-
61.《虚亭秋月为实上人作》 明·梦观法师
幽庭坐虚寂,月出青松林。
流光入禅户,凉思满衣襟。
六根净无垢,万境亦消沉。
荡兹着有想,快我遗世心。
浩歌《秋水篇》,聊续寒山吟。 -
62.《题履实上人新居》 明·秋潭舷公
头陀冢间住,鬼食夜长分。
密行许谁识,微言期自闻。
树阴初上月,水气晚为云。
别有示心处,不资半偈文。 -
63.《大同江口舍舟而涂抵樊昌四十里纪实》 明·魏观
扁舟畏风涛,上马遵大路。
马喜大路平,骞然欲驰鹜。
手疲两足痛,纵逸恐颠仆。
呼奴执其辔,控驭使徐步。 -
64.《轼始于文登海上得白石数升如芡实可作枕闻梅》 宋·苏轼
海隅荒怪有谁珍,零落珊瑚泣季伦。
法供坐令微物重,(轼旧有怪石供。
)色难归致孝心纯。
只疑薏苡来交趾,未信玭珠出泗滨。
愿子聚为江夏枕,不劳麾扇自宁亲。 -
65.《寄永嘉太守赵茂实》 宋·戴复古
龚黄古贤牧,政事见于今。
疾恶风霜手,活人天地心。
躬行循吏传,时作谢池吟。
我欲依刘表,常忧老病侵。 -
66.《陈荣绪惠示之字韵诗推奖过实非所敢当辄次高》 宋·黄庭坚
纷纷不可耐,君子有忧之。
鞅掌诚庄语,贤劳似怨诗。
颓波阅砥柱,浊水得摩尼。
知我无枝叶,刳心只有皮。 -
67.《陈荣绪惠示之字韵诗推奖过实非所敢当辄次高》 宋·黄庭坚
太丘胸量阔,一苇莫杭之。
万事不挂眼,四愁犹有诗。
状闲聊闒茸,心洁似毗尼。
早晚同舟去,烟波学子皮。 -
68.《次韵元实病目》 宋·黄庭坚
道人尝恨未灰心,儒士苦爱读书眼。
要须玄览照镜空,莫作白鱼钻蠹简。
阅人朦胧似有味,看字昏涩尤宜懒。
范侯年少百夫雄,言行一一无可柬。 -
69.《忽蒙秀实内黄贤尉寄书期许稠至有经世之语辄》 宋·晁说之
岁宴慕群侣,鱼鸟各知息。
故人音书来,怜我此时忆。
忠言开靡靡,岂但问寝食。
我有山耕愿,久矣君已得。 -
70.《和实之读邸报四首》 宋·刘克庄
一抨初骇听,双泪谩求哀。
极口诬贤者,甘心誉彼哉。
早知豺不食,安用鸩为媒。
试问高阳里,迎车几两来。 -
71.《次王实之家塾韵》 宋·刘克庄
新敞朱甍映碧岑,高门谁识庆源深。
畴郊已解传家学,石礼皆堪直禁林。
七叶文章真有种,二郎官职本无心。
庭前玉树成阴未,着手栽培昉自今。 -
72.《靖州太守李秀实挽词二首》 宋·周必大
伊昔观灯火,居然饮彻明。
一旬聊隐几,万日遽成茔。
回首歌钟地,伤心挽铎声。
朔风知客恨,犹欲返铭旌。 -
73.《心竟恁地歌》 宋·白玉蟾
我生不信有神仙,亦不知有大罗天。
那堪见人说蓬莱,掩面却笑渠风颠。
七返还丹多不实,往往将谓人虚传。
世传神仙能飞升,又道不死延万年。 -
74.《和君实端明送酒》 宋·邵雍
大凡人意易为骄,双榼何如水一瓢。
亦恐孟光心渐侈,自兹微厌紫芝苗。 -
75.《司马君实端明独乐园》 宋·苏辙
子嗟丘中亲艺麻,邵平东陵亲种瓜。
公今归去事农圃,亦种洛阳千本花。
修篁绕屋韵寒玉,平泉入畦纡卧蛇。
锦屏奇种劚崖窦,嵩高灵药移萌芽。 -
76.《丽水甄殿丞手植朱李繁实盈枝折以贶予感而成》 宋·杨亿
五年为邑鬓霜侵,吏隐由来得趣深。
不独弦歌长满耳,兼闻桃李已成阴。
晨昏我有南陔恋,江海君怀北阙心。
早晚飞沉俱遂志,愿将初服敌华簪。 -
77.《陪实之登姜峰绝顶镌石》 宋·黄公度
抱琴历高峰,拂石就晚阴。
空山对摇落,怀哉千古心。 -
78.《黄金台和吴实堂韵》 宋·汪元量
把酒上金台,伤心泪落杯。
君臣难再得,天地不重来。
古木巢苍鹘,残碑枕碧苔。
倚阑休北望,万里起黄埃。 -
79.《和周少隐实录院对竹三首》 宋·王之道
老来须鬓白刁骚,犹喜丹心未遽凋。
秋赋肯甘同宋玉,昼眠聊复糨边韶。
翩翩幽鸟随风屐,炯炯寒灯伴夜寮。
多谢故人珠玉寄,水云堆里望天朝。 -
80.《次韵奉答君实问惮》 宋·韩维
仲尼称无我,老氏贵不仁。
存心一邻虚,去道万由旬。
入俗权立圣,达空安取真。
摩诘非有法,还公本来人。