-
1.《舟中和叶圣予三首》 宋·王柏
桐江波渐滑,霁色午方开。
香火严兰若,烟霞老钓台。
崖高微径险,水转万山回。
欲访先生裔,相从买一杯。 -
2.《秋思》 宋·黄庭坚
柴门扃兮,牛羊下来其已久。
四壁立兮,蛩螿太息不可听。
夜冉冉兮斗魁委柄若授人,天寥寥兮河汉风浪西南倾。
山川悠远兮,谁独不共此明月。 -
3.《溪边》 宋·释文珦
溪边得微径,陟险穷层巅。
上有巢居人,志隐忘岁年。
心静语言寡,道在精神全。
终身愿相依,愧我无宿缘。
明朝下山去,怅望空云烟。 -
4.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
5.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
6.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
7.《大招》 先秦·屈原
青春受谢,白日昭只。
春气奋发,万物遽只。
冥凌浃行,魂无逃只。
魂魄归来!无远遥只。 -
8.《七谏》 两汉·东方朔
初放
平生于国兮,长于原野。
言语讷譅兮,又无彊辅。
浅智褊能兮,闻见又寡。 -
9.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
10.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
11.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
12.《南山诗》 唐·韩愈
吾闻京城南,兹惟群山囿。
东西两际海,巨细难悉究。
山经及地志,茫昧非受授。
团辞试提挈,挂一念万漏。 -
13.《一枝花·杭州景》 元·关汉卿
普天下锦绣乡,环海内风流地。
大元朝新附国,亡宋家旧华夷。
水秀山奇,一到处堪游戏,这答儿忒富贵。
满城中绣幕风帘,一哄地人烟凑集。 -
14.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
15.《送姜子谦寄钟离》 宋·楼钥
濠梁自古扬州域,禹娶涂山城尚留。
钟离虽尝作楚县,子男之国书春秋。
卑梁争桑起吴衅,阴陵失道除汉雠。
嬴秦属之九江郡,典午置郡任愈优。 -
16.《送潘御史克容释累赴京》 明·郭登
才难不其然,此叹自千古。
淳风散已久,至道卑若土。
纷纷事机巧,泛泛播簧鼓。
虚名竞相尚,实践反遭侮。 -
17.《仲昭约明岁游天台雁荡先以逍遥衣见赠作张公》 明·王叔承
范生有约登翠微,天台雁荡余当归。
山中鹤翎堕仙氅,秋风赠我逍遥衣。
衣作逍遥游,歌酬缥缈句。
江帆昨泛东西九,洞府微茫在烟树。 -
18.《答张彻(愈为四门博士时作张彻愈门下士又愈之从子婿)》 唐·韩愈
辱赠不知报,我歌尔其聆。
首叙始识面,次言后分形。
道途绵万里,日月垂十龄。
浚郊避兵乱,睢岸连门停。 -
19.《月蚀诗》 唐·卢仝
新天子即位五年,岁次庚寅,斗柄插子,律调黄钟。
森森万木夜僵立,寒气赑屃顽无风。
烂银盘从海底出,出来照我草屋东。 -
20.《酬乐天东南行诗一百韵》 唐·元稹
我病方吟越,君行已过湖。
去应缘直道,哭不为穷途。
亚竹寒惊牖,空堂夜向隅。
暗魂思背烛,危梦怯乘桴。