-
1.《玉台新咏序》 南北朝·徐陵
夫凌云概日,由余之所未窥;千门万户,张衡之所曾赋。
周王璧台之上,汉帝金屋之中,玉树以珊瑚为枝,珠帘以玳瑁为匣。
其中有丽人焉。
其人也:五陵豪族,充选掖庭;四姓良家,驰名永巷。 -
2.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
3.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
4.《瑞鹤仙》 宋·方岳
岳敢拜手而言曰:月穷于纪,星回于天,盖三百有六旬有六日于是焉极、而岁功成矣。
惟天之运,循环无穷,一气推移,不可限量,其殆极而无极欤。
分岁而颂椒,守岁而爆竹,人知其为岁之极耳。
洪钧转而万象春,瑶历新而三阳泰,不知自吾极而始也。 -
5.《瑞鹤仙》 宋·方岳
岳敢拜手而言曰:月穷于纪,星回于天,盖三百有六旬有六日于是焉极、而岁功成矣。
惟天之运,循环无穷,一气推移,不可限量,其殆极而无极欤。
分岁而颂椒,守岁而爆竹,人知其为岁之极耳。
洪钧转而万象春,瑶历新而三阳泰,不知自吾极而始也。 -
6.《六月十六夜观月翌早纪所见成长谣》 宋·楼钥
海云涌立双铁出,明月正在山中间。
初疑渼陂蓝田出水面,又似长风吹度玉门关。
须臾云过月愈上,太虚点缀从飞翻。
白衣苍狗不足究,千变万态俱可观。 -
7.《中秋夜杭州玩月》 唐·张祜
万古太阴精,中秋海上生。
鬼愁缘辟照,人爱为高明。
历历华星远,霏霏薄晕萦。
影流江不尽,轮曳谷无声。 -
8.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
9.《汉宫春(老人庆七十)》 宋·洪咨夔
南极仙翁,占太微元盖,洞府为家。
身骑若木倒景,手弄青霞。
芙蓉飞旆。
映一川、新绿平沙。 -
10.《哨遍(用韵作月对和程申父国录)》 宋·方岳
月曰不然,君亦怎知,天上从前事。
吾语汝,月岂有弦时。
奈人间井观乃尔。
休浪许。 -
11.《哨遍(用韵作月对和程申父国录)》 宋·方岳
月曰不然,君亦怎知,天上从前事。
吾语汝,月岂有弦时。
奈人间井观乃尔。
休浪许。 -
12.《重建神秀楼》 宋·林表民
概昔游熙初,忠定守郡时。
树楼城南门,众秀皆来归。
插空缭千峤,注海合两溪。
云眉扁古隶,蛟凤跃出飞。 -
13.《上汉谣》 宋·范仲淹
真人累阴德,闻之三十天。
一朝鸾鹤来,高举为神仙。
冉冉去红尘,飘飘凌紫烟。
下有修真者,望拜何拳拳。 -
14.《奉和御製读史记诗》 宋·夏竦
陶唐明历象,茂气与天通。
举正分星度,归馀定岁功。
孟陬名不殄,南正道弥隆。
自此垂三代,循环协大中。 -
15.《明月词》 宋·曹勋
明月,明月。
出沧溟,历丹阙。
飞盖念西园,笙歌想南国。
灵波如电泻高丘,云幄和烟锁空碧。 -
16.《元正书怀》 宋·程公许
甲子循环六十年,手披新历意茫然。
了知自性觉玄妙,宁与世间寒乾迁。
寡过得如蘧瑗花,诺惺要了瑞岩禅。
故园未卜西归日,遇好溪山且数椽。 -
17.《春分后一日山堂述事》 宋·张镃
永日柴扉手自关,不惊时序若循环。
鍊成黄土为真药,守得青苔遍假山。
戊已燕知随鸟历,西南楼喜趁花斑。
春光莫恨中分过,能使时长始是閒。 -
18.《月月红花》 宋·方回
十二循环换律筒,芳葩长是笑春风。
山家不识尧蓂荚,日历聊凭月月红。 -
19.《题天衣寺》 宋·袁说友
稽山道上多名迹,万顷湖光衬山色。
云蒸雾集累千年,屈指风流几人物。
平生佳处身曾经,赖此泉石供余龄。
爱山何惜买山费,明珠不博娉与婷。 -
20.《登泰山记》 清·姚鼐
泰山之阳,汶水西流;其阴,济水东流。
阳谷皆入汶,阴谷皆入济。
当其南北分者,古长城也。
最高日观峰,在长城南十五里。