-
301.《和关彦远秋风吹我衣》 宋·晁补之
海中群鱼化黄雀,林乌移巢避岁恶。
邺王城上秋风惊,昔时城中邺王第。
只今蔓草无人行,但见黄河咆哮奔碣石,秋风吹滩起沙砾。 -
302.《见戏》 宋·毛滂
薄命何须问大来,时时废话卷只孤咍。
故园松竹空荒径,可胜渊明一赋催。 -
303.《答文与可以六言诗相示因道济南事作十首》 宋·苏辙
远游既为东鲁,迁居又爱南山。
齿发自知将老,心怀且欲偷安。
舜井溢流陌上,历山近在城头。
羁旅三年忘去,故园何日归休。 -
304.《答文与可以六言诗相示因道济南事作十首》 宋·苏辙
故人远在江汉,万里时寄声音。
闻道禅心寂寞,未废诗人苦吟。 -
305.《次韵孙推官朴见寄二首》 宋·苏辙
蒙愠未能忧悄悄,得闲时复醉昏昏。
知君亦学无言语,岂悟维摩不二门。
病懒近来全废学,宦游唯是苦思乡。
粗知会计犹堪仕,贪就功名有底忙。
怀旧暗听秋雁过,梦归偏爱晓更长。
故人知我今何念,拟向东山赋首章。 -
306.《次韵孙推官朴见寄二首》 宋·苏辙
病懒近来全废学,宦游唯是苦思乡。
粗知会计犹堪仕,贪就功名有底忙。
怀旧暗听秋雁过,梦归偏爱晓更长。
故人知我今何念,拟向东山赋首章。 -
307.《次王适韵送张耒赴寿安尉二首》 宋·苏辙
绿发惊秋半欲黄,官居无处觅林塘。
浮生已是尘劳侣,病眼犹便锦绣章。
羞见故人梁苑废,梦寻归路蜀山长。
怜君顾我情依旧,竹性萧疏未受霜。 -
308.《次韵子瞻与安节夜坐三首》 宋·苏辙
前山积雪暮峥嵘,燕坐微闻落瓦声。
共对一尊通夜语,相看万里故乡情。
信归岭上寒梅远,恨极江南春草生。
明目青铜添白发,且须醉睡倒灯檠。 -
309.《次韵子瞻上元见寄》 宋·苏辙
谁怜东坡老,独看南海灯。
故人隐山麓,燕坐销床棱。
人生天运中,往返成废兴。
炎起爨下薪,冻合瓶中冰。 -
310.《送周正孺自考功郎中归守梓潼兼简吕元钧三绝》 宋·苏辙
白发熙宁老诤臣,凛然心胆大于身。
吾侪坐看冯唐去,谁起云中废弃人。
十年符竹守吾州,故吏相逢嘲土牛。
毋谓徐公不堪用,诸人自与世沉浮。
东道如闻近稍安,乘骢按部凛生寒。
忽逢太守能相下,俱是従来言事官。 -
311.《和子瞻煎茶》 宋·苏辙
年来病懒百不堪,未废饮食求芳甘。
煎茶旧法出西蜀,水声火候犹能谙。
相传煎茶只煎水,茶性仍存偏有味。
君不见闽中茶品天下高,倾身事茶不知劳,又不见北方俚人茗饮无不有,盐酪椒姜夸满口。 -
312.《送鲜于子骏还朝兼简范景仁》 宋·苏辙
蜀中耆旧今无几,相逢握手堪流涕。
倦游潦倒不还家,旧俗陵迟真委地。
钱荒粟帛贱如土,榷峻茶盐不成市。
诗书乡校变古法,节行故人安近利。 -
313.《同孔常父作张夫人诗》 宋·苏辙
女子勿言弱,男儿何必强。
君看张夫人,身举十五丧。
头上脱笄珥,箧中斥襦裳。
筑坟连丘山,松柏郁苍苍。 -
314.《和王巩见寄三首》 宋·苏辙
南迁春及秋,江湖未云半。
逮此归路长,始悟行日远。
幽忧脱沉痼,清梦惊婉娩。
行行逢故人,笑语杂悲泫。 -
315.《曾郎元矩见过逾月听其言久而不厌追感平昔为》 宋·苏辙
胄子相从得佳婿,掖垣同直喜良朋。
交情不意隔生死,世事休论有废兴。
宿草芊锦泪入土,故琴牢落恨填膺。
远来似觉清谈胜,试问传家今几灯。 -
316.《次韵子瞻游甘露寺》 宋·苏辙
去国日已远,涉江岁将阑。
东南富山水,跬步留清欢。
迁延废行迈,忽忘身在官。
清晨涉甘露,乘高弃征鞍。 -
317.《九效·医国》 宋·葛立方
破纽绝路兮民不支,不了兰世故兮举世无医。
病在腠兮废汤熨,未至血脉兮施针石。
布指於位兮息至不知,阴阳倒置兮寒凉逆施。
内实兮饵之桂附,中乾兮反投消以蠹。
天生卢扁兮授术上池,跻民寿兮至期颐。 -
318.《与苏训直约游招隐寺》 宋·韩元吉
十日春晴未放梅,篮舆端为看山来。
路寻绝壑空流水,寺倚苍岩只废台。
处士尚余三亩宅,野僧合买万松栽。
故知佳兴难为败,上尽西峰眼界开。 -
319.《凤凰夜坐联句》 宋·黄公度
月黑前村笛,风清俯槛琴。
老苔虚殿闭,乔木故宫深。
宿鸟依丛树,疏钟出断林。
夜堂留暑湿,秋谷半晴阴。 -
320.《题凉峰》 宋·黄公度
倚杖清秋远,弹琴白昼长。
笙箫离馆废,云木晚风凉。
往事空流水,岿心满夕阳。
相逢惜分手,珍重故人觞。