-
1.《送刘尊师祗诏阙庭三首》 唐·曹唐
海风叶叶驾霓旌,天路悠悠接上清。
锦诰凄凉遗去恨,玉箫哀绝醉离情。
五湖夜月幡幢湿,双阙清风剑珮轻。 -
2.《南歌子(山药)》 宋·张鎡
种玉能延命,居山易学仙。
青青一亩自锄烟。
雾孕云蒸、肌骨更凝坚。
熟梁蜂房蜜,清添石鼎泉。
雪香酥腻老来便。
煨芋炉深、却笑祖师禅。 -
3.《和黄山谷琼芝诗韵》 宋·易祓
千岁蟾蜍犹得仙,百年枸杞足延命。
也须点铁自成金,未信磨砖能作镜。 -
4.《代寿李参预雁湖先生五十韵》 宋·程公许
仙李蝉嫣系绪长,彤岩谱牒自曹王。
滔滔江汉流波漫,濯濯芝兰奕叶芳。
陵井已偕儒术显,异岩尤擅史才良。
榆枌倍借钧重,阀阅高腾万丈光。 -
5.《范箕叟啜茗一首》 宋·苏籀
无穷赏物胡名达,希世纤柔不计金。
爱雪并花也延命,掷丝与竹却知音。
情閒未绝毫厘念,文艳何妨铁石心。
雅倩樊蛮诵长恨,饮茶亦可拟芳斟。 -
6.《归阳萧寺有丁行者能修无生忍担水施僧况归命稽首作诗》 唐·顾况
化佛示持帚,仲尼称执鞭。
列生御风归,饲豕如人焉。
曹溪第六祖,踏碓逾三年。
伊人自何方,长绶趋遥泉。 -
7.《贺清源太保王延彬》 唐·徐夤
蕊珠宫里谪神仙,八载温陵万户闲。
心地阔于云梦泽,官资高却太行山。
姜牙兆寄熊罴内,陶侃文成掌握间。 -
8.《九歌 大司命》 先秦·屈原
广开兮天门,纷吾乘兮玄云;
令飘风兮先驱,使涷[1]雨兮洒尘;
君回翔兮以下[2],踰[3]空桑兮从女[4];
纷总总兮九州,何寿夭兮在予[5]; -
9.《念奴娇·延年有术》 宋·陆文圭
延年有术,餐古松根下,茯苓千岁。
纵是延年如何益,命也道之将废。
思古之人,词章节行,杲杲行当世。
遗风流韵,渊然尚有余味。 -
10.《简延平李公足择善》 宋·五迈
昔人重相思,千里且命驾。
我家去游洋,相望缠四舍。
偃息岂不思,吉服讵可借。
惟凭一雁翔,敢望双凫下。