-
21.《蕃厘观感琼花》 宋·宋无
后土祠南裔,坤维婚室家。
国封严典礼,宫祀尚褒嘉。
不是神灵异,焉能眷迩遐。
应须有玉女,到此赏琼葩。 -
22.《感怀诗(四十首·有序)》 明·桑悦
昨日去何之,今日还复来。
寒暑相首尾,年华挽难回。
吾身与造化,拈弄两徘徊。
安能婴世网,胸次生尘埃。
¤ -
23.《感衷二十四韵(记脱脱征高邮召还事)》 明·叶杞
贡赋通重译,耕桑被九垓。
欻惊氛膋满,不谓岁时催。
丞相兴师出,纶音降使开。
紫泥封五采,黄道绕三台。 -
24.《杂感》 宋·陆游
自洗铜壼试玉醅,小轩风月为徘徊。
此心未与年俱老,犹解逢花眼暂开。 -
25.《十四拍》 宋·文天祥
北归秦川多鼓鼙,禾生陇亩无东西。
三步回头五步坐,谁家捣练风凄凄。
已近苦寒月,惨惨中肠悲,自恐二男儿,不得相追随。
去留俱失意,徘徊感生离。 -
26.《胡笳曲·十四拍》 宋·文天祥
北归秦川多鼓鼙,禾生陇亩无东西。
三步回头五步坐,谁家捣练风凄凄。
已近苦寒月,惨惨中肠悲,自恐二男儿,不得相追随。 -
27.《闻沂州卢侍郎致仕有感》 宋·欧阳修
少年相与探花开,老病惟愁节物催。
蹉跎归计荒三径,牢落生涯泥一杯。
颍上先生招不起,沂州太守亦归来。
自媿国恩终莫报,尚贪荣禄此徘徊。 -
28.《京居秋感五绝句》 宋·晁说之
江上高人未肯来,京华秋鬓独徘徊。
饶渠看取潮头月,莫恋林香待放梅。 -
29.《感事吟》 宋·邵雍
芝兰种不荣,荆棘剪不去。
二者无奈何,徘徊岁将暮。 -
30.《次韵子瞻感旧见寄》 宋·苏辙
少年耽世味,徘徊不能去。
老来悟前非,尚愧昔游处。
君才最高峙,鹤行鸡群中。
我虽非君对,顾以兄弟同。 -
31.《感时述事(十首)》 明·刘基
虞刑论小故,夏誓殄渠魁。
好生虽大德,纵恶非圣裁。
官吏逞贪婪,树怨结祸胎。
法当究其源,剪锄去根荄。 -
32.《感秋六首》 宋·郑獬
林杪一蝉噪,翛翛凉风来。
清响断复连,裂耳增馀哀。
浩露洗明月,珠树凉璀璀。
蜕飞各有时,讵能人力裁。
儒生守文字,舌腐犹蒿莱。
空肠贮古书,独立谁为媒。
咄哉丈夫气,胡为久徘徊。 -
33.《依韵和尹嗣复秘校登回銮寺阁有感之什》 宋·强至
尹子辞才两崛奇,家声好繼汉翁归。
人间茂器无施设,天畔危栏独据依。
诗兴远随孤鸟逝,客心闲傍片云飞。
登临不比江南节,何事徘徊怨落晖。 -
34.《感花》 宋·吴芾
千花到底不如梅,胜赏犹宜踏雪来。
今日满天长是雨,如何花下得徘徊。 -
35.《郊行有感》 宋·蒲寿宬
鸡犬不鸣何处村,颓檐破壁问谁门。
蓬蒿满地田园在,瓦砾如山井臼存。
青草髑髅疑是梦,白头老父泣无言。
谘诹邻旧多为鬼,倚仗徘徊堪断魂。 -
36.《早秋》 宋·释智圆
雨歇变气候,空庭叶飕飕。
闲听一枝风,乃知千里秋。
百虫鸣四壁,新月生高楼。
登楼看明月,涛光满林丘。
人生呼及间,何为苦忧愁。
发白不再黑,兔走难暂留。
徘徊感古人,劝告秉烛游。 -
37.《谢可孜上人惠楞严般若二经并治脾药》 宋·释智圆
经妙荡烦惑,药灵医病身。
道明无去住,方验有君臣。
静玩知心寂,时飡觉气均。
徘徊感知己,于我分弥亲。 -
38.《七月十一日晓闻莺有感》 宋·舒岳祥
秋晓秋莺鸣绿树,我自徘徊不能去。
年年鸣值晚春时,晓窗共听人何处。
莺莺少驻听我吟,我吟未成泪双注。
来年啼上茧头山,为说老人题此句。 -
39.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
40.《别赋》 南北朝·江淹
黯然销魂者,唯别而已矣!况秦吴兮绝国,复燕宋兮千里。
或春苔兮始生,乍秋风兮暂起。
是以行子肠断,百感凄恻。
风萧萧而异响,云漫漫而奇色。