-
1.《舟次朱家曲寄许下故人》 宋·梅尧臣
蔼蔼桑柘岸,喧喧鸡犬村。
晚云连雨黑,秋水带沙浑。
稍听邻船语,初分异土言。
虽嗟远朋友,日喜近田园。 -
2.《东海有大松土人相传三代时物其状伟异诗不能》 宋·张耒
诗翁爱花复爱柳,长歌高吟半酣酒。
自言二物天下奇,爱之不厌形于诗。
嗟予所爱翁未见,我昔东游穷海甸。
波涛四绝大岛中,上有太古不死之长松。 -
3.《游土山示蔡天启秘校》 宋·王安石
定林瞰土山,近乃在眉睫。
谁谓秦淮广,正可藏一艓。
朝予欲独往,扶惫强登涉。
蔡侯闻之喜,喜色见两颊。 -
4.《鲁望昨以五百言见贻过有褒美内揣庸陋弥增愧悚…微旨也》 唐·皮日休
三辰至精气,生自苍颉前。
粤从有文字,精气铢于绵。
所以杨墨后,文词纵横颠。
元狩富材术,建安俨英贤。 -
5.《鲁望昨以五百言见贻过有褒美内揣庸陋弥增愧悚…微旨也》 唐·皮日休
三辰至精气,生自苍颉前。
粤从有文字,精气铢于绵。
所以杨墨后,文词纵横颠。
元狩富材术,建安俨英贤。 -
6.《子平寄惠希夷陈先生服唐福山药方因戏作杂言》 宋·文同
蜀江之东山色尽如赭,有道人云此是丹砂伏其下。
烟云光润若洗濯,涧谷玲珑如刻画。
我闻神仙草药不在丹上生,是中当有灵苗异卉之根茎。
果然人言所出山芋为第一,西南诸郡有者皆虚名。 -
7.《土屋》 宋·杨时
土屋枕荒陂,周回仅容席。
环堵异营窟,犹遗古风质。
功虽劳版筑,身自有余力。
依户凿圆窦,寒光度如璧。 -
8.《春寒纪异》 宋·方回
今年一何异,人日苦连雨。
甲子复不晴,吾密识诸簿。
烧灯前一夕,轰然震雷鼓。
醉卧初未闻,遄骇雪霰舞。 -
9.《送袁仲野赴异陵》 宋·陆文圭
儒吏不相得,异器如薰翳。
儒视吏不屑,吏嫉儒为仇。
俗儒不知变,绕绕孔与周。
事来委不理,言大作不酬。 -
10.《五言》 唐·吕岩
悟了长生理,秋莲处处开。
金童登锦帐,玉女下香阶。
虎啸天魂住,龙吟地魄来。
有人明此道,立使返婴孩。 -
11.《谷初忝谏垣今宪长薛公方在西阁知奖隆异以四韵代述荣感》 唐·郑谷
旧诗常得在高吟,不奈公心爱苦心。
道自琐闱言下振,恩从仙殿对回深。
流年渐觉霜欺鬓,至药能教土化金。
自拂青萍知有地,斋诚旦夕望为霖。 -
12.《杂诗三首》 明·于慎行
延陵有长剑,宝若千金璧。
闭匣泣风雨,开匣干星日。
骏马与名都,罗列终不易。
服之适异土,见谓铅刀质。 -
13.《别施君叔异》 宋·邓肃
泮水儒生急寸禄,白袍干人如立鹄。
争注虫鱼股置锥,世外语言不到目。
我嫌人醉还啜醨,常嗟心迹两相离。
邂逅得君能我意,笔端聊复出新奇。 -
14.《日食罪言》 宋·姚勉
皇帝十四载,新元纪嘉熙。
仲冬戊寅朔,午漏方中时。
朔风震丘壑,猛籁号枯枝。
黯如商雪天,四野昏垂垂。 -
15.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
16.《天问》 先秦·屈原
曰:遂古之初,谁传道之?
上下未形,何由考之?
冥昭瞢暗,谁能极之?
冯翼惟象,何以识之? -
17.《劝学》 先秦·荀子
君子曰:学不可以已。
青,取之于蓝,而青于蓝;冰,水为之,而寒于水。
木直中绳,輮以为轮,其曲中规。
虽有槁暴(pù),不复挺者,輮使之然也。 -
18.《答苏武书》 两汉·李陵
子卿足下:勤宣令德,策名清时,荣问休畅,幸甚幸甚。
远托异国,昔人所悲,望风怀想,能不依依?昔者不遗,远辱还答,慰诲勤勤,有逾骨肉,陵虽不敏,能不慨然?自从初降,以至今日,身之穷困,独坐愁苦。
终日无睹,但见异类。
韦韝毳幕,以御风雨;羶肉酪浆,以充饥渴。 -
19.《桃花源记》 魏晋·陶渊明
晋太元中,武陵人捕鱼为业。
缘溪行,忘路之远近。
忽逢桃花林,夹岸数百步,中无杂树,芳草鲜美,落英缤纷,渔人甚异之。
复前行,欲穷其林。 -
20.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。