-
1.《崴晚出城》 宋·杨万里
温饱能消底?奔忙自作痴。
平生脚已茧,今日鬓将丝。
山刻霜余骨,梅临水底枝。
只嫌长落莫,不道许幽奇。 -
2.《和微之诗二十三首·和雨中花》 唐·白居易
真宰倒持生杀柄,闲物命长人短命。
松枝上鹤蓍下龟,千年不死仍无病。
人生不得似龟鹤,少去老来同旦暝。 -
3.《一落索》 宋· 舒亶
叶底枝头红小。
天然窃窕。
后园桃李谩成蹊,问占得、春多少。
不管雪消霜晓。
朱颜长好。
年年若许醉花间,待拚了、花间老。 -
4.《次韵吴僧魁一山十绝》 宋·方回
百结袈裟破唐帽,子为何物我为谁。
敦知各有直钩钓,解出珊瑚海底枝。 -
5.《西枝村寻置草堂地,夜宿赞公土室二首》 唐·杜甫
出郭眄细岑,披榛得微路。
溪行一流水,曲折方屡渡。
赞公汤休徒,好静心迹素。
昨枉霞上作,盛论岩中趣。 -
6.《南歌子词二首/新添声杨柳枝词》 唐·温庭筠
一尺深红胜曲尘,天生旧物不如新。
(胜曲尘 一作:蒙曲尘)
合欢桃核终堪恨,里许元来别有人。
井底点灯深烛伊,共郎长行莫围棋。
玲珑骰子安红豆,入骨相思知不知。
-
7.《竹枝(一名巴渝辞)》 唐·皇甫松
槟榔花发鹧鸪啼,雄飞烟瘴雌亦飞。
木棉花尽荔支垂,千花万花待郎归。
芙蓉并蒂一心连,花侵槅子眼应穿。
筵中蜡烛泪珠红,合欢桃核两人同。
斜江风起动横波,劈开莲子苦心多。
山头桃花谷底杏,两花窈窕遥相映。 -
8.《荔枝香近(歇指)》 宋·周邦彦
照水残红零乱,风唤去。
尽日测测轻寒,帘底吹香雾。
黄昏客枕无憀,细响当窗雨。
看两两相依燕新乳。 -
9.《荔枝香近(歇指)》 宋·周邦彦
照水残红零乱,风唤去。
尽日测测轻寒,帘底吹香雾。
黄昏客枕无憀,细响当窗雨。
看两两相依燕新乳。 -
10.《贺新郎(十三日,小园梅枝微红点缀,便觉可句)》 宋·韩淲
梅蕊依稀矣。
岁华深、_然但把,杖藜闲倚。
山绕荒林红叶下,落日孤城烟水。
意兴寄、云何则是。 -
11.《桂枝香》 宋·葛长庚
楼前凝望。
见水满一溪,云满千嶂。
将晚欲行无绪,欲眠无况。
岩花涧草春无极,倚东风、忽然惆怅。 -
12.《贺新凉(别吴侍郎吴时闲居,数夕前梦枯梅成林,一枝独秀)》 宋·方岳
霜日寒如洗。
问梅花、经年何事,尚迷烟水。
梦著翠霞寻好句,新雪阑干独倚。
见竹外、一枝横蕊。 -
13.《贺新凉(别吴侍郎吴时闲居,数夕前梦枯梅成林,一枝独秀)》 宋·方岳
霜日寒如洗。
问梅花、经年何事,尚迷烟水。
梦著翠霞寻好句,新雪阑干独倚。
见竹外、一枝横蕊。 -
14.《桂枝香(杨山甫席上赋)》 宋·陈允平
残蝉乍歇。
又乱叶打窗,蛩韵凄切。
寂寞天香院宇,露凉时节。
乘鸾扇底婆娑影,幻清虚、广寒宫阙。 -
15.《荔枝香近》 宋·陈允平
杜宇声声频唤,春渐去。
暗碧柳色依依,湖上迷青雾。
残香净洗红兰,昨夜朱铅雨。
金泥帐底,双虬自沈乳。 -
16.《江城子·填张春溪西湖竹枝词》 清·张惠言
碧云无渡碧天沉,是湖心,是侬心。
心底湖头,路断到如今。
郎到断桥须有路,侬住处,柳如金。
南高峰上望郎登,郎愁深,妾愁深。
郎若愁时,好向北峰寻。
相对峰头俱化石,双影在,照清浔。 -
17.《竹枝》 唐·皇甫松
山头桃花谷底杏,两花窈窕摇踵映。
-
18.《桂枝香 杨润之得家书》 元·吴景奎
霜凝翠阁。
漫独翦灯花,斜照罗幕。
点检芳心旧事,几多成错。
清愁正尔无聊赖,听梅花、数声残角。 -
19.《杨柳枝》 唐·温庭筠
井底点灯深烛伊,共郎长行莫围棋。
玲珑骰子安红豆,入骨相思知不知。 -
20.《峡山寺竹枝词五首》 宋·杨万里
龟鱼到此总回头,不但龟鱼蟹亦愁。
底事诗人轻老命,犯滩冲石去韶州。