居多暇追叙旧游成一百十韵》 宋·释文珦
予生驽且钝,良御谩加鞭。
蹇步常居后,长途靡克前。
於焉辞里塾,竟尔向林泉。
鲁诰方擩哜,真乘又赜研。 -
20.《游茅山二首》 唐·李中
绿藓深迎步,红霞烂满衣。
洞天应不远,鸾鹤向人飞。
茅许仙踪在,烟霞一境清。
夷希何许叩,松径月空明。