-
261.《七发》 两汉·枚乘
楚太子有疾,而吴客往问之,曰:“伏闻太子玉体不安,亦少间乎?”太子曰:“惫!谨谢客。
”客因称曰:“今时天下安宁,四宇和平,太子方富于年。
意者久耽安乐,日夜无极,邪气袭逆,中若结轖。
纷屯澹淡,嘘唏烦酲,惕惕怵怵,卧不得瞑。 -
262.《洞箫赋》 两汉·王褒
原夫箫干之所生兮,于江南之丘墟。
洞条畅而罕节兮,标敷纷以扶疏。
徒观其旁山侧兮,则岖嵚岿崎,倚巇迤,诚可悲乎其不安也。
弥望傥莽,联延旷荡,又足乐乎其敞闲也。 -
263.《东征赋》 两汉·班昭
惟永初之有七兮,余随子乎东征。
时孟春之吉日兮,撰良辰而将行。
乃举趾而升舆兮,夕予宿乎偃师。
遂去故而就新兮,志怆悢而怀悲! 明发曙而不寐兮,心迟迟而有违。 -
264.《文赋》 魏晋·陆机
余每观才士之所作,窃有以得其用心。
夫放言谴辞,良多变矣,妍蚩好恶,可得而言。
每自属文,尤见其情。
恒患意不称物,文不逮意。 -
265.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
266.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
267.《月赋》 南北朝·谢庄
陈王初丧应、刘,端忧多暇。
绿苔生阁,芳尘凝榭。
悄焉疚怀,不怡中夜。
乃清兰路,肃桂苑,腾吹寒山,弭盖秋阪。 -
268.《送穷文》 唐·韩愈
元和六年正月乙丑晦,主人使奴星结柳作车,缚草为船,载糗舆粮,牛繫轭下,引帆上樯。
三揖穷鬼而告之曰:“闻子行有日矣,鄙人不敢问所涂,窃具船与车,备载糗粻,日吉时良,利行四方,子饭一盂,子啜一觞,携朋挚俦,去故就新,驾尘风,与电争先,子无底滞之尤,我有资送之恩,子等有意于行乎?” 屏息潜听,如闻音声,若啸若啼,砉敥嘎嘤,毛发尽竖,竦肩缩颈,疑有而无,久乃可明,若有言者曰:“吾与子居,四十年余,子在孩提,吾不子愚,子学子耕,求官与名,惟子是从,不变于初。
门神户灵,我叱我呵,包羞诡随,志不在他。
子迁南荒,热烁湿蒸,我非其乡,百鬼欺陵。 -
269.《沧浪亭记》 宋·苏舜钦
予以罪废,无所归。
扁舟吴中,始僦舍以处。
时盛夏蒸燠,土居皆褊狭,不能出气,思得高爽虚辟之地,以舒所怀,不可得也。
一日过郡学,东顾草树郁然,崇阜广水,不类乎城中。 -
270.《过云木冰记》 清·黄宗羲
岁在壬午,余与晦木泽望入四明,自雪窦返至过云。
雰霭淟浊,蒸满山谷,云乱不飞,瀑危弗落,遐路窈然。
夜行撤烛,雾露沾衣,岚寒折骨,相视褫气。
呼嗟咽续,忽尔冥霁地表。 -
271.《讽谏诗》 两汉·韦孟
肃肃我祖,国自豕韦,黼衣朱绂,四牡龙旂。
彤弓斯征,抚宁遐荒,总齐群邦,以翼大商,迭披大彭,勋绩惟光。
至于有周,历世会同。
王赧听谮,实绝我邦。 -
272.《戚氏·晚秋天》 宋·柳永
晚秋天,一霎微雨洒庭轩。
槛菊萧疏,井梧零乱,惹残烟。
凄然,望江关,飞云黯淡夕阳间。
当时宋玉悲感,向此临水与登山。 -
273.《醉蓬莱(廷评庆寿)》 宋·韦骧
漏新春消耗,柳眼微青,素梅犹小。
帘幕轻寒,引炉烟袅袅。
凤管雍容,雁筝清切,对绮筵呈妙。
此际欢虞,门庭自有,辉光荣耀。 -
274.《鹧鸪天》 宋·晏几道
陌上濛濛残絮飞。
杜鹃花里杜鹃啼。
年年底事不归去,怨月愁烟长为谁。
梅雨细,晓风微。
倚楼人听欲沾衣。
故园三度群花谢,曼倩天涯犹未归。 -
275.《水调歌头·昵昵儿女语》 宋·苏轼
欧阳文忠公尝问余:“琴诗何者最善?答以退之听颖师琴诗最善。
公曰:此诗最奇丽,然非听琴,乃听琵琶也。
余深然之。
建安章质夫家善琵琶者,乞为歌词。 -
276.《满庭芳》 宋·黄庭坚
修水浓青,新条淡绿,翠光交映虚亭。
锦鸳霜鹭,荷径拾幽苹。
香渡栏干屈曲,红妆映、薄绮疏棂。
风清夜,横塘月满,水净见移星。 -
277.《调笑转踏》 宋·郑仅
上助清欢。
女伴相将,调笑入队。
春楼有女字罗敷。
二十未满十五余。 -
278.《满庭芳(三之二)》 宋·秦观
红蓼花繁,黄芦叶乱,夜深玉露初零。
霁天空阔,云淡梦江清。
独棹孤蓬小艇,悠悠过、烟渚沙汀。
金钩细,丝纶慢卷,牵动一潭星。 -
279.《蝶恋花(商调十二首之一)》 宋·赵令
夫传奇者,唐元微之所述也。
以不载于本集而出于小说,或疑其非是。
今观其词,自非大手笔孰能与于此。
至今士大夫极谈幽玄,访奇述异,无不举此以为美话。 -
280.《江城子》 宋·贺铸
麝熏微度绣芙容。
翠衾重。
画堂空。
前夜偷期,相见却匆匆。