-
1.《登西南冈卜居遇雨寻竹浪至沣壖萦带…清流茂树云物可赏》 唐·韦应物
登高创危构,林表见川流。
微雨飒已至,萧条川气秋。
下寻密竹尽,忽旷沙际游。
纡曲水分野,绵延稼盈畴。
寒花明废墟,樵牧笑榛丘。
云水成阴澹,竹树更清幽。
适自恋佳赏,复兹永日留。 -
2.《废墟》 近代·弘一
看一片平芜,家家衰草迷残砾。
玉砌雕栏溯往昔,影事难寻觅。
千古繁华,歌休舞歇,剩有寒(jiang)泣。 -
3.《次韵答秦少章乞酒》 宋·黄庭坚
朝事鞍马早,吏曹文墨拘。
初无尺寸补,但于朋友疏。
岂如箪瓢子,卧起一床书。
炙背道尧舜,雪屋相与娱。 -
4.《和人古剑》 宋·王令
安知岁月几经今,传记汗漫不可寻。
得自废墟埋万古,失曾飞将购千金。
客思秋水龙泉冷,士叹中原虎穴深。
好与壮夫同隐约,铁房寒涩壁尘侵。 -
5.《和彦猷在华亭赋十题依韵·顾林亭》 宋·韩维
昔人久尘土,问林得其居。
但传故老言,安知密与疏。
平湖无遗宇,寒烟生废墟。
风流未都尽,犹赖著书余。 -
6.《题胡氏南园精舍》 宋·黎廷瑞
平泉竹石堕荒芜,金谷池台莽废墟。
今古茫茫竟谁屋,乾坤呐呐有吾庐。
溪山围座醉留客,灯火隔林闻读书。
此乐输君先一著,故园吾已赋归与。 -
7.《孟德孔明》 宋·陆文圭
孔明孟德两驰驱,三国人才信有馀。
未肯草庐终此世,不知精舍读何书。
木牛古不傅遗法,铜雀今成一废墟。
毕竟忠邪天不识,当年成败复何如。 -
8.《出丰城一首》 宋·王阮
摇摇旌旆出洪都,弥望田畴总废墟。
羸马不前身突兀,耕夫相视笑轩渠。
倚松茅屋斜开径,近水人家半卖鱼。
蒲叶向冬犹未割,临风遥忆路温舒。 -
9.《春晚卧病,故事都废,闻西门种柳已成,而燕》 宋·范成大
轩窗深窈似禅房,竟日虚明袅断香。
诗债无边春已老,睡魔有约昼初长。
市桥烟雨应官柳,墟苑池台自海棠。
游骑行歌莫相笑,遨头六结已龟藏。 -
10.《夜过鲁墟》 宋·陆游
晡时发柯桥,申夜过鲁墟。
灯出篱落间,七世有故庐。
门低不容驷,壁坏亡遗书。
高树宿羁鸟,废沼跳惊鱼。
移船过古埭,水面涵星疏。
安得病良已,毕世浇春蔬?