-
641.《松江亭》 宋·王禹偁
中郎亭树据江乡,雅称诗翁赋醉章。
蒓菜鲈鱼好时节,晚风斜日旧烟光。
一杯有味功名小,万事无心岁月长。
安得便抛尘网去,钓舟闲倚画栏旁。 -
642.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
643.《酬种放徵君一百韵》 宋·王禹偁
太岁在辛卯,九月万木落。
是时太阴亏,占云臣道剥。
王生出紫微,谴逐走商洛。
扶亲又抱子,迤逦过京索。 -
644.《八绝诗庶子泉》 宋·王禹偁
物形固天造,物景不自胜。
泉乎未遇人,石罅徒流迸。
宫相政多暇,行乐蹑岩磴。
发蒙涨为溪,幽致兹焉盛。 -
645.《惠山寺留题》 宋·王禹偁
吟入惠山山下寺,古泉闲挹味何嘉。
好抛此日陶潜米,学煮当年陆羽茶。
犹负片心眠水石,略开尘眼识烟霞。
劳生未了还东去,孤棹寒篷宿浪花。 -
646.《陆羽泉茶》 宋·王禹偁
甃石封苔百尺深,试茶尝味少知音。
唯余半夜泉中月,留得先生一片心。 -
647.《次韵和朗公见赠》 宋·王禹偁
朗公垂老尚吟诗,曾泛三湘看九疑。
欲问劳生心扰扰,强酬佳句思迟迟。
红尘策马殊无味,碧嶂携僧自合宜。
共待中条山有雪,寺楼吟尽更同谁。 -
648.《荒亭晚坐》 宋·王禹偁
荒亭秋日沉,独坐白头吟。
为郡殊无味,归田素有心。
鹊翻枫叶乱,蛬响菊丛深。
微物休相聒,幽怀老不禁。 -
649.《四和》 宋·刘克庄
临渊细味心亨坎,卜筑先占地势坤。
说易何妨遇于野,谈玄亦入妙之门。
赐金莫惜娱宾客,堆笏犹堪遗子孙。
不比酸寒杜陵老,破茅草屋傍江村。 -
650.《诸人颇有和余百梅诗者各赋一首》 宋·刘克庄
贫儿篱下看花窠,曾见千株玉雪麽。
画得诗禅三昧少,诗如无住一联多。
过时结实心犹苦,从古调羹味在和。
我坐耸肩穷到老,君肩欲耸又如何。 -
651.《贫居自警三首》 宋·刘克庄
赤粟黄虀味最深,此生不恨老云林。
鬼神每瞰高明室,天地皆知暮夜金。
夸士燃脐犹殉货,先贤覆首或无衾。
一瓢千驷同归尽,莫为浮云错动心。 -
652.《挽葛夫人二首》 宋·刘克庄
不惟婆嫂咸嗟惜,学语儿知此母贤。
味薄居常喜蔬食,心慈劝勿用蒲鞭。
若非腾上天宫里,必是迎归海岸边。
九十老农来祖奠,眼枯不觉亦潸然。 -
653.《安溪黄明府得子次徐常丞韵一首》 宋·刘克庄
宰公心印佛慈,吉兆前知抱送期。
喜溢亲闱占鸑鷟,来从帝所下骑麒。
芝兰庭户芽初茁,荼堇原田味变饴。
加我数年渠稍长,要看丱角出吟诗。 -
654.《答束徽之索诗》 宋·王令
世味久已谙,多恶竟少好。
惟诗素所嗜,决切欲深造。
人安己不休,众耻我独冒。
有如獭行迹,欲改复自蹈。 -
655.《初还信州呈寓居诸公》 宋·曾几
万事不称意,一生长损心。
稍知閒有味,又觉老相侵。
田舍那能问,溪山未暇寻。
清歌一杯酒,聊与故人斟。 -
656.《赠日新禅师》 宋·文同
嶕峣祝融峰,窈窱懒瓒岩。
师也西南人,尝居彼巉巉。
十年不下山,烟云烂衣衫。
借问尔何为,法味见愈馋。 -
657.《送蒲霖中舍致仕归阆中》 宋·文同
急趋长拜倦劳劳,自笑风埃满绿袍。
官味十年如水薄,归心一日共云高。
毫釐已悟蜗争角,文彩须知凤得毛。
且喜还家收拾在,锦屏山下旧东皋。 -
658.《次韵张矩臣迪功见示建除体》 宋·陈与义
建德我故国,归哉遄我驱。
除道得欢伯,荆棘无复余。
满怀秋月色,未觉饥肠虚。
平林过西风,为我起笙竽。 -
659.《次韵邢怀正通判游蒋山》 宋·周必大
仙人薄蓬莱,乘槎度河浒。
旧观桑田变,今访钟山古。
驾言出东门,恍若之帝所。
朝曦霁青霜,枫叶落红雨。 -
660.《次韵王龟龄大著省中黄梅》 宋·周必大
化工未幻酴醾菊,先放细梅伴群玉。
幽姿着意慕铅黄,正色何心轻萼绿。
妆成自浅风味深,对此宁辞食无肉。
可怜涪翁被渠恼,中岁梅屏杯杓醁。