-
1.《大道之行也》 先秦·佚名
大道之行也,天下为公,选贤与能,讲信修睦。
故人不独亲其亲,不独子其子,使老有所终,壮有所用,幼有所长,矜、寡、孤、独、废疾者皆有所养,男有分,女有归。
货恶其弃于地也,不必藏于己;力恶其不出于身也,不必为己。
是故谋闭而不兴,盗窃乱贼而不作,故外户而不闭,是谓大同。 -
2.《圬者王承福传》 唐·韩愈
圬之为技贱且劳者也。
有业之,其色若自得者。
听其言,约而尽。
问之,王其姓。 -
3.《原道》 唐·韩愈
博爱之谓仁,行而宜之之谓义,由是而之焉之谓道,足乎己无待于外之谓德。
仁与义为定名,道与德为虚位。
故道有君子小人,而德有凶有吉。
老子之小仁义,非毁之也,其见者小也。 -
4.《孙泰》 未知·佚名
孙泰,山阳人也,少师皇甫颖,操守颇有古贤之风。
泰妻即姨妹也。
先是姨老矣,以二子为托,曰:“其长损一目,汝可娶其女弟。
”姨卒,泰娶其姊。 -
5.《赠梁教授》 宋·陈造
梁侯藿菽芼山雌,冷坐欲试菁莪诗。
嗣圣急贤饥渴似,项背趣召君得辞。
九门方悬帝尧鼓,久旱可无傅岩雨。
几听言议得韬韫,了知它日酬所语。 -
6.《许宰和篇至再用韵谢》 宋·王迈
陶令束带督邮读,归来高兴潜有激。
昌黎县斋饱读书,自谓此日足可惜。
二贤诗留天地间,千载宝之为双璧。
当官不妨文字乐,似此人物不时出。 -
7.《岭下卧疾,寄刘长卿员外》 唐·包佶
唯有贫兼病,能令亲爱疏。
岁时供放逐,身世付空虚。
胫弱秋添絮,头风晓废梳。
波澜喧众口,藜藿静吾庐。
丧马思开卦,占鸮懒发书。
十年江海隔,离恨子知予。 -
8.《闻董评事疾因以书赠(董生奉内典)》 唐·刘禹锡
繁露传家学,青莲译梵书。
火风乖四大,文字废三馀。
欹枕昼眠静,折巾秋鬓疏。
武皇思视草,谁许茂陵居。 -
9.《郭仲微见过问疾》 宋·宋祁
薄宦真何补,居然滞拙艰。
无心图作佛,有疾愿藏山,臂率愁肌减,毛惊暮领斑。
未能吴客问,谁恨越人弯。 -
10.《答中道小疾见寄》 宋·梅尧臣
嵇康性弥嬾,曾不废养生。
子姑当妙年,何乃劳其精。
老聃有至论,身孰亲於名。
诗本道情性,不须大厥声。 -
11.《十月十七日大椿堂小集胡从周季怀以予目疾皆》 宋·周必大
畏疾甚畏威,目昏口止酒。
尔来时一中,免使论薄厚。
仪康业废祀,酿具散莫纠。
采药山已焚,种秫时转后。 -
12.《小疾中元恕相别往长安信笔成篇奉送》 宋·强至
一春三月少见晴,湿云不飞压花老。
君来别我西出关,病里伤离似翁媪。
和风吹面才几程,即入风流洛阳道。
司农水利无留行,洛城花开为谁好。 -
13.《林夫体中不佳而能不废翰墨且蒙以文轴见教其》 宋·李流谦
瓠肥不必缘糠覈,倒床鼾睡掀四壁。
饭山诗好自应瘦,骑省赋成发先白。
公子翩翩钟鼎家,宜有骚人歌锦瑟。
数从癯儒弄文字,会令二竖喜投隙。 -
14.《酬宋使君见赠之作》 唐·张九龄
时来不自意,宿昔谬枢衡。
翊圣负明主,妨贤愧友生。
罢归犹右职,待罪尚南荆。
政有留棠旧,风因继组成。
高轩问疾苦,烝庶荷仁明。
衰废时所薄,只言僚故情。 -
15.《小敷谷龙潭祠作》 唐·王昌龄
崖谷喷疾流,地中有雷集。
百泉势相荡,巨石皆却立。
跳波沸峥嵘,深处不可挹。
昏为蛟龙怒,清见云雨入。 -
16.《同溧阳宰送孙秀才》 唐·孟郊
废瑟难为弦,南风难为歌。
幽幽拙疾中,忽忽浮梦多。
清韵始啸侣,雅言相与和。
讼闲每往招,祖送奈若何。
牵苦强为赠,邦邑光峨峨。 -
17.《遣兴十首》 唐·元稹
始见梨花房,坐对梨花白。
行看梨叶青,已复梨叶赤。
严霜九月半,危蒂几时客。
况有高高原,秋风四来迫。 -
18.《酬吴之问见赠(一作酬吴处士·一作寄朱庆馀)》 唐·周贺
已当鸣雁夜,多事不同居。
故疾离城晚,秋霖见月疏。
趁风开静户,带叶卷残书。
荡桨期南去,荒园久废锄。 -
19.《即目》 唐·李商隐
地宽楼已迥,人更迥于楼。
细意经春物,伤酲属暮愁。
望赊殊易断,恨久欲难收。
大势真无利,多情岂自由。 -
20.《即目》 唐·李商隐
地宽楼已迥,人更迥于楼。
细意经春物,伤酲属暮愁。
望赊殊易断,恨久欲难收。
大势真无利,多情岂自由。