-
1.《次韵答熊朝英》 宋·王炎
秋风相挽出门庭,东望云边白玉京。
婚嫁自嗟何日了,利名谁信本来轻。
挥毫为我光行色,倾盖知公不世情。
文字清新有如此,底缘淡墨未题名。 -
2.《逍遥咏》 宋·宋太宗
大底缘由比类深,难中此道费光阴。
若知浊浪澄清水,不达浮生认白金。
走作真珠藏妙理,究推神室好相寻。
功成稳審时间用,变转无穷重古今。 -
3.《缘路》 唐·元稹
总是玲珑竹,兼藏浅漫溪。
沙平深见底,石乱不成泥。
烟火遥村落,桑麻隔稻畦。
此中如有问,甘被到头迷。 -
4.《次丹元姚先生韵(〔底本二首诗合为一首,今》 宋·苏轼
浮生知几何,仅熟一釜羹。
那于俯仰间,用此委曲情。
自怜无他肠,偶亦得此生,悬知当去客,中有不亡存。
但恐宿缘重,每为习气昏。 -
5.《喜迁莺·万缘多暇》 宋·无名氏
万缘多暇。
便杖屦闲游,田园邻舍。
雨笠风巾,鹑衣鹤骨,韬晦翠微峰下。
眼底世情群扰,方外天机独霸。 -
6.《请缘老住持象耳山有诗次韵》 宋·晁公溯
中岩尊者幸同堂,浪走诸方有底忙。
若道渠侬棒可畏,新罗未过合思量。 -
7.《毛诗·缘衣》 宋·陈普
正色吁为间色侵,凄风絺綌自悲吟。
酌中循理聊区处,底事先贤共此心。
人伦万变若轮云,一片天心久负人。
但把缘衣篇细看,末章意思蔼如春。 -
8.《缘识》 宋·宋太宗
君子淡交如似水,小人交结甘如醴。
微窪浪息派分流,倏忽之间生谤毁。
但去骄矜添意气,贞松全胜凡花卉。
狂风秪是有尘埃,大海潮宗深无底。 -
9.《登临沮楼》 唐·张九龄
高深不可厌,巡属复来过。
本与众山绝,况兹韶景和。
危楼入水倒,飞槛向空摩。
杂树缘青壁,樛枝挂绿萝。
潭清能彻底,鱼乐好跳波。
有象言虽具,无端思转多。
同怀不在此,孤赏欲如何。 -
10.《愚公谷三首(青龙寺与黎昕戏题)》 唐·王维
愚谷与谁去,唯将黎子同。
非须一处住,不那两心空。
宁问春将夏,谁论西复东。
不知吾与子,若个是愚公。