-
1.《颂十玄谈·心印》 宋·释印肃
历劫坦然无异色,东西何立谁南北。
若言别有一灵光,认子不真元是贼。 -
2.《次韵参寥寄少游?或谓为释元净作?》 宋·苏轼
岩栖木石已皤然,交旧何人慰眼前。
素与昼公心印合,每思秦子意珠圆。
当年步月来幽谷,拄杖穿云冒夕烟。
台阁山林本无异,故应文字不离禅。 -
3.《洪都宗人则明盛年择宗子之秀名之曰绍弟书来》 宋·叶茵
善积端如水涤源,源深自可羡来昆。
岁当有室讵为老,意者重闱思弄孙。
和乐定知江有渚,硕蕃伫见叶流根。
河南心印元同自,秋干虷中细讨论。 -
4.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
5.《上李西美制置》 宋·郭印
谛观天地间,物物无非易。
有情洎无情,与我固真一。
伏羲未仰俯,卦象已先画。
乾坤易之门,神机尽开辟。 -
6.《酹江月》 元·侯善渊
一天清翠,混阳和微密,寂寥无物。
致静颐心开上窍,通化灵明虚谷。
育养元神,真人出现,放旷无拘束。
皇天道父,赐余无限清福。 -
7.《渭南道中逢二蜀兵出印本手诏司马温公范文》 宋·宗泽
我君肇当阳,憸佞毕退听。
示民以好恶,观此第一政。
薛惟司马范,二老文且正。
堂堂外王父,九牧称无尽。 -
8.《和此阳先生感兴诗二十首》 宋·刘黻
造化洩元秘,河洛图书出。
龟龙亦何心,以灵乃受役。
微旨竟先天,妙用普经国。
三圣受心印,执中数语毕。
诂学长枝蔓,往往胶陈迹。
伟哉千载下,元公指无极。 -
9.《苏幕遮·这无为》 元·高道宽
这无为,先天造。
有有无无,端的无穷妙。
最上不空谁曾到。
强曰为名,假作字之号。
道真常,大秘奥。
觉象圆明,得一元顿教。
代代相承心印宝。
厌尽傍门,独显真大道。 -
10.《读士元传》 宋·孙应时
老贼狐鬼啸,汉鼎不复支。
再世益州牧,忍视宗国危。
烈烈左将军,四海闻英姿。
东北久荡析,西南天启之。 -
11.《次韵汪敬子》 宋·许月卿
好善芝兰馨,恶恶鲍鱼腥。
一心宰天地,万世流风霆。
六经如元氯,异端如氛埃。
会往洙泗滨,传取心印回。 -
12.《太古元西堂过万寿谒住山肇淮海禅师并简》 宋·薛嵎
老子旧知已,江湖独尔思。
此行逢作者,送别若为辞。
风雨过春半,诗书滞海涯。
心心傥相印,亦足慰衰迟。 -
13.《浙西李大夫述梦四十韵并浙东元相公酬和斐然继声》 唐·刘禹锡
位是才能取,时因际会遭。
羽仪呈鸑鷟,铓刃试豪曹。
洛下推年少,山东许地高。
门承金铉鼎,家有玉璜韬。 -
14.《送元遂上人归吴中》 唐·许棠
落发在王畿,承恩著紫衣。
印心谁受请,讲疏自携归。
泛浦龙惊锡,禅云虎绕扉。
吴中知久别,庵树想成围。 -
15.《次前韵送胡省元》 宋·陈造
南宫严严各分房,过眼千牍春昼长。
戛戛百楛收一良,主司黍累作低昂。
黄道湛碧谁为章,胡郎笔势傲长杨。
掉臂旧升贾马堂,自读君文此心降。 -
16.《祭妹文》 清·袁枚
乾隆丁亥冬,葬三妹素文于上元之羊山,而奠以文曰:呜呼!汝生于浙,而葬于斯,离吾乡七百里矣;当时虽觭梦幻想,宁知此为归骨所耶?汝以一念之贞,遇人仳离,致孤危托落,虽命之所存,天实为之;然而累汝至此者,未尝非予之过也。
予幼从先生授经,汝差肩而坐,爱听古人节义事;一旦长成,遽躬蹈之。
呜呼!使汝不识《诗》、《书》,或未必艰贞若是。
余捉蟋蟀,汝奋臂出其间;岁寒虫僵,同临其穴。 -
17.《陈涉世家》 两汉·司马迁
陈胜者,阳城人也,字涉。
吴广者,阳夏人也,字叔。
陈涉少时,尝与人佣耕,辍耕之垄上,怅恨久之,曰:“苟富贵,无相忘。
”佣者笑而应曰:“若为佣耕,何富贵也?”陈涉太息曰:“嗟乎!燕雀安知鸿鹄之志哉!”二世元年七月,发闾左适戍渔阳九百人,屯大泽乡。 -
18.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
19.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
20.《偈颂三十首》 宋·释印肃
佛是西天之梵语,此土将觉义以同名。
心边不觉属众生,心转觉时一切佛。
佛开口处为言教,化导迷心转觉心。
众生开口成寐语,沙魇群迷叫不醒。