-
341.《哭赵州和尚二首》 唐·王镕
师离水动王侯,心印光潜麈尾收。
碧落雾霾松岭月,沧溟浪覆济人舟。
一灯乍灭波旬喜,双眼重昏道侣愁。
纵是了然云外客,每瞻瓶几泪还流。 -
342.《战兵山》 唐·许坚
石鼓高悬蕴大音,白云峰顶始铺金。
能来斯地鼓斯鼓,尽达曹溪圣祖心。 -
343.《临江仙·正已修行无怠堕》 元·王哲
正已修行无怠堕,推心上应天机。
内容整肃吐光辉。
灵真搜得莹,方可许瞻?。
谨谨授持专一守。
静中清里归依。
法恁条制不相违。
九玄并七祖,连汝共升飞。 -
344.《满庭芳 赠出家》 元·王处一
厌贵辞荣,甘贫慕道,谦和柔弱行藏。
通真内炼。
随步变清凉。
一点灵空顿晓,明显现、千古嘉祥。 -
345.《沁园春 玄旦日先君冀郡公作此示勉敬跋于后》 元·欧阳龙生
玄子来前,还忆汝,今朝初度时。
是吾家几世,书香阀阅,我翁畴昔,心地坦夷。
宅相伊何,泛红老子,汝母慈仁有儿。
如今恨,倚门人去,和胆为谁。 -
346.《沁园春 赠春谷清禅师》 元·李道纯
智断坚刚,奋心决烈,便透玄关。
把杀人手段,轻轾拈出,活人刀子,慢慢教看。
一剑当空,万缘俱扫,方信道瞿昙即老聃。
玄夙播,看春生寒谷,觌面慈颜。 -
347.《满庭芳·顿悟玄机》 元·高道宽
顿悟玄机,渐离尘境,双忘顿渐无为。
修真大道,了见本希夷。
戒律精持道德,做神仙、方外先知。
凭心地,三千功满,八百行无亏。 -
348.《沁园春 三教一理》 元·王*
道曰金丹,儒曰太极,释曰玄珠。
矧三教之道,本来同祖,心存至德,性悟真如。
阖*辟机关,抽添运用,返照回光复本初。
休分别,那些儿妙处,无字称呼。 -
349.《擬古》 宋·田锡
祢衡鹦鹉词,挥翰无停缀。
狂甚於接舆,才不容当世。
身居桴鼓下,心在云天际。
黄祖悁忿来,殒之如虎噬。 -
350.《赠天柱山昕禅老》 宋·释文兆
几年天柱居,韬光外浮世。
禅心混沌先,诗思云霞际。
山雪涤茶鐺,谿泉濯祖毳。
富德鄙利徒,贵道轻权势。 -
351.《庆历圣德颂》 宋·石介
于维庆历,三年三月。
皇帝龙兴,徐出闱闥。
晨坐太极,书开阊阖。
躬揽英贤,手锄奸枿。 -
352.《孝宗皇帝挽词五首》 宋·陈傅良
艺祖开皇极,何心畀后昆。
天将翊尧运,世复见汤孙。
武接规模在,仁追典则存。
煌煌宋宗社,永永配乾坤。 -
353.《即事》 宋·章甫
探报无虚日,淮东有捷音。
周王方北伐,蠢动敢南侵。
四海当多事,群公在一心。
祖宗功业盛,德泽结民深。 -
354.《杂兴》 宋·张镃
吴起弃骨肉,用释鲁君疑。
萧何买田宅,更要汉祖知。
结绳可息争,书契计已痴。
反覆者人心,周防良足悲。
曾参杀人谤,三至母信移。
君臣不易逢,终始贵难离。 -
355.《我质本瑚琏,宗庙供频蘩·一朝婴祸难,失身》 宋·韩希孟
宁当血刃死,不作衽席完。
汉上有王猛,江南无谢安。
长号赴洪水,激烈摧心肝。
宋夫有天下,坚正臣礼秉。 -
356.《练裙带诗》 宋·韩希孟
我质本瑚琏,宗庙供频蘩。
一朝婴祸难,失身戎马间。
宁当血刃死,不作衽席完。
汉上有王猛,江南无谢安。 -
357.《送僧归天甯万年禅院》 宋·安德裕
迹自青门远,田衣贲在躬。
旧房千峤外,归棹五湖东。
地力薑畦沃,年支芋盎充。
从支乃荣道,一与祖心同。 -
358.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
359.《和鹅湖三先生韵》 宋·蔡权
朱陆豪雄夙所钦,本仁祖义浑同心。
高明顿足先登岸,邃密为山渐到岑。
易简支离争诮切,禅关俗学互浮沉。
撑眉拿眼来葱岭,公论昭明在古今。 -
360.《赠画者徐琛》 宋·陈长方
我行江南江北山,真赏会心那可数。
独爱黄陵古庙前,四水粘天迷浦溆。
胸中历历着山川,有句如枝不容吐。
欲将写作无声诗,笔底愧非韦与许。