-
1.《感钱王战台》 宋·施宜生
层层楼阁捧昭回,元是钱王旧战台。
山色不随兴废去,水声长逐古今来。
年光似月生还没,世事如花落又开。
多少英雄无处问,夕阳行客自徘徊。 -
2.《秋晚度废关》 唐·李行言
秦郊平旧险,周德眷遗黎。
始闻清夜柝,俄见落封泥。
物色来无限,津途去不迷。
空亭谁问马,闲戍但鸣鸡。
山月寒弥净,河风晓更凄。
赠言杨伯起,非复是关西。 -
3.《去妇》 唐·王建
新妇去年胼手足,衣不暇缝蚕废簇。
白头使我忧家事,还如夜里烧残烛。
当初为取傍人语,岂道如今自辛苦。
在时纵嫌织绢迟,有丝不上邻家机。 -
4.《废居行》 唐·张籍
胡马崩腾满阡陌,都人避乱唯空宅。
宅边青桑垂宛宛,野蚕食叶还成茧。
黄雀衔草入燕窠,啧啧啾啾白日晚。 -
5.《过旧宅(一作题王侯废宅)》 唐·朱庆馀
古巷戟门谁旧宅,早曾闻说属官家。
更无新燕来巢屋,唯有闲人去看花。
空厩欲摧尘满枥,小池初涸草侵沙。
荣华事歇皆如此,立马踟蹰到日斜。 -
6.《池州废林泉寺》 唐·杜牧
废寺林溪上,颓垣倚乱峰。
看栖归树鸟,犹想过山钟。
石路寻僧去,此生应不逢。 -
7.《咏史诗·废丘山》 唐·胡曾
此水虽非禹凿开,废丘山下重萦回。
莫言只解东流去,曾使章邯自杀来。 -
8.《废宅》 唐·方干
主人何处独裴回,流水自流花自开。
若见故交皆散去,即应新燕不归来。
入门缭绕穿荒竹,坐石逡巡染绿苔。
应是曾经恶风雨,修桐半折损琴材。 -
9.《题故人废宅二首》 唐·方干
举目凄凉入破门,鲛人一饭尚知恩。
闲花旧识犹含笑,怪石无情更不言。
樵叟和巢伐桃李,牧童兼草踏兰荪。 -
10.《经废宅》 唐·李中
一梦奢华去不还,断墙花发岂堪看。
玉纤素绠知何处,金井梧枯碧甃寒。 -
11.《经废宫》 唐·栖白
终日河声咽暮空,烟愁此地昼濛濛。
锦帆东去沙侵苑,玉辇西来树满宫。
鲁客望津天欲雪,朔鸿离岸苇生风。
那堪独立思前事,回首残阳雉堞红。 -
12.《宝光废塔》 明·朱元璋
宝塔摩青苍,招提岁久荒。
秋高栖俊隼,夜深月影长。
寂寂星摇荡,飞霞入栋梁。
守僧都去尽,萤火作灯光。 -
13.《赠景山中道立(寺在菁山东北高山上,今废)》 明·张羽
古寺残僧乱后稀,独来林下掩柴扉。
化人每转千声偈,辟地惟将一衲衣。
池上莲芳辞伴去,山中松偃识师归。
非关愿薄难行道,自是群生与道违。 -
14.《客去夜坐》 明·顾祖辰
鸟宿门前树,岚沉水上山。
忽闻邻犬吠,知是渔舟还。
老病青畦废,长贫白首闲。
意中人去远,寂寞道书间。 -
15.《送蜀僧去尘?此诗为苏洵作?》 宋·苏轼
十年读《易》费膏火,尽日吟诗愁肺肝。
不解丹青追世好,欲将芹芷荐君盘。
谁为善相宁嫌瘦,复有知音可废弹。
拄杖挂经须倍道,故乡春蕨已阑干。 -
16.《和陶归去来兮辞》 宋·苏轼
归去来兮,吾方南迁安得归。
卧江海之澒洞,吊鼓角之凄悲。
迹泥蟠而愈深,时电往而莫追。
怀西南之归路,梦良是而觉非。 -
17.《送蜀僧去麈》 宋·苏轼
十年读易费膏火,尽日吟诗愁肺肝。
不解丹青追世好,欲将芹芷荐君盘。
谁为善相甯嫌瘦,复有知音可废弹。
拄杖挂经须倍道,故乡春蕨已阑干。 -
18.《徐仲车食於学官吏或以为不可欲罢去之太守不》 宋·秦观
许丞老病聋,督邮白欲废。
贤哉黄次公,鉴裁实精诣。
殷勤谢督邮,此丞乃廉吏。
重听庸何伤,善助无失意。 -
19.《和赵晋臣敷文积翠岩去纇石》 宋·辛弃疾
两峰如长喉,有石鲠其内。
千金随侯珠,磊落见微纇。
何言西子美,捧心作颦态。
夷齐心著肩,欲间使分背。 -
20.《护国天王院故神霄玉清万寿宫也废圮略尽而规》 宋·陆游
太霄帝君神霄府,一日玺书行海寓。
筑宫奔走谁敢後,万牛挽材山作础。
步虚夜半落云间,玉磬漻漻鸾鹤舞。
帝师丞相领使名,侍晨校籍纷如雨。