-
141.《五月二十八日书诗人壁》 清·黄宗羲
水晶宫殿玉雕阑,丝竹丛中墨未干。
却道诗情多富贵,故教村落写荒寒。 -
142.《旅馆书怀次韵》 宋·王淮
吹断金猊一缕烟,凄风忽到鬓毛边。
出门叹有千歧路,负郭惭无二顷田。
浅水干芦秋雨雁,荒村病柳夕阳蝉。
空窗独掩黄昏后,半壁寒灯对榻燃。 -
143.《虞美人 别鲁道源 词综卷三十三》 元·何景福
三年奔走荒山道。
喜说苕溪好。
苕溪秋水漫悠悠。
载将离恨上杭州。
干戈未已身如寄。
安乐知何处。
青溪溪上钓鱼矶。
纵使无鱼,还有蟹螯肥 -
144.《有感》 宋·项安世
几许心期百未价,更将疏发对苍茫。
江声直上鲸波去,山色回看虎踞长。
乱后碧芜荒楚甸,云间孤塔见维扬。
承平旧事无人说,闲倚栏干送夕阳。 -
145.《登越王台》 宋·吕定
海上荒台草树平,登临不尽古人情。
白云万里怀亲舍,红日中天望帝京。
百粤山咱秋历落,山城楼阁晚峥嵘。
醉来徙倚栏干曲。
听彻西风画角声。 -
146.《闻鬼》 宋·彭秋宇
荒郊白骨卧枯莎,有鬼衔冤苦奈何。
半夜数声凄枕席,十年几度惨干戈。
英魂无托子孙绝,史笔不知忠义多。
欲反髑髅生世乐,近来富贵亦消磨。 -
147.《春寒叹》 宋·萧立之
一月春寒缩牛马,束桂薪刍不当价。
去年霜早谷蕃熟,雨烂秧青我日晒。
深山处处人夷齐,锄荒饭蕨填朝饥。
干戈满地此乐土,不谓乃有凶荒时。 -
148.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
149.《临江仙·千古武陵溪上路》 元·张弘范
千古武陵溪上路,桃花流水潺潺。
可怜仙契剩浓欢。
黄鹏惊梦破,青鸟唤春还。
回首旧游浑不见,苍烟一片荒山。
玉人何处倚阑干。
紫箫明月底,翠袖暮天寒。 -
150.《即事二首》 宋·陈杰
庆历残碑倦复看,斯文岂是为游观。
一番栋宇开荒礎,万古青螺点玉盘。
鸟度云移人事换,天高地大客愁宽。
六丝小驻询遗俗,尚忆重华舞羽干。 -
151.《题唐显孝饶娥墓》 宋·程时登
悠悠孤愤倚中流,饱阅川陵四百秋。
水际丛祠犹昨日,人间抔土几荒丘。
故乡爱说饶饶姓,往事空传柳柳州。
满目夕阳凝睇久,桐花飞落钓鱼舟。 -
152.《秋霜阁》 宋·刘拯
翰林诗笔振千古,珊瑚照夜横雕梁。
高文胜地占江左,我来戴胜初降桑。
雨师愤郁欲倾注,气蒸柱礎如迸浆。
清风执热逝可濯,定知五月飞秋霜。 -
153.《蓬莱行》 宋·钱公辅
蓬莱谪居香案吏,此语昔自微之始。
后人慷慨慕前芬,高阁雄名由此起。
一从圮废知几年,栋摧礎断埋空山。
遗踪馀址杳何处,惟有竹树荒芜閒。 -
154.《淳熙内禅颂》 宋·王子俊
太初冥冥,孰究孰营。
羲仪图之,靡丽於成。
有圣惟勋,疏之瀹之。
斧其不条,而荒度之。 -
155.《识时梅歌》 宋·谢琎
寇至人远避,寇退人复归。
归来寻旧址,草芜迷荒基。
哀哉住傍梅,清梦常相依。
可怜岁寒心,能识存亡机。 -
156.《梅林分韵得陶字》 宋·杨大光
蟠根寄荒绝,擢干空槮萧。
乡来闻妙语,剪拂到儿曹。
垂老犹叵堪,开落几徒劳。
不谓动杖屦,惠然排蓬蒿。 -
157.《庐州诗》 宋·张祁
平湖阻城南,长淮带城西。
壮哉金斗势,吴人筑合肥。
曹瞒狼顾地,苻秦又颠挤。
六飞驻吴会,重兵镇边陲。 -
158.《冬至日书怀》 宋·赵处澹
岁月不可挽,迅如双转毂。
人生能几何,苦不自知足。
西风吹繁霜,冻雁鸣相逐。
老干枯无条,积叶掩深谷。 -
159.《信州粮谣》 明·程国儒
信州粮,粮何艰,十钟一石万里间。
朝发钱王堤,暮过严子滩,柁尾白浪如银山。
朝渡兰溪州,暮泊龙丘湾,峻如牵车上鬼关。
督吏持檄夜如箭,布帆无风河水干。 -
160.《鲤鱼山》 明·归有光
鲤鱼山头日,日落山紫赤。
遥见两君子,登岸问苦疾。
此地饶粟麦,乃以水荡潏。
水留久不去,三年已不食。