-
261.《题栖贤寺三峡桥》 宋·杨万里
栖贤与楞伽,初本共一山。
古潭宅神龙,睡醒厌久跧。
是夕起雷雨,震得天地翻。
此山拆为两,一溪断中间。 -
262.《和姜邦杰春坊续丽人行》 宋·杨万里
玉人自惜如花面,不许黄鹂鹦鹉见。
若令画史识倾城,写遍人间屏与扇。
春光嬾困扶不起,吹残玉笙也慵理。
是谁瞥见一梳云,微月影中扫穠李。 -
263.《送医家孟宗良汉乡》 宋·杨万里
医家者流多卢人,亦如许猜浪得名。
有眼何曾识内经,有手何曾赦方兄。
一丸足可杀一命,却道良医逢死病。
荆溪此辈端不稀,向来吾儿命如丝。 -
264.《题浏阳县柳仲明致政云居山书院》 宋·杨万里
云居山高三万尺,下插浏江上撞日。
柳下和风百世师,有孙避地来筑室。
奕叶隐居三百年,栽桃种杏今满川。
当家相傅一破砚,此外文字九千卷。 -
265.《羲娥谣》 宋·杨万里
羲和梦破欲启行,紫金毕逋啼一声。
声从天上落人世,千村万落鸡争鸣。
素娥西征未归去,簸弄银盘浣风露。
一丸玉弹东飞来,打落桂林雪毛兔。 -
266.《大榆》 宋·张耒
高榆百余年,其大数十围。
修柯遏云日,老枿干虹霓。
嗟尔拥肿材,大匠已见遗。
何人失翦伐,养此顽钝姿。 -
267.《和孙莘老》 宋·黄庭坚
上帝群玉府,道家蓬莱山。
延阁排霄起,图书擅荣观。
宫槐绿葱葱,岑绝非世间。
王度日修饬,文章丽朝班。 -
268.《秋怀 十二》 元·王冕
酌彼涧下水,弹此石上琴。
希声应弦起,幽幽孤凤吟。
曲中万里意,三叹无知音。
岂但无知音?终恐无知心。 -
269.《赠沈博士歌》 宋·欧阳修
沈夫子,胡为醉翁吟,醉翁岂能知尔琴。
滁山高绝滁水深,空岩悲风夜吹林。 -
270.《剑联句》 宋·欧阳修
圣人作神兵,以定天下厄。
蚩尤发灵机,干将构雄绩。
橐龠天地开,炉冶阴阳辟。
南帝输火精,西皇降金液。 -
271.《玉楼春》 宋·晏几道
一尊相遇春风里,诗好似君人有几。
吴姬十五语如弦,能唱当时楼下水。
良辰易去如弹指,金盏十分须尽意。
明朝三丈日高时,共拚醉头扶不起。 -
272.《食鲥鱼》 宋·贺铸
雨长沙田三尺芦,截江逻钓待嘉鱼。
上钩一尾夸先得,下筋千钱忍弃余。
倦客罢弹腰下铗,故人忘寄腹中书。
知机何独张生翰,不俟秋风已起予。 -
273.《剑联句》 宋·范仲淹
圣人作神兵,以定天下厄。
蚩忧发灵机,干将构雄绩。
橐籥天地开,鑪冶阴阳闢。
南帝轮火精,西皇降金液。 -
274.《听真上人琴歌》 宋·范仲淹
银潢耿耿霜棱棱,西轩月色寒如冰。
上人一叩朱丝绳,万籁不起秋光凝。
伏牺归天忽千古,我闻遗音泪如雨。
嗟嗟不及郑卫儿,北里南邻竞歌舞。 -
275.《和杨畋孤琴咏》 宋·范仲淹
爱此千年器,如见古人面。
欲弹换朱丝,明月当秋汉。
我愿宫商弦,相应声无间。
自然召南风,莫起孤琴叹。 -
276.《满庭芳·标格清高》 宋·无名氏
标格清高,性姿雅淡,群芳独步惟梅。
当年秀气,付作此奇材。
不逐东风桃李俗,冰霜里、弹压春回。
还应是,崧神降瑞,屈指一阳来。 -
277.《夜》 宋·梅尧臣
日从东溟转,夜向西海沉。
群物各已息,众星灿然森。
虾蟆将食月,魑魅争出阴。
阮籍独不寐,徘徊起弹琴。 -
278.《彼鴷吟》 宋·梅尧臣
断木喙虽长,不啄柏与松。
松柏本坚直,中心无蠹虫。
广庭木云美,不与松柏比。
臃肿质性虚,圬蝎招猛觜。 -
279.《九日次寿州》 宋·梅尧臣
昔人把菊望青榼,今我持酒无黄花。
自催屋里红鳞脍,不弹墙头白项鸦。
寿春城高枕淮水,绿蒲疏疏暮帆起。
登临不学孟参军,帽坠山风破一舟。 -
280.《姑苏杂咏 王敬伯歌》 明·高启
舟初维,琴始荐。
驿亭边,夜相见。
词宛转,情绸缪。
解环佩,弹空侯。