-
1.《李彦平寄题静海吏隐堂二诗甚佳因赋一篇》 宋·仲并
黄绸被底衙声罢,永日庭閒讼不哗。
案上琴书延好客,江头风月杂渔家。
尚看叶令余波在,正索骚人秀句夸。
闻道芙蕖红万杂,遥知不减浣溪花。 -
2.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
3.《听蛙》 明·刘基
绕舍荒池底且,蛰蛙齐候鸣雷社。
已知地气上如炊,更觉石泉流若泻。
举头玉烛焕阳明,?曷足汗泥悲土苴。
半夜条风入绮窗,清晨细雨霏檐瓦。 -
4.《括贺新凉》 宋·林正大
酌以蒲城酒。
撷湘F8CD、秋英满泛,介君眉寿。
赠君点漆黟川墨,与印文章大手。
问此别、相逢难又。 -
5.《南京行》 明·孙蕡
南京自古说豪雄,远胜秦中与洛中。
吴越千山高拱北,巴江一道远朝东。
秦淮水入丹阳郭,北固城连六代宫。
岌?石头如踞虎,逶迤钟岳似盘龙。 -
6.《酬乐天东南行诗一百韵》 唐·元稹
我病方吟越,君行已过湖。
去应缘直道,哭不为穷途。
亚竹寒惊牖,空堂夜向隅。
暗魂思背烛,危梦怯乘桴。 -
7.《小儿诗》 唐·路德延
情态任天然,桃红两颊鲜。
乍行人共看,初语客多怜。
臂膊肥如瓠,肌肤软胜绵。
长头才覆额,分角渐垂肩。 -
8.《君倚示诗有归吴这兴为诗三十二韵以赠》 宋·司马光
吴越为君土,崤函是我家。
濯缨从吏事,倾盖聚京会。
奕世交朋重,同僚分谊加。
声光尝耳剽,臭味辱肩差。 -
9.《宣公泉歌》 宋·葛绍体
几年废井城东衙,甃石缺裂洿淖多,奈此宣公初凿何。
宣公浩气辈孟轲,论谏仁义永不磨,炳炳丹衷史所夸。