-
401.《上升花 呜鹤余音卷五》 元·吴真人
紧锁心猿,悟光阴尘世,百年喘速。
下手顿修,元本真灵,此日要住行屋。
居家坑堑先须跳,将身己,使令孤宿。
静无触。 -
402.《苏幕遮 七返还丹,在人先须,炼己待时》 元·潜真子
七返功,人难会。
返本还元,七转收归兑。
阳九但行阴六位。
何虑三峰,雪里安然睡。
在人修,须发志。
烹炼依时,勿使心游外。
澄净湛然无垢腻。
神水频浇,别有甘甜味。 -
403.《溪亭》 宋·林景熙
清秋有余思,日暮尚溪亭。
鬓痕朝镜觉,书味夜灯知。
梦断潮生枕,愁新雁入诗。
思君心欲折,又负菊花期。 -
404.《醉义歌》 金朝·寺公大师
晓来雨霁日苍凉,枕帏摇曳西风香。
困眠未足正展转,儿童来报今重阳。
吟儿苍苍浑塞色,客怀衮衮皆吾乡。
敛衾默坐思往事,天涯三载空悲伤。 -
405.《元宵》 宋·艾可翁
偶然散策无寻访,何限伤心强笑歌。
世味正如春酒淡,市灯不及月华多。
人生只合且如此,国势遂成无奈何。
年少尚装胡旋舞,不知舞破几山河。 -
406.《庚寅人日》 现代·陈寅恪
岭梅人日已无花,独对空枝感岁华。
黄鹞鲁连羞有国,白头摩诘尚馀家。
催归北客心终怯,久味南烹意可嗟。
闭户寻诗亦多事,不如闭眼送生涯。 -
407.《杂感》 现代·马一浮
不学阴何苦用心,偶因陶写亦成吟。
诗中自有三三味,兴尽辞亡没处寻。 -
408.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
409.《傅家面食行》 明·程敏政
傅家面食天下工,制法来自东山东。
美如甘酥色莹雪,一由入口心神融。
旁人未许窥炙釜,素手每自开蒸笼。
侯鲭尚食固多品,此味或恐无专功。 -
410.《杂诗》 清·程岫
木棉初种时,其子皆露天。
意在衣被人,不肯为人怜。
我行忽见之,三叹心惕然。
感此复再拜,草中有大贤。 -
411.《楞严经偈》 宋·蔡卞
觉海性澄图,图澄觉元妙。
元明照生所,所立照性亡。
迷妄有虚空,依空立世界。
相想澄国土,知觉乃众生。 -
412.《大涤洞天留题》 宋·曹诚明
好风吹我来洞天,云山九折相回旋。
苍虬绾结锁清润,翠蛟飞舞鸣潺湲。
一从大涤豁心目,披蒙蹑径登来贤。
栖真亭结翠微顶,临风一啸卑尘寰。 -
413.《赠画者徐琛》 宋·陈长方
我行江南江北山,真赏会心那可数。
独爱黄陵古庙前,四水粘天迷浦溆。
胸中历历着山川,有句如枝不容吐。
欲将写作无声诗,笔底愧非韦与许。 -
414.《无题》 宋·陈杰
口语甘时心犹异,中边甜处味方宜。
诗情合荐东坡老,惭愧当年蜜荔枝。 -
415.《别玉笥何炼师》 宋·陈元晋
诚斋已古人,文字上无古。
云龙涉相从,傅家有文武。
异闻蕲一面,渴予心独苦。
龙门快先登,羡子赏音遇。 -
416.《暮春》 宋·程炎子
花飞檐语恰经旬,强半韶华断送频。
三月便晴三十日,一年只有一分春。
酒甘不饮心如醉,诗苦耽吟味越真。
欹枕北窗清梦觉,落红啼鸟伴幽人。 -
417.《题巫山瞻华亭》 宋·邓谏从
崚赠玉削三千丈,翠泼岚光冷相向。
风含太古云气长,变化溟濛纷万象。
阴晴一日肯四时,天籁壑深虚自响。
神山娟妙擢群参,锦绣铺张献奇状。 -
418.《别陈常簿埙五首》 宋·杜范
义交味逾淡,心敬迹自疎。
球玉世所贵,车马人交趋。
性懒拙造请,独抱此区区。
赠别我何有,珍重千金躯。 -
419.《诫儿侄八百字》 宋·范质
去上初释褐,一命列蓬丘。
青袍春草色,白紵弃如仇。
适会龙飞庆,王泽天下流。
尔得六品阶,无乃太为优。 -
420.《秋晚杂书三十首》 宋·方回
酒为万有神,菊实百卉仙。
敢问神谓何,我肠苦愁煎。
此味一濡唇,倏忽千忧捐。
仙说又何谓,南阳有其泉。