-
1.《遣兴三首》 唐·杜甫
下马古战场,四顾但茫然。
风悲浮云去,黄叶坠我前。
朽骨穴蝼蚁,又为蔓草缠。
故老行叹息,今人尚开边。 -
2.《遣遇》 唐·杜甫
磬折辞主人,开帆驾洪涛。
春水满南国,朱崖云日高。
舟子废寝食,飘风争所操。
我行匪利涉,谢尔从者劳。 -
3.《至日遣兴,奉寄北省旧阁老两院故人二首》 唐·杜甫
去岁兹辰捧御床,五更三点入鹓行。
欲知趋走伤心地,正想氛氲满眼香。
无路从容陪语笑,有时颠倒著衣裳。 -
4.《遣愁》 唐·杜甫
养拙蓬为户,茫茫何所开。
江通神女馆,地隔望乡台。
渐惜容颜老,无由弟妹来。
兵戈与人事,回首一悲哀。 -
5.《遣愁》 唐·杜甫
养拙蓬为户,茫茫何所开。
江通神女馆,地隔望乡台。
渐惜容颜老,无由弟妹来。
兵戈与人事,回首一悲哀。 -
6.《春馀遣兴》 唐·元稹
春去日渐迟,庭空草偏长。
馀英间初实,雪絮萦蛛网。
好鸟多息阴,新篁已成响。
帘开斜照入,树褭游丝上。 -
7.《春馀遣兴》 唐·元稹
春去日渐迟,庭空草偏长。
馀英间初实,雪絮萦蛛网。
好鸟多息阴,新篁已成响。
帘开斜照入,树褭游丝上。 -
8.《遣昼》 唐·元稹
密竹有清阴,旷怀无尘滓。
况乃秋日光,玲珑晓窗里。
旬休聊自适,今辰日高起。
栉沐坐前轩,风轻镜如水。 -
9.《遣春三首》 唐·元稹
杨公三不惑,我惑两般全。
逢酒判身病,拈花尽意怜。
水生低岸没,梅蹙小珠连。
千万红颜辈,须惊又一年。 -
10.《闲居遣怀十首》 唐·姚合
身外无徭役,开门百事闲。
倚松听唳鹤,策杖望秋山。
萍任连池绿,苔从匝地斑。
料无车马客,何必扫柴关。 -
11.《题开元寺》 唐·朱庆馀
西入山门十里程,粉墙书字甚分明。
萧帝坏陵深虎迹,广师遗院闭松声。
长廊画剥僧形影,石壁尘昏客姓名。
何必更将空色遣,眼前人事是浮生。 -
12.《山居自遣》 唐·杜荀鹤
茅屋周回松竹阴,山翁时挈酒相寻。
无人开口不言利,只我白头空爱吟。
月在钓潭秋睡重,云横樵径野情深。
此中一日过一日,有底闲愁得到心。 -
13.《使至灊山(神异录:明皇尝梦游灊岳遣越宾祀之)》 唐·王越宾
碧坞烟霞昼未开,游人到处尽裴回。
凭谁借问岩前叟,曾托吾皇一梦来。 -
14.《浣溪沙(少蕴内翰同年宠速,遣妓隐帘吹笙,因成一阕)》 宋·葛胜仲
东道殷勤玉斝飞。
华灯倾国拥珠玑。
玉奴嫌瘦玉环肥。
缥缈幸闻缑岭曲,参差犹隔夏侯衣。
放开云月出清辉。 -
15.《浣溪沙(岩桂花开不数日谢去每恨不能挽留·近得海上方可作炉薰颇耐久)》 宋·向子諲
醉里惊从月窟来。
睡余如梦蕊宫回。
碧云时度小崔嵬。
疑是海山怜我老,不论时节遣花开。
从今休数返魂梅。 -
16.《贺新郎(同年顾君景冲云翼经属官舍白莲盛开,招饮水亭)》 宋·李公昴
谁种蓝田玉。
碧云深、亭亭月上,水明溪曲。
羞作时妆儿女态,冷淡冰餐露沐。
出尘外、风标幽独。 -
17.《沁园春(次韵侄演自遣)》 宋·陈著
无价韶华,一笑相酬,青钱似苔。
奈东风轻劣,催红雨去,西园次第,放绿阴回。
老后时光,眉间心事,恰似怕酸人著梅。
须知道,有谁能百岁,日日开怀。 -
18.《沁园春(次韵侄演自遣)》 宋·陈著
无价韶华,一笑相酬,青钱似苔。
奈东风轻劣,催红雨去,西园次第,放绿阴回。
老后时光,眉间心事,恰似怕酸人著梅。
须知道,有谁能百岁,日日开怀。 -
19.《遣悲怀三首·其二》 唐·元稹
昔日戏言身后意,今朝都到眼前来。
(身后意 一作:身后事)
衣裳已施行看尽,针线犹存未忍开。
尚想旧情怜婢仆,也曾因梦送钱财。
诚知此恨人人有,贫贱夫妻百事哀。 -
20.《遣悲怀三首·其三》 唐·元稹
闲坐悲君亦自悲,百年多是几多时。
邓攸无子寻知命,潘岳悼亡犹费词。
同穴窅冥何所望,他生缘会更难期。
惟将终夜常开眼,报答平生未展眉。