-
1.《观物》 宋·丘葵
太虚寂无腾,妙感何絪缊。
清浊一浮枕,二仪奠乾坤。
客形与客感,万变日纷纷。
形感本来无,志诚谅斯存。 -
2.《汉中行》 宋·杜范
思昔汉中殆,羯奴自荒逖。
驱侵警边陲,腥臊污华国。
官守蒙胡尘,宫庙入胡域。
奸回执国命,地土轻弃掷。 -
3.《谢别毛仙翁》 唐·张为
羸形感神药,削骨生丰肌。
兰炷飘灵烟,妖怪立诛夷。
重睹日月光,何报父母慈。
黄河浊衮衮,别泪流澌澌。
黄河清有时,别泪无收期。 -
4.《咏蝉》 宋·李复
转丸能升高,藏丸必穴深。
么形感气变,默得幽憩心。
遇冬潜厚地,应暑登高林。
仙术尔何知,动静役阳阴。 -
5.《感遇十二首》 唐·张九龄
兰叶春葳蕤,桂华秋皎洁。
欣欣此生意,自尔为佳节。
谁知林栖者,闻风坐相悦。
草木有本心,何求美人折。 -
6.《郡斋感秋,寄诸弟》 唐·韦应物
首夏辞旧国,穷秋卧滁城。
方如昨日别,忽觉徂岁惊。
高阁收烟雾,池水晚澄清。
户牖已凄爽,晨夜感深情。 -
7.《感梦》 唐·韦应物
岁月转芜漫,形影长寂寥。
仿佛觏微梦,感叹起中宵。
绵思霭流月,惊魂飒回飙。
谁念兹夕永,坐令颜鬓凋。 -
8.《感镜》 唐·韦应物
铸镜广陵市,菱花匣中发。
夙昔尝许人,镜成人已没。
如冰结圆器,类璧无丝发。
形影终不临,清光殊不歇。
一感平生言,松枝树秋月。 -
9.《感怀》 唐·孟郊
秋气悲万物,惊风振长道。
登高有所思,寒雨伤百草。
平生有亲爱,零落不相保。
五情今已伤,安得自能老。 -
10.《苏州李中丞以元日郡斋感怀诗寄微之及予辄依…兼呈微之》 唐·白居易
白首馀杭白太守,落魄抛名来已久。
一辞渭北故园春,再把江南新岁酒。
杯前笑歌徒勉强,镜里形容渐衰朽。