-
1.《经废寺(前半首一本作五言绝句)》 唐·顾况
不知何世界,有处似南朝。
石路无人扫,松门被火烧。
断幡犹挂刹,故板尚支桥。
数卷残经在,多年字欲销。 -
2.《经废宅》 唐·李中
一梦奢华去不还,断墙花发岂堪看。
玉纤素绠知何处,金井梧枯碧甃寒。 -
3.《金陵野外废寺》 宋·游酢
寒花窈嫋蔓颓墙,古寺苍苔昼掩房。
犬吠屋头山杳杳,虫鸣阶隙草荒芒。
池塘澹月蒹葭冷,篱落西风橘柚香。
六代江山金碧地,断碑留得管兴亡。 -
4.《过马姬湘兰废居》 明·陈玄胤
树结寒阴鸟自啼,青楼闲琐板桥西。
纱窗色改粘蜗壳,绣户香销冷麝脐。
零雨残云春梦断,落花荒藓夕阳低。
芳名犹在风流尽,烟水年年绕旧堤。 -
5.《废墓叹》 明·吴鼎芳
废墓丛荆榛,下有妖狐穴。
哀魂泣杜鹃,化作枫林血。
颓波声断夕阳空,伤心莫向英雄说。
恩亦不堪酬,仇亦不堪雪。
神仙寂灭天地古,世故茫茫几销歇。
吴王台上望胥江,依然冷浸清秋月。 -
6.《废寺》 明·张治
古寺饶苍苔,断础委蔓草。
秋高木叶深,霜重池荷老。
日光穿云来,竹色不可扫。
世代成古今,恻然伤怀抱。 -
7.《吴氏废园》 明·紫柏大师
汾阳门第晋风流,缥缈湖山感胜游。
今日松萝谁是主,断云残月锁江楼。 -
8.《春晚卧病,故事都废,闻西门种柳已成,而燕》 宋·范成大
轩窗深窈似禅房,竟日虚明袅断香。
诗债无边春已老,睡魔有约昼初长。
市桥烟雨应官柳,墟苑池台自海棠。
游骑行歌莫相笑,遨头六结已龟藏。 -
9.《过永定废寺》 明·高启
乱后僧何去,门闲落叶时。
画昏秋蠹老,斋断午禽饥。
罢说传心法,犹看赐额碑。
不知兴坏理,来此岂无悲。 -
10.《废宅行》 明·高启
鸣珂坊里将军第,列戟齐收朱户闭。
里媪逢人说旧时,有庐被夺广园池。
今年没入官为主,散尽堂中义宅皃。
厨烟久断无粱肉,群鼠饥来入邻屋。 -
11.《废烽台》 宋·韩维
耆老不可问,高台荆棘间。
一时戎马散,千古暮鸦还。
事往孤鸿断,人来落照閒。
兴亡无限恨,惨淡对河关。 -
12.《废寺》 宋·胡仲弓
钟鼓萧条久,谁从此地来。
僧房无户牖,佛面有尘埃。
碑断眠荒草,廓空长绿苔。
鸺鹠并蝙蝠,时或此徘徊。 -
13.《南城外刘氏废园》 近代·陈三立
度阡穿乱冢,倒眼旧过园。
斥废留枯树,追攀倚断垣。
池鱼吞石气,篱犬吠诗魂。
满抱纤儿恨,依稀故国痕。 -
14.《读书多所废忘》 宋·宋庠
旧学纷无几,幽怀断复寻。
苍茫万机论,零落九州箴。
枉嗜韦编读,犹依槁简吟。
时无袁伯丛,孤陋任年侵。 -
15.《废书》 宋·宋庠
断简孔堂坏,遗经汲塚虚。
谩求芸辟蠹,先叹鲁成鱼。
旧帛愁连盖,亡篇恨蠟车。
吾家先训在,楹凿晏生庐。 -
16.《废宅》 宋·宋无
金谷花开得岁春,东风吹农路傍庙。
蛙鸣私地为官地,燕认新人是故人。
珠屐卖钱豪客散,玉钗乘傅舞娥颦。
灶环一锁歌钟断,时有鸮声恐四娄。 -
17.《杂曲歌辞·行路难五首》 唐·贯休
不会当时作天地,刚有多般愚与智。
到头还用真宰心,何如上下皆清气。
大道冥冥不知处,那堪顿得羲和辔。 -
18.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·薛能
华清高树出离宫,南陌柔条带暖风。
谁风轻阴是良夜,瀑泉声畔月明中。
洛桥晴影覆江船,羌笛秋声湿塞烟。
闲想习池公宴罢,水蒲风絮夕阳天。 -
19.《咏史四首》 唐·卢照邻
季生昔未达,身辱功不成。
髡钳为台隶,灌园变姓名。
幸逢滕将军,兼遇曹丘生。
汉祖广招纳,一朝拜公卿。 -
20.《至德三年春正月时谬蒙差摄海盐令闻王师收二京…五十韵》 唐·刘长卿
天上胡星孛,人间反气横。
风尘生汗马,河洛纵长鲸。
本谓才非据,谁知祸已萌。
食参将可待,诛错辄为名。