-
1.《春夜感物书怀》 宋·曾丰
阁阁蛙鸣夜,嘈嘈鸟语春。
物情犹任理,世事岂由人。
时自有迟速,道初无屈伸。
圣贤得贫力,吾恨不全贫。 -
2.《原上新居十三首》 唐·王建
新占原头地,本无山可归。
荒藤生叶晚,老杏著花稀。
厨舍近泥灶,家人初饱薇。
弟兄今四散,何日更相依。 -
3.《柳子厚墓志铭》 唐·韩愈
子厚,讳宗元。
七世祖庆,为拓跋魏侍中,封济阴公。
曾伯祖奭,为唐宰相,与褚遂良、韩瑗俱得罪武后,死高宗朝。
皇考讳镇,以事母弃太常博士,求为县令江南。 -
4.《三子以食贫困藜藿为诗以勉之》 宋·石介
吾世本寒贱,吾身守贫约。
家徒立四壁,无田负城郭。
终岁服一衣,无装贮囊橐。
吾虽得一官,官微月俸薄。 -
5.《贫病》 宋·陈藻
正图奔走救寒饥,喘嗽那堪力已疲。
意是无钱休买药,情知有命不求医。
旧恩莫报空怀念,新识相逢淡更宜。
多少贫交书畀我,触来又得一篇诗。 -
6.《仲咸因春游商山下得三怪石辇致郡斋甚有幽趣》 宋·王禹偁
咏尽千峰雪,吟行六里春。
布多成暇政,方称好闲身。
物得商山下,形如震泽根。
初期谷城叟,乍遇魏榆神。 -
7.《入都一年科舍馆五午宴了后得杨园宁屋僻远市》 宋·程公许
渎江万里来,武林一年客。
飘摇无定棲,一一得安宅。
委共远尘嚣,八窗耿虚白。
冰曹省造请,公退味禅寂。 -
8.《漫塘观雪分韵得远字》 宋·刘宰
入腊甫目兹,得雪殊不晚。
凝寒祛厉气,积润滋麦本。
清兴浩无极,步屐忘足蹇。
扣门呼石交,颈缩语犹謇。 -
9.《李方叔新宅》 宋·苏辙
我年七十无住宅,斤斧登登乱朝夕。
儿孙期我八十年,宅成可作十年客。
人寿八十知已难,从今未死且盘桓。
不如君家得众力,咄嗟便了三十间。 -
10.《赏转官球花酒边分韵得剪字》 宋·陈著
天机地轴随时转,万物生生就裁剪。
庭前一种可人花,独殿春深交夏浅。
团团自是浑沌胎,皎皎不事儿女婉。
照见胸中本色正,洗尽世上芳容靦。