-
381.《颂古九首·柏树》 宋·释梵言
庭前柏树子,不是祖师心。
莫执一时见,便忘千古音。 -
382.《颂古》 宋·释慧空
庞公惭愧全无,马祖慈悲心大。
直饶吸尽西江,东山未向伊道。 -
383.《颂古九首》 宋·释了演
二祖无端向少林,庭前立雪到腰深。
直饶觅得心无有,未免全身被陆沉。 -
384.《颂古三十二首》 宋·释明辩
马祖非心非佛,直下更无窠窟。
今年树上胡桃,胜似去年柑橘。 -
385.《颂古四十五首》 宋·释如珙
洞水无缘会逆流,见他苦切故相酬。
西来祖意实无意,妄想狂心歇便休。 -
386.《偈五首》 宋·释善清
掩息茅堂这六冬,心忘境寂万缘空。
不知幻业从何起,依旧令教振祖风。 -
387.《辞顯禅师题壁》 宋·释善暹
不是无心继祖灯,道惭未厕岭南能。
三更月下离岩窦,眷眷无言恋碧层。 -
388.《偈二首》 宋·释思岳
二祖偿宿债,万法绝对待。
一心无碍,浮山有九带。
十方虚空圆陀陀,无量法门百杂碎。
若言其有,非内非外。 -
389.《颂古二十六首》 宋·释嗣宗
不是风旛不是心,祖师正眼只如今。
如今不识山河碍,识得如今海岳沉。 -
390.《与行肇师宿庐山栖贤寺》 宋·释惟凤
冰瀑寒侵室,围鑪静话长。
诗心全大雅,祖意会诸方。
磬断危杉月,灯残古塔霜。
无眠向遥夕,又约去衡阳。 -
391.《偈十二首》 宋·释文准
祖师阙棙子,幽隐罕人知。
不是悟心者,如何举向伊。 -
392.《偈颂六十七首》 宋·释原妙
归宗拭却眼睛,二祖安心断臂。
云门拶折一足,玄沙{上祝下土}破脚指。
遮一夥随搂搜汉,蚤知有遮船消息,免见血淋满地。 -
393.《悟空塔》 宋·释赞宁
浮图萧瑟入虚空,一聚全身罔像中。
传马祖心开佛印,识龙潜主示神通。
毫光委坠江楼月,道气馨香海岸风。
此地化缘才始尽,更於何处动魔宫。 -
394.《偈颂二百零五首》 宋·释正觉
万里西来坐少林,灯灯相续至如今。
泥牛斗里同归海,玉线联时妙契鍼。
未坠绵绵吾祖绪,不忘切切老婆心。
风前一弄无弦曲,会有丛林人赏音。 -
395.《偈三首》 宋·释子涓
伴我行千里,携君过万山。
未明心地印,难透祖师关。 -
396.《重修复古殿纪事》 宋·宋理宗
烈祖谋诒燕,冲人命绍龟。
禁严瞻复古,缔创想当时。
凤纪因多历,翚飞欲寝隳。
端居常念此,凉德恐羞之。 -
397.《瑞不为祥》 宋·宋理宗
初是烈祖开炎图,华夷一统同车书。
人心爱戴无远迩,亲传圣像绘成都。
成都赤子尊君父,大廷重光奉祠宇。
殿旁一木久已枯,俄发三芽当夏五。 -
398.《赠大仰齐禅师》 宋·王云
大仰古名刹,师居二纪中。
本无一法说,须信万缘空。
体与大虚合,心将诸祖同。
唐来三百栽,不附释迦风。 -
399.《淳熙内禅颂》 宋·王子俊
太初冥冥,孰究孰营。
羲仪图之,靡丽於成。
有圣惟勋,疏之瀹之。
斧其不条,而荒度之。 -
400.《皇太后回銮颂》 宋·吴粟
於皇睿明,运符中兴。
绵宇肃清,乾夷坤宁。
孝思兢兢,交三圣灵。
惟我文母,远征朔土。