-
1.《偈二首》 宋·释清旦
三脚驴子弄蹄行,步步相随不相到。
树头惊起双双鱼,拈为一老一不老。
为怜松竹引清风,其柰出门便是草。
因唤檀郎识得渠,大机大用都推倒。
烧香勘证见根源,粪埽堆头拾得宝。
丛林浩浩谩商量,劝君莫谤先师好。 -
2.《偈颂四首》 宋·释师远
三脚驴子弄蹄行,直透威音万丈坑。
云在岭头闲不彻,水流涧下大忙生。
湖南长老谁能会,行人更在青山外。 -
3.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
跛脚阿师,弄蹄驴子。
一字关徒费分疏,栗棘蓬恣情吞吐。
凌灭祖师禅,函盖乾坤句。
孤危不立自孤危,万仞雪崖丰骨露。
十二峰前,斫额望汝。
洞山佛无光,无你扪摸处,无你栖泊处。 -
4.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
截流机,分泾渭。
清浊浅深,穷源倒底。
三脚驴子弄蹄行,踏过何曾沾著水。
芝峰家丑外扬,也是碓坊洿米。
低声低声,墙壁有耳。
座满江南客,何须唱鹧鸪。 -
5.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
跨弄蹄驴,住疏壁院,千古遗风今再见。
吞吐何须栗棘蓬,煅炼已成丹九转。
倾出瓶壶,寒光闪电,扶危妙在通权变。 -
6.《偈颂一百一十七首》 宋·释绍昙
杨岐驴弄蹄,天衣雁沉影。
两个老无知,语不分邪正。
何似火炉头话,无主无宾。
是非审定,不违法印。
我王库内岂有是刀哉。
古今多少人以橘皮为火,纷然错认。
哑,列灰煨杀谁深省。 -
7.《依愚谷韵悼无已》 宋·释绍昙
雪真珠布满阶庭,急把杨岐破屋撑。
死伎穷时机路活,倒骑驴子弄蹄行。 -
8.《琏监寺2》 宋·释绍昙
曾把杨岐破屋撑,闲骑驴子弄蹄行。
犯寒踏月慈溪上,冷笑梅兄太瘦生。 -
9.《颂古九十八首》 宋·释印肃
三脚驴子弄蹄行,只欲途中拶后生。
一片丹霞尘不染,包藏万有岂称能。 -
10.《江南弄 以上八千卷楼藏钞本性情集卷六》 元·周巽
寒威薄。
绣帷人未觉。
啄蕊争枝喧冻雀。
锦笺呵笔写迥文。
玉箸长垂不见君。
北去马蹄冲塞雪,南来雁字隔衡云。
隔衡云。
消息断。
思君但把