-
221.《勖曹生》 唐·卢鉟
桑扈交飞百舌忙,祖亭闻乐倍思乡。
尊前有恨惭卑宦,席上无憀爱艳妆。
莫为狂花迷眼界,须求真理定心王。
游蜂采掇何时已,只恐多言议短长。 -
222.《观北番谒庙》 唐·王卓
肃肃层城里,巍巍祖庙清。
圣恩覃布濩,异域献精诚。
冠盖分行列,戎夷变姓名。
礼终齐百拜,心洁尽忠贞。 -
223.《诗》 唐·拾得
诸佛留藏经,只为人难化。
不唯贤与愚,个个心构架。
造业大如山,岂解怀忧怕。
那肯细寻思,日夜怀奸诈。 -
224.《奉酬于中丞使君郡斋卧病见示一首》 唐·皎然
宿昔祖师教,了空无不可。
枯槁未死身,理心寄行坐。
仁公施春令,和风来泽我。
生成一草木,大道无负荷。 -
225.《妙喜寺达公禅斋寄李司直公孙、房都曹德裕…四十二韵》 唐·皎然
我祖传六经,精义思朝彻。
方舟颇周览,逸书亦备阅。
墨家伤刻薄,儒氏知优劣。
弱植庶可凋,苦心未尝辍。 -
226.《苕溪草堂自大历三年夏新营洎秋及春…四十三韵》 唐·皎然
万虑皆可遗,爱山情不易。
自从东溪住,始与人群隔。
应物非宿心,遗身是吾策。
先民崆峒子,沦景事金液。 -
227.《山居八咏》 唐·常达
身闲依祖寺,志僻性多慵。
少室遗真旨,层楼起暮钟。
啜茶思好水,对月数诸峰。
有问山中趣,庭前是古松。 -
228.《闻诵《法华经》歌》 唐·修雅
山色沈沈,松烟幂幂。
空林之下,盘陀之石。
石上有僧,结跏横膝。 -
229.《书匡山老僧庵》 唐·贯休
筼筜红实好鸟语,银髯瘦僧貌如祖。
香烟濛濛衣上聚,冥心缥缈入铁圄。
白麏作梦枕藤屦,东峰山媪贡瓜乳。 -
230.《送杨秀才》 唐·贯休
北山峨峨香拂拂,翠涨青奔势巉崒。
赤松君宅在其中,紫金为墙珠作室。
玻璃门外仙獓睡,幢节森森绛烟密。 -
231.《观怀素草书歌》 唐·贯休
张颠颠后颠非颠,直至怀素之颠始是颠。
师不谭经不说禅,筋力唯于草书朽。
颠狂却恐是神仙,有神助兮人莫及。 -
232.《寄宋使君》 唐·贯休
寺倚乌龙腹,窗中见碧棱。
空廊人画祖,古殿鹤窥灯。
风吼深松雪,炉寒一鼎冰。
唯应谢内史,知此道心澄。 -
233.《题师颖和尚院》 唐·贯休
师院清无敌,师心智不知。
腊高清眼细,闲甚白云卑。
煮茗然枫枿,泥墙札祖碑。
爱师终不及,谩住许多时。 -
234.《题师颖和尚院》 唐·贯休
师院清无敌,师心智不知。
腊高清眼细,闲甚白云卑。
煮茗然枫枿,泥墙札祖碑。
爱师终不及,谩住许多时。 -
235.《送智光禅伯》 唐·贯休
万事归一衲,曹溪初去寻。
从来相狎辈,尽不是知音。
乞食林花落,穿云翠巘深。
终希重一见,示我祖师心。 -
236.《送僧入石霜》 唐·贯休
举世只堪吁,空知与道俱。
论心齐至圣,对镜破凡夫。
业王如云合,头低似箭驱。
三清徒妄想,千载亦须臾。 -
237.《遇五天僧入五台五首》 唐·贯休
十万里到此,辛勤讵可论。
唯云吾上祖,见买给孤园。
一月行沙碛,三更到铁门。
白头乡思在,回首一销魂。 -
238.《渚宫莫问诗一十五首》 唐·齐己
莫问疏人事,王侯已任伊。
不妨随野性,还似在山时。
静入无声乐,狂抛正律诗。
自为仍自爱,清净里寻思。 -
239.《遇元上人》 唐·齐己
七泽过名山,相逢黄落残。
杉松开寺晚,泉月话心寒。
祖遍诸方礼,经曾几处看。
应怀出家院,紫阁近长安。 -
240.《闭门》 唐·齐己
外事休关念,灰心独闭门。
无人来问我,白日又黄昏。
灯集飞蛾影,窗销迸雪痕。
中心自明了,一句祖师言。