-
361.《水龙吟 予始赋睡词,诸公赓和三十余首·一》 元·白朴
园旧游,因感其事,复用前韵。
万金不买青春,老来可惜欢娱地。
有时记得,江楼深夜,解鞍留寐。
兰焰喷虹,宝香薰麝,玉醅*蚁。 -
362.《独坐》 宋·真山民
寒斋淡无味,孤坐思悠悠。
时事三缄口,年光一转头。
有书遮老眼,无药疗閒愁。
假使丹心在,衰迟也合休。 -
363.《浣溪沙》 现代·顾随
城北城南一片尘。
人天无处不昏昏。
可怜花月要清新。
药苦堪同谁玩味,心寒不解自温存。
又成虚度一番春。 -
364.《六咏诗》 明·憨山大师
心金翅鸟命终,骨肉尽消散。
唯有心不化,圆明光灿烂。
龙王取为珠,照破诸黑暗。
转轮得如意,能救一切难。 -
365.《种梅》 宋·刘翰
凄凉池馆欲栖鸦,采笔无心赋落霞。
惆怅后庭风味薄,自锄明月种梅花。 -
366.《赠诸进士》 宋·柳开
今年举进士,必谁登高第。
孙传及孙仅,外复有丁谓。
到京见陈访,好尚同韩洎。
馆中诸仙郎,纶閤贤三字。 -
367.《水调歌头·梦足芙蓉曙》 宋·陈德武
梦足芙蓉曙,步入牡丹丛。
试将枝叶枚数,宠紫与娇红。
如诉如歌体态,轻暖轻寒天气,春色把人烘。
百斛沈檀味,两腋麝兰风。 -
368.《沁园春·春事方浓》 宋·陈人杰
春事方浓,寂寞此君,谁相品题。
到僝桃僽李,鸠边雨急,埋薇瘗药,燕外泥肥。
鸟影舒炎,黄埃涨暑,又过绿阴青子时。
夫然後,向猷家载酒,诩室题诗。 -
369.《得琴砚古雅堂》 宋·陈郁
端溪湮塞焦桐已,罗旅文房尚奢侈侈。
古风雅志莫养成,从此词章堕雕靡。
仙岩名士独不然,家有琴砚皆世传。
熨焦蛇断互左右,俾受弹弄供磨研。 -
370.《秋怀寄陈宗之》 宋·黄简
秋声四壁动,寒事日骎骎。
红剥林闲子,青除架底阴。
积闲殊有味,安拙本无心。
独愧陈徵士,赊书不问金。 -
371.《乌镇酒舍歌》 明·瞿佑
东风吹雨如吹尘,野烟漠漠遮游人。
须臾云破日光吐,绿波蹙作黄金鳞。
落花流水人家近,鸿雁凫瑽飞阵阵。
一双石塔立东西,舟子传言是乌镇。 -
372.《无愁可解·光景百年》 宋·陈慥
光景百年,看便一世。
生来不识愁味。
问愁何处来,更开解个甚底。
万事从来风过耳。 -
373.《即事》 宋·虞俦
归来世一任浮沉,车马萧条门巷深。
一榻容身无妄想,两餐度日少关心。
园收佳实随时荐,甕有新篘待月斟。
老觉间居浑有味,不须荣宦说駸駸。 -
374.《纪游》 宋·赵廱
古端有奇胜,名岩拟天星。
传闻辇毂下,往往极口称。
有为背驰说,曾不如邱陵。
请君勿夸山,恐非动者情。 -
375.《渔家傲·万事到头无益已》 宋·可旻
万事到头无益已。
寻思只有修行是。
若送此心游宝地。
还容易。
坐观落日当西坠。
万顷红光归眼际。
眼开眼闭长明媚。
此观成时知法味。
心欢喜。
临终决定生莲里。 -
376.《贺新郎·午睡莺惊起》 宋·刘学箕
午睡莺惊起。
鬓云偏、?鬆未整,凤钗斜坠。
宿酒残妆无意绪,春恨春愁如水。
谁共说、厌厌情味。 -
377.《莲》 宋·宋自逊
采茶莫掣叶,掣叶伤莲根。
食子莫弃心,味苦生意存。 -
378.《秋日溪上》 宋·徐宝之
行尽苔阶碧甃长,早秋风味入思量。
蕙香半在空堂梦,荷雨多於别岸凉。
独夜玉弦知寂寞,旧愁湘月记微茫。
採江节晚秋心远,一舸轻颸过夕阳。 -
379.《水龙吟·唱恭初意如何》 宋·李昴英
唱恭初意如何,朅来五十三年矣。
犁锄颇熟,诗书粗解,簪绅聊耳。
自信柴愚,真成汲戆,却无刘腻。
向高秋初度,同时有菊,淡相对、风霜里。 -
380.《梅花》 宋·潘牥
柴门尽日少蹄轮,坐对横窗数点春。
心向雪中偏暴白,影来月下亦精神。
十分洗尽铅华相,百劫修来贞洁身。
笑杀唐人风味短,不应唤作弄珠人。