-
1.《两翁歌》 宋·陆游
君不见塞上失马翁,马去安知不为福;又不见新丰折臂翁,臂废身全老乡国。
陆翁多难类两翁,著书满屋身愈穷。
十年力耕遇水旱,老不能耕年始丰。
人言翁穷可闵笑,霍食鹑衣天所料。 -
2.《禅思》 唐·皎然
真我性无主,谁为尘识昏。
奈何求其本,若拔大木根。
妄以一念动,势如千波翻。
伤哉子桑扈,虫臂徒虚言。 -
3.《禅思》 唐·皎然
真我性无主,谁为尘识昏。
奈何求其本,若拔大木根。
妄以一念动,势如千波翻。
伤哉子桑扈,虫臂徒虚言。 -
4.《病中排闷》 宋·陆游
面骨峥嵘鬓雪新,承平版籍有遗民。
心虽愿继无传学,力不能支已废身。
开卷眼昏如隔雾,拥炉肺渴欲生尘。
老庞亦有儿孙念,付与天公不问人。 -
5.《乱后宿南陵废寺寄沈明府》 唐·杜荀鹤
只共寒灯坐到明,塞鸿冲雪一声声。
乱时为客无人识,废寺吟诗有鬼惊。
且把酒杯添志气,已将身事托公卿。
男儿仗剑酬恩在,未肯徒然过一生。 -
6.《废长行(辨其惑于无益之戏而不务恤民也)》 唐·赵抟
紫牙镂合方如斗,二十四星衔月口。
贵人迷此华筵中,运木手交如阵斗。
不算劳神运枯木,且废为官恤惸独。 -
7.《祝英台近·春日客龟溪游废园》 宋·吴文英
采幽香,巡古苑,竹冷翠微路。
斗草溪根,沙印小莲步。
自怜两鬓清霜,一年寒食,又身在、云山深处。
昼闲度。 -
8.《昉著灸数朝废吟累日继披佳会莫菲睚声亦贡七》 宋·李昉
行年已老擬何如,手植园林十亩余。
婢仆尽能修药饵,儿孙亲教读经书。
趋时徇俗诚为拙,守道安身未必疏。
惟望多情蓬岛客,偷闲时访野人居。 -
9.《经废寺有作》 明·金大车
金身随雨卧,绀户藉风开。
听法龙辞树,翻经石掩苔。
藤花檐际罥,木魅洞中来。
涧道千年桧,山僧手自栽。 -
10.《山中废宅见古琴》 明·王醇
废宅何遗此,终年掩暗尘。
弦残空抱响,谷冷未逢人。
余趣思纤指,全身总剩薪。
转虞归俗士,沉没任山春。 -
11.《目昏颇废观书以诗记其始时年七十九矣》 宋·陆游
少时业诗书,慕古不自量,晨暮间弦诵,左右纷朱黄。
积书山崇崇,探义海茫茫。
同志三四人,辩论略相当。
落笔辄千言,气欲吞名场。 -
12.《铸年五十八因病废得旨休致一绝寄呈姑苏毗陵》 宋·贺铸
求田问舍向吴津,欲著衰残老病身。
未拜君恩赐剡曲,归来且醉监湖春。 -
13.《身世》 宋·王禹偁
淮边为小郡,身世复何云。
妻病无医药,儿痴废典坟。
簪裳看似梦,俸禄薄如云。
不作归耕计,何阶望致君。 -
14.《忧居杜门久废笔砚兹因卜筑辄有所感不免破戒》 宋·吴芾
平生事幽讨,性与山水便。
晚岁辟三径,颇喜得地偏。
远不去桑梓,近与松楸连。
青山枕其后,流水绕其前。 -
15.《适得滷颇佳遣饷菊坡因记曾作蛤子诗有文身吴》 宋·郑清之
文身太伯甘斥卤,缄口铜人舌微吐。
借资墨客富濡沫,骨醉唇香登燕俎。
半熟含酒老饕赋,此翁仅可闯堂户。
班班隽永带神液,入室真味翁未睹。 -
16.《废居行》 宋·徐照
北风萧萧胡马鸣,边人走尽空户庭。
黄金埋藏禾米弃,路上逐日空饥行。
子西父南弗相守,仰面看日啼无声。
生身不合属中土,自昔无时无战争。 -
17.《有邑子夜宿话余先畴芜废》 宋·宋庠
临邛久倦客,彭泽赋归来。
念我何为者,趣时良殆哉。
一身仕东观,三载寄灵台。
望见故乡树,频更缇管灰。 -
18.《张可大甥与古愚家兄游阳孟岩已废而旧日之山》 宋·丘葵
笑推窗户揖青山,茶鼎松风入耳潺。
老去已知今世错,贫来剩得此身閒。
漱流枕石心长在,涉水穿林步已难。
六十年来醉题壁,那知尚在白云间。 -
19.《题杨道人庵庵基旧县邑有废井存》 宋·王洋
空室寄空山,柴门不用关。
虚心观梦幻,尘世独清闲。
旧井前村古,新泉一勺悭。
萧条赍粥外,身世有无间。 -
20.《咏史四首》 唐·卢照邻
季生昔未达,身辱功不成。
髡钳为台隶,灌园变姓名。
幸逢滕将军,兼遇曹丘生。
汉祖广招纳,一朝拜公卿。