-
1.《徐季节挽词》 宋·楼钥
公府推徐穉,山阳荐仲车。
盛时遗此老,没世竟穷庐。
行道嗟无命,传家幸有书。
鲁山终不识,抚卷倍欷歔。 -
2.《徐穉》 宋·徐钧
万里冥鸿惜羽毛,安车虽聘邈难招。
清名自足高天下,岂独南州擅得高。 -
3.《寄信守徐穉山侍郎》 宋·曾几
归去来兮莫问津,有船即买击江滨。
自应一学陶元亮,不用更呼祁孔宾。
已卜春前春后日,重寻水北水南人。
使君为我新茅栋,数有书来意甚真。 -
4.《送施徽州二首》 宋·韩元吉
江出新安见底清,黄山高势碧峥嵘。
袴襦会遣民皆有,枹鼓悬应夜不鸣。
蜡屐未须怀别墅,虎符今喜得名城。
他时一榻容徐穉,端共舆人乐政成。 -
5.《晖仲叔挽词》 宋·韩元吉
材业光华蔼荐绅,由来孝子出忠臣。
五年字邑祗明诏,两路观风惠远民。
徐穉湖边才卜筑,葛翁山下忽栖神。
朔云千里人挥泪,遗命归从大母邻。 -
6.《阅史六首》 宋·陈造
徐穉申屠晚见机,当时张邴是先知。
冥鸿久矣层霄上,置网弥山漫尔为。 -
7.《寄翁宾暘》 宋·陈允平
历历长涂谒鲁侯,征尘宁复恋貂裘。
江城露冷霜初滑,海谷冰消水欲流。
夜月观书徐穉榻,春风听乐仲宣楼。
料君频作四湖梦,曾忆孤山有旧游。 -
8.《顷溧水归登官塘汤汉章义门》 宋·仇远
王山翔凤集东庐,花竹园池可隐居。
奕代文声传学馆,大书义字式门闾。
壎箎雅奏和为贵,樽俎清言乐有余。
车笠重逢当一笑,白眉青眼尚如初。 -
9.《再韵谢和章》 宋·刘宰
公诗沧海生明月,草木光辉涯不竭。
仆如拙匠运斧斤,颜汗淋漓指流血。
心知短绠难汲深,拱把之木无繁队。
风雅堕地几千祀,牢落荒林鸣络纬。 -
10.《疏屋诗为曹云西作》 宋·邵桂子
草菜可食,总名曰疏。
品题有圃,树艺有书。
衡纵町畦,周绕屋庐。
缭以樊垣,经父沟渠。 -
11.《史佐才读书堂》 宋·王之道
我闻轮人扁,妙解书中义。
当其听读书,默识圣人意。
忽然释椎凿,有问发兹秘。
虽云圣人语,糟粕岂精粹。 -
12.《新闢门径或谓太窄》 宋·楼钥
门外顿空旷,双眸豁太虚。
谁欤列佳树,正尔对吾庐。
蚤岁曾修业,衰年得定居。
买邻贤伯仲,衣锦旧门闾。