-
121.《上方》 宋·陈省华
四望平川独一峰,峰前潇洒是莲宫。
松声竹韵千年冷,水色山光万古同。
客到每怜楼阁异,僧言因得鬼神功。
县民遥喜行春至,鼓腹闲歌夕照中。 -
122.《用功成韵赋外舅短项翁》 宋·耿镃
君不见王绩非狂生,笔墨雪尽惟酒经。
又不见志和非漫尉,江湖醉咏渔歌耳。
文章得失两梦事,一醉从渠俱不理。
人间自有行秘书,此翁聊为山泽儒。 -
123.《自题》 宋·胡绾
我为平易政不苟,无复遣人夺农作。
看汝鼓腹乐太平,老瓦盆中盛酒酪。 -
124.《秀川馆联句》 宋·黄介
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。 -
125.《题真仙岩》 宋·贾遵祖
翰林以谪流夜郎,我亦何为涉此境。
生平山水债未了,宦游直度桂州岭。
牂牁江绕古融城,拂拭冠缨照清影。
举头忽见真仙岩,盘空攫拿势驰骋。 -
126.《挂冠》 宋·李瓘
古云学古斯入官,我见学易而官难。
平生透破梦觉关,本来面目只儒酸。
吾亲不侍若为欢,不如归去卧林间。
殿前三策沥忠肝,多谢皇恩天地宽。 -
127.《寿傅宪》 宋·李商叟
籍甚何阳地,江山秀色连。
家声自岩野,帝梦协台躔。
彝鼎功镌勒,衣冠喜接联。
相门当出相,贤父又生贤。 -
128.《题陆贾大夫庙》 宋·梁竑
刘郎辛苦逐秦鹿,尚欲长鞭及马腹。
蛮夷大长梦不惊,海边椎髻乘黄屋。
江淮貔貅始闲暇,忍使驱令渡篁竹。
陆生手持尺二组,唤起老子同分肉。 -
129.《哭伯兄鹊山处士蒿里曲》 宋·林光朝
长记藜床发问初,翩翩出语自无余。
斯翁胸腹平如水,不在尘埃数卷书。 -
130.《游寺云观》 宋·刘应龙
雨绝春风和,沉栖慕遐瞩。
野火开丛荆,遥岑路径熟。
极顶如掌平,群峰四环矗。
人言古观基,突兀此有屋。 -
131.《环珠洞》 宋·吕愿中
朝野乐升平,园林穷胜讨。
快雨洗尘埃,秋山净如埽。
游鱼聚江湾,饥乌集木杪。
群芳郁峥嵘,一水翠缭绕。 -
132.《颂古一○一首》 宋·释子淳
蚌含明月珠生腹,龙拥深云雨洒空。
莫向平田翻巨浪,直须点点尽朝东。 -
133.《偈颂四十二首》 宋·释祖先
一夏九十日,今朝喜圆满。
拈得巩县茶瓶,摵碎饶州瓷碗。
冷笑布袋,平欺懒瓒。
天堂不拘,地狱不管。
空腹高心担片板,无端瞎却顶门眼。 -
134.《瓦亭聊句》 宋·苏舜元
阴霜策策风呼虓,羌贼胆开凶{左凶右炎}豪。
赤胶脆折乳马健,汉野秋穟黄云高。
驱先老尩伏壮黠,裹以山壑鬼莫招。
烽台屹屹百丈起,但报平安摇桔槔。 -
135.《捕虎行》 宋·汪襄
西山春暮繁草木,红白花开映岩谷。
朝来猛虎忽留踪,猎人挟刃争驱逐。
坡平草软筋力健,目光两镜照林麓。
吻牙狐兔何足噬,要向川原饱人肉。 -
136.《金濑吊贞女》 宋·王端朝
嗟彼战国秋,风俗日以漓。
卓哉史氏女,粲粲兰蕙姿。
宋贞奉慈母,克尽乌鸟私。
业贫不辞苦,击漂临清漪。 -
137.《煎茶》 宋·王翊龙
春霆发蕾抽新馥,榷吏穷搜不容粟。
是谁千金收寸芽,烹鼎车声绕斜谷。
白云飘落甘露椀,清风吹破玉川屋。
平生此腹负将军,空揽十年灯火读。 -
138.《游洞岩》 宋·徐文卿
跨马绝风烟,夜与云俱宿。
弹琴向窗间,微月挂森木。
晓行岩上路,一溪缘净绿。
路穷入其中,溪流贯山腹。 -
139.《秀川馆联句》 宋·许子绍
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。 -
140.《感兴五首》 宋·于石
群栖平沙雁,有警奴辄鸣。
鸣多谓奴妄,哀嗷堕弓矰。
甡甡中林鹿,以媒诱其群。
相呼入网罟,鹿死媒独生。
骨肉不相信,效忠况他人。
轻言托心腹,卖友终不仁。
君子能审友,四海皆弟兄。