-
421.《秋信》 明·朱有燉
飘飘梧叶委银床,天际初来雁几行。
露气忽从今夜白,漏声偏觉五更长。
惊幽梦矣书千里,有美人兮天一方。
报道桂花成蓓蕾,雨余庭院喜新凉。 -
422.《登楼歌》 唐·王维
聊上君兮高楼。
飞甍鳞次兮在下。
俯十二兮通衢。
绿槐参差兮车马。 -
423.《戏赠张五弟諲三首》 唐·王维
吾弟东山时。
心尚一何远。
日高犹自卧。
钟动始能饭。 -
424.《胡居士卧病遗米因赠人》 唐·王维
了观四大因。
根性何所有。
妄计苟不生。
是身孰休咎。 -
425.《寄蕲簟与蒲传正》 宋·苏轼
兰溪美箭不成笛,离离玉筋排霜脊。
千沟万缕自生风,入手未开先惨忄栗。
公家列屋闲蛾眉,珠帘不动花阴移。
雾帐银床初破睡,牙签玉局坐弹棋。 -
426.《登云龙山》 宋·苏轼
醉中走上黄茅冈,满冈乱石如群羊。
冈头醉倒石作床,仰看白云天茫茫。
歌声落谷秋风长,路人举首东南望,拍手大笑使君狂。 -
427.《四时词》 宋·苏轼
春云阴阴雪欲落,东风和冷惊罗幕。
渐看远水绿生漪,未放小桃红入萼。
佳人瘦尽雪肤肌,眉敛春愁知为谁。
深院无人剪刀响,应将白纻作春衣。 -
428.《南堂五首》 宋·苏轼
江上西山半隐堤,此邦台馆一时西。
南堂独有西南向,卧看千帆落浅溪。
暮年眼力嗟犹在,多病颠毛却未华。
故作明窗书小字,更开幽室养丹砂。 -
429.《南堂五首》 宋·苏轼
他时夜雨困移床,坐厌愁声点客肠。
一听南堂新瓦响,似闻东坞小荷香。 -
430.《与顿起孙勉泛舟探韵得未字》 宋·苏轼
窗前堆梧桐,床下鸣络纬。
佳人尺书到,客子中夜喟。
朝来一樽酒,晤语聊自慰。
秋蝇已无声,霜蟹初有味。 -
431.《送钱承制赴广西路分都监》 宋·苏轼
当年我作表忠碑,坐觉江山气未衰。
舞凤尚従天目下,收驹时有渥洼姿。
踞床到处堪吹笛,横槊何人解赋诗。
知是丹霞破佛手,先声应已慑群夷。
(广西僧寺顷有佛动之异,钱君碎而投之江中。
) -
432.《宿海会寺》 宋·苏轼
篮舆三日山中行,山中信美少旷平。
下投黄泉上青冥,线路每与猿猱争。
重楼束缚遭涧坑,两股酸辛饥肠鸣。
北度飞桥踏彭铿,缭垣百步如古城。 -
433.《和人回文五首?此五首诗为孔平仲作?》 宋·苏轼
红窗小泣低声怨,永夕春寒斗帐空。
中酒落花飞絮乱,晓莺啼破梦匆匆。
同谁更倚闲窗绣,落日红扉小院深。
东复西流分水岭,恨无愁续断弦琴。 -
434.《万州太守高公宿约游岑公洞,而夜雨连明,戏》 宋·苏轼
蓬窗高枕雨如绳,恰似糟床压酒声。
今日岑公不能饮,吾侪犹健可频倾。 -
435.《次韵程正辅游碧落洞》 宋·苏轼
空山不难到,绝境未易名。
何时谪仙人,来作钧天声。
胸中几云梦,余地方恢宏。
长庚与北斗,错落缀冠缨。 -
436.《和蔡景繁海州石室》 宋·苏轼
芙蓉仙人旧游处,苍藤翠壁初无路。
戏将桃核裹黄泥,石间散掷如风雨。
坐令空山出锦绣,倚天照海花无数。
花间石室可容车,流苏宝盖窥灵宇。 -
437.《四时词四首》 宋·苏轼
新愁旧恨眉生绿,粉汗余香在蕲竹。
象床素手熨寒衣,烁烁风灯动华屋。
夜香烧罢掩重扃,香雾空蒙月满庭。
抱琴转轴无人见,门外空闻裂帛声。 -
438.《万州太守高公宿约游岑公洞而夜雨连明戏赠二》 宋·苏轼
肩舆欲到岑公洞,正怯冲泥傍险行。
定是岑公闷清境,春江一夜雨连明。
蓬窗高枕雨如绳,恰似糟床压酒声。
今日岑公不能饮,吾侪犹健可频倾。 -
439.《立秋日祷雨宿灵隐寺同周徐二令》 宋·苏轼
百重堆案掣身闲,一叶秋声对榻眠。
床下雪霜侵户月,枕中琴筑落阶泉。
崎岖世味尝应遍,寂寞山栖老渐便。
惟有悯农心尚在,起瞻云汉更茫然。 -
440.《初别子由》 宋·苏轼
我少知子由,天资和而清。
好学老益坚,表里渐融明。
岂独为吾弟,要是贤友生。
不见六七年,微言谁与赓。