-
241.《风入松》 宋·利登
断芜幽树际烟平。
山外又山青。
天南海北知何极,年年是、匹马孤征。
看尽好花成子,暗惊新笋抽林。 -
242.《水龙吟(和邵清溪咏梅见寿)》 宋·吴季子
分知白首天寒,千林摇落寻真隐。
天工付与,冰肌雪骨,暗香寒凝。
自许贞心,肯教色界,软红尘近。
怅绿衣舞断,参横梦觉,依稀旧家犹认。 -
243.《多丽(念念)》 宋·詹玉
晚云归,小楼又作阴凉。
霎儿间,恨桐招雨,西风叶叶商量。
醒时心、又还南浦,愁边句、多在斜阳。
菱宛笼青,莲瓶拖艳,旋倾花水咽茶香。 -
244.《阮郎归(闺情)》 宋·詹玉
斜河一道界相思。
好秋都上眉。
鸾笺象管写心啼。
搦愁题做诗。
添别恨,卜欢期。
灯花红几时。
看看月上小窗儿。
夜香今夜迟。 -
245.《贺新郎(题高克恭夜山图)》 宋·李震
楼据湖山背。
倚高寒、尘飞不到,越山相对。
老月腾辉群动息,独坐清分沆瀣。
更满听、潮声澎湃。 -
246.《水龙吟(青丝木香)》 宋·黄霁宇
丽华一握青丝,金珠粟粟香环里,春窥绮阁,新妆风舞,铢衣如碎。
翠凤苍虬,骑来下界,蝶惊蜂避。
甚三生富贵,垂垂晓露,犹凝满身珠翠。
谁共那人结发,问何时、蹇修为理。 -
247.《放歌》 清·柳亚子
天地太无情,日月何无光?
浮云西北来,随风作低昂。
我生胡不辰,丁斯老大邦。
仰面出门去,泪下何淋浪! -
248.《一枝花·不伏老》 元·关汉卿
〔一枝花〕攀出墙朵朵花,折临路枝枝柳。
花攀红蕊嫩,柳折翠条柔,浪子风流。
凭着我折柳攀花手,直煞得花残柳败休。
半生来折柳攀花,一世里眠花卧柳。 -
249.《荆轲刺秦王》 两汉·刘向 编
秦将王翦破赵,虏赵王,尽收其地,进兵北略地,至燕南界。
太子丹恐惧,乃请荆卿曰:“秦兵旦暮渡易水,则虽欲长侍足下,岂可得哉?”荆卿曰:“微太子言,臣愿得谒之。
今行而无信,则秦未可亲也。
夫今樊将军,秦王购之金千斤,邑万家。 -
250.《人间词话七则》 清·王国维
有有我之境,有无我之境。
“泪眼问花花不语,乱红飞过秋千去。
”“可堪孤馆闭春寒,杜鹃声里斜阳暮。
”有我之境也。 -
251.《水调歌头·题西山秋爽图》 清·纳兰性德
空山梵呗静,水月影俱沉。
悠然一境人外,都不许尘侵。
岁晚忆曾游处,犹记半竿斜照,一抹界疏林。
绝顶茅庵里,老衲正孤吟。 -
252.《己酉岁九月九日》 魏晋·陶渊明
靡靡秋已夕,凄凄风露交。
蔓草不复荣,园木空自凋。
清气澄余滓,杳然天界高。
哀蝉无留响,丛雁鸣云霄。 -
253.《九叹》 两汉·刘向
逢纷
伊伯庸之末胄兮,谅皇直之屈原。
云余肇祖于高阳兮,惟楚怀之婵连。
原生受命于贞节兮,鸿永路有嘉名。 -
254.《魏公子列传》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
是时范睢亡魏相秦,以怨魏齐故,秦兵围大梁,破魏华阳下军,走芒卯。
魏王及公子患之。 -
255.《信陵君窃符救赵》 两汉·司马迁
魏公子无忌者,魏昭王少子,而魏安釐王异母弟也。
昭王薨,安釐王即位,封公子为信陵君。
公子为人,仁而下士 ,士无贤不肖,皆谦而礼交之,不敢以其富贵骄士。
士以此方数千里争往归之,致食客三千。 -
256.《子虚赋》 两汉·司马相如
楚使子虚使于齐,王悉发车骑,与使者出田。
田罢,子虚过奼乌有先生,亡是公在焉。
坐定,乌有先生问曰:“今日田乐乎?”子虚曰:“乐。
”“获多乎?”曰:“少。 -
257.《上林赋》 两汉·司马相如
亡是公听然而笑曰:“楚则失矣,而齐亦未为得也。
夫使诸侯纳贡者,非为财币,所以述职也。
封疆画界者,非为守御,所以禁淫也。
今齐列为东藩,而外私肃慎,捐国逾限,越海而田,其于义固未可也。 -
258.《东都赋》 两汉·班固
东都主人喟然而叹曰:“痛乎风俗之移人也。
子实秦人,矜夸馆室,保界河山,信识昭、襄而知始皇矣,乌睹大汉之云为乎?夫大汉之开元也,奋布衣以登皇位,由数期而创万代,盖六籍所不能谈,前圣靡得言焉当此之时,功有横而当天,讨有逆而顺民。
故娄敬度势而献其说,萧公权宜而拓其制。
时岂泰而安之哉,计不得以已也。 -
259.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
260.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。