-
461.《道中口占呈能之》 宋·徐侨
阙然不见怀千虑,特地相过无一言。
平日交情如水淡,暂时客里似春温。
酒随深浅有余味,事向细微无不论。
漫道与君心莫逆,谁知朴直个中存。 -
462.《和姚令威春晚即事》 宋·许志仁
卧看游丝媚远天,起寻幽径却茫然。
句成落絮飞花里,心在残霞夕照边。
无复双鱼传尺素,空余宝瑟思华年。
老来情味人应笑,白首伤春只醉眠。 -
463.《秀川馆联句》 宋·许子绍
江声床摇寒,山购窗拗绿。
归舟著沙边,客梦绕乡曲。
簪盍豁秋悲,筵开从夜卜。
黄花散疎篱,苍竹围破屋。 -
464.《成都书事百韵》 宋·薛田
混茫丕变造西阡,物象熙熙被一川。
易觉锦城销白日,难歌蜀道上青天。
云敷牧野耕桑雨,柳拂旗亭市井烟。
院锁玉溪留好景,坊题金马促繁弦。 -
465.《梅林分韵得今字》 宋·杨凯
兰亭久陈迹,修竹空自阴。
龙山亦凄凉,鲜花谁与簪。
英游旷千载,盛事新梅林。
四海冯黎州,未妨铁石心。 -
466.《跋山谷书范滂传帖》 宋·俞畴
貂珰群雏擅天纲,手驱名流入钩党。
屯云蔽日日光无,卯金神器春冰上。
汝南节士居危邦,志划萧艾扶兰芳。
致君生不逮尧舜,死合夷齐俱首阳。 -
467.《送校理梁同年子辅守彭门》 宋·员兴宗
众万欣有旗,我兴渺无依。
轲雄去则久,道论何其衰。
味薄成抱恶,时趋化心低。
岂谓杳莽中,有子相嬉嬉。 -
468.《后庵试茶》 宋·张伯玉
郡僻好藏身,心閒久无事。
前轩饱食罢,后庵取茶试。
岩边启茶钥,溪畔涤茶器。
小灶松火然,深铛雪花沸。
瓯中尽余绿。
物外有深意。
滥官来此游,时得拂尘累。
莫笑后庵茶,閒中好滋味。 -
469.《醴泉歌》 宋·张元孝
君不见齐城城西范公泉,曾照当年范公影。
范公一去不复返,异时此地成佳景。
先贤口泽气尚存,甘棠璐遗爱谁能并。
貌公遗像龛公泉,千年恒对佗山岭。 -
470.《絜矩书院示学子》 宋·章粲
四时配四德,元亨利与贞。
天德元最重,方春木主生。
夏火物畅茂,是为德之亨。
金利秋向实,水贞冬日成。 -
471.《山园小梅得疏影横斜水清浅暗香浮动月黄十四》 宋·赵时韶
气味风标见似人,群芳合让作先生。
尽烧龙脑三千斛,不抵花心一点清。 -
472.《双溪寺用张令韵》 宋·赵肃远
重来寻野兴,淡月半松林。
一寺俨如昨,双溪清到今。
乱馀僧改貌,秋老客惊心。
自觉身如寄,山林滋味深。 -
473.《纪梦》 宋·郑若冲
包抱乾坤一环堵,拍手千门辉藻黼。
编茅何事傍云根,川观岩居天固予。
忆昔卧病岁壬午,梦行涧石憩衡宇。
常充达庵表其门,大楷金书爰仰睹。 -
474.《观孔义甫与谢致仕诗有感》 宋·郑侠
人生足清闲,天下第一福。
惜哉声与利,举世方逐逐。
君子耀轩裳。
小人腴口腹。 -
475.《淳佑七年丁未十一月朔蔡久轩自江东提刑归抵》 宋·周梅叟
九峰江范篇,雅是书之纬。
顷尝一读之,懵然云雾蔚。
晚校中秘藏,讲此愧犹未。
喜逢尚书郎,家传得之既。 -
476.《资圣寺》 宋·周牧
点点晴光滴翠岚,参天松干影毵毵。
穿云日阅客十数,汲水时闻僧两三。
俗子绕登山勒马,禅心常共丹同龛。
烹茶汲取瓯雪,一味清霜齿班颊寒。 -
477.《太平寺尘外闲题》 宋·朱复之
高树青圆不见天,小风微动竹梢偏。
衣涵空翠元无雨,庭閟余声独有蝉。
老去此心无所住,向来我见不须先。
狂吟但过寒山子,荐得腾腾一味禅。 -
478.《会稽颂·嗣王》 宋·诸葛兴
肇三圣兮传一中,建人极兮参洪蒙。
元圭锡兮汝绩,昭华归兮汝躬。
大道公兮均嬗继,家天下兮繇姒氏。
嵩石兮发祥,讴歌兮与子。 -
479.《题林君复二帖用坡韵》 明·陈颀
我昔孤山访遗躅,春暖西湖泛晴渌。
山头草树不荒凉,知是先生此埋玉。
念初茅庐结构完,长吏频顾惊流俗。
就中薛李最忘形,湖上夜归曾秉烛。 -
480.《山居和韵八首》 明·陈勋
蒲团一味与僧分,不是银鱼亦可焚。
但以身心同外物,莫将柴栅缚浮云。
心因有住翻成碍,事若无机即不纷。
此语烦师为转语,是无上语是声闻。
¤