-
1.《宫辞》 唐·李商隐
君恩如水向东流,得宠忧移失宠愁。
莫向尊前奏花落,凉风只在殿西头。 -
2.《宫词一百首》 唐·王建
蓬莱正殿压金鳌,红日初生碧海涛。
闲著五门遥北望,柘黄新帕御床高。
殿前传点各依班,召对西来八诏蛮。
上得青花龙尾道,侧身偷觑正南山。 -
3.《杂曲》 南北朝·徐陵
倾城得意已无俦。
洞房连阁未消愁。
宫中本造鸳鸯殿。
为谁新起凤凰楼。 -
4.《病犬》 宋·秦观
犬以守御用,老惫将何为。
踉跄劣於行,累然抱渴饥。
主人恩义易,勿为升斗资。
黾勉不肯去,犹若恋藩篱。 -
5.《满庭芳·诗礼传家》 宋·无名氏
诗礼传家,不名则利,谁能袖手安常。
惟君宽厚,无较短论长。
且自深居简出,清闲处、管甚炎凉。
年未老,方逾强仕,家富更平康。 -
6.《凤栖梧》 元·马钰
范蠡张良当日悟。
得宠还惊,防患寻归路。
若恋功名尖险处。
如何却得蓬庄住。
或问扶风缘甚去。
京兆风仙,远远亲来度。
便觉灵明常有主。 -
7.《读五侯传》 唐·秦韬玉
汉亡金镜道将衰,便有奸臣竞佐时。
专国只夸兄弟贵,举家谁念子孙危。
后宫得宠人争附,前殿陈诚帝不疑。
朱紫盈门自称贵,可嗟区宇尽疮痍。 -
8.《香入云亭为高子章赋》 宋·杜去轻
山麓有庭存古意,不种凡花惟种桂。
苔葑藓剥迸鳞皱,雪劲霜顽聋苍翠。
栽培岂解一日成,爱惜至今尤不易。
来人不必问典型,对此俨然前辈是。 -
9.《出郊见田家蚕麦已成慨然有感》 宋·欧阳修
谁谓田家苦,田家乐有时。
车鸣缫白茧,麦熟啭黄鹂。
田家此乐几人知,幸独知之未许归。
逢时得宠已逾分,报国无能徒尔为。
收取玉堂挥翰手,却寻南亩把锄犁。 -
10.《冬日宴于庶子宅各赋一字得平》 唐·岑文本
金兰笃惠好,尊酒畅生平。
既欣投辖赏,暂缓望乡情。
爱景含霜晦,落照带风轻。
于兹欢宴洽,宠辱讵相惊。 -
11.《赋得妾薄命》 唐·杜审言
草绿长门掩,苔青永巷幽。
宠移新爱夺,泪落故情留。
啼鸟惊残梦,飞花搅独愁。
自怜春色罢,团扇复迎秋。 -
12.《奉和九日幸临渭亭登高应制得馀字》 唐·萧至忠
望幸三秋暮,登高九日初。
朱旗巡汉苑,翠帟俯秦墟。
宠极萸房遍,恩深菊酎馀。
承欢何以答,万亿奉宸居。 -
13.《奉和圣制送张说上集贤学士赐宴(赋得迎字)》 唐·源乾曜
盛业光书府,征人尽国英。
丝纶贤得相,群俊学为名。
宠命垂天锡,崇恩发睿情。
熏风清禁籞,文殿述皇明。
日霁庭阴出,池曛水气生。
欢娱此无限,诗酒自相迎。 -
14.《奉和圣制送张说上集贤学士赐宴(赋得升字)》 唐·裴漼
问道图书盛,尊儒礼教兴。
石渠因学广,金殿为贤升。
日月恩光照,风云宠命膺。
谋谟言可范,舟楫事斯凭。
宴喜明时洽,光辉湛露凝。
大哉尧作主,天下颂歌称。 -
15.《奉和圣制送张说上集贤学士赐宴(赋得今字)》 唐·陆坚
圣主崇文教,层霄降德音。
尊贤泽既厚,式宴宠逾深。
复有夔龙相,良哉简帝心。
得人惟迈昔,多士谅推今。
书殿荣光满,儒门喜气临。
顾惟诚滥吹,徒此接衣簪。 -
16.《赋得西戎献白玉环》 唐·张惟俭
当时无外守,方物四夷通。
列土金河北,朝天玉塞东。
自将荆璞比,不与郑环同。
正朔虽传汉,衣冠尚带戎。
幸承提佩宠,多愧琢磨功。
绝域知文教,争趋上国风。 -
17.《和梦得》 唐·白居易
纶阁沈沈天宠命,苏台籍籍有能声。
岂唯不得清文力,但恐空传冗吏名。
郎署回翔何水部,江湖留滞谢宣城。
所嗟非独君如此,自古才难共命争。 -
18.《梦得前所酬篇有炼尽美少年之句因思往事…以长句答之》 唐·白居易
炼尽少年成白首,忆初相识到今朝。
昔饶春桂长先折,今伴寒松取后凋。
生事纵贫犹可过,风情虽老未全销。
声华宠命人皆得,若个如君历七朝。 -
19.《余昔自西滨得兰数本移艺于庭亦既逾岁…遂寄情于此》 唐·温庭筠
寓赏本殊致,意幽非我情。
吾常有流浅,外物无重轻。
各言艺幽深,彼美香素茎。
岂为赏者设,自保孤根生。 -
20.《恃宠》 唐·曹邺
二月树色好,昭仪正骄奢。
恐君爱阳艳,斫却园中花。
三十六宫女,髻鬟各如鸦。
君王心所怜,独自不见瑕。
台上红灯尽,未肯下金车。
一笑不得所,尘中悉无家。
飞燕身更轻,何必恃容华。