-
1.《幽沼》 宋·文同
促促开幽沼,涓涓引细渠。
无由安岛屿,才可活龟鱼。
秀荇新宜食,圆荷净好书。
时来坐高柳,濯足荫扶疏。 -
2.《渔歌子·晓风清》 五代·顾夐
晓风清,幽沼绿,倚栏凝望珍禽浴。
画帘垂,翠屏曲,满袖荷香馥郁。
好摅怀,堪寓目,身闲心静平生足。
酒杯深,光影促,名利无心较逐。 -
3.《即事》 唐·贾岛
索莫对孤灯,阴云积几层。
自嗟怜十上,谁肯待三征。
心被通人见,文叨大匠称。
悲秋秦塞草,怀古汉家陵。
城静高崖树,漏多幽沼冰。
过声沙岛鹭,绝行石庵僧。
岂谓旧庐在,谁言归未曾。 -
4.《和袭美江南书情二十韵寄秘阁韦校书贻之商洛…次韵》 唐·陆龟蒙
我志如鱼乐,君词称凤衔。
暂来从露冕,何事买云岩。
水石应容病,松篁未听谗。
罐香松蠹腻,山信药苗缄。 -
5.《亭台》 唐·秦韬玉
雕楹累栋架崔嵬,院宇生烟次第开。
为向西窗添月色,岂辞南海取花栽。
意将画地成幽沼,势拟驱山近小台。
清境渐深官转重,春时长是别人来。 -
6.《惜余春慢(春雨)》 宋·刘埙
玉勒丝鞭,彩旗红索,总向愁中休了。
偏怜景媚,为甚愁浓,都为雨多晴少。
桃杏开到梨花,红印香印,绿平幽沼。
也无饶、红药殿春,更作薄寒清峭。 -
7.《郊居与八弟无斁读书》 宋·晁补之
坐狂得世捐,作官故不了。
十年未弛负,半世不黔灶。
居然颜玉雪,及是鬓蓬葆。
碧山已焚鱼,白水初种稻。 -
8.《和玉汝弟感秋偶书》 宋·韩维
园林雨余清,碧色遍秋草。
露叶委闲阶,风荷乱幽沼。
晨昏爽气嘉,吾意欲轻矫。
古来达道者,冥冥独见晓。 -
9.《浣溪沙 题韩氏别墅》 元·王恽
翠竹连村白沙。
小*回抱一川斜。
旋开幽沼听鸣蛙。
樵客局边惊橘乐,黄尘门外任蜂衙。
树头山色晚来佳。 -
10.《和周守登楼对雪》 宋·张嵲
寒风动原野,密雪度层轩。
素积长郊色,青余远岫痕。
轻冰幽沼合,栖鸟暮丛喧。
边骑暗河洛,应无闭户袁。