-
1.《桃源忆故人》 宋·陆游
然如世外。
予留七十日,被命参成都戎幕而去。
临行徙倚竟日作桃源忆故人一首
斜阳寂历柴门闭。 -
2.《桃源忆故人·园林万木凋零尽》 宋·无名氏
园林万木凋零尽。
惟是寒梅香喷。
不许雪霜欺损。
迥有天然性。
南枝渐吐红苞嫩。
冠绝夭桃繁杏。
不记故人音信。
对景成离恨。 -
3.《春日闲居忆江南旧业》 唐·崔涂
杜门朝复夕,岂是解谋身。
梦不离泉石,林唯称隐沦。
渐谙浮世事,转忆故山春。
南国水风暖,又应生白蘋. -
4.《沁园春 忆故人》 元·王结
盖世英雄,谷口躬耕,商山采芝。
甚野情自爱,山林枯槁,癯儒那有,廓庙英姿。
落魄狂游,故人不见,蔼蔼停云酒一卮。
青山外,渺无穷烟水,两地相思。 -
5.《忆故居》 现代·陈寅恪
渺渺钟声出远方,依依林影万鸦藏。
一生负气成今日,四海无人对夕阳。
破碎山河迎胜利,残馀岁月送凄凉。
松门松菊何年梦,且认他乡作故乡。 -
6.《角招 故园旧有老梅数树,自庚午至庚辰,十》 元·邵亨贞
年来惟起步月前村之欢。
辛巳正月二十四日,曹云翁以红萼一权见予,风度绝韵,旧感横生,念之不置,因缀此阕为解,并以谢翁焉梦云杳。
东风外,画阑倚遍寒峭。
小梅春正好。 -
7.《角招 故园旧有老梅数树,自庚午至庚辰,十》 元·邵亨贞
年来惟起步月前村之欢。
辛巳正月二十四日,曹云翁以红萼一权见予,风度绝韵,旧感横生,念之不置,因缀此阕为解,并以谢翁焉梦云杳。
东风外,画阑倚遍寒峭。
小梅春正好。 -
8.《送常十九归嵩少故林》 唐·刘长卿
迢迢此恨杳无涯,楚泽嵩丘千里赊。
歧路别时惊一叶,云林归处忆三花。
秋天苍翠寒飞雁,古堞萧条晚噪鸦。
他日山中逢胜事,桃源洞里几人家。 -
9.《送金可纪归新罗》 唐·章孝标
登唐科第语唐音,望日初生忆故林。
鲛室夜眠阴火冷,蜃楼朝泊晓霞深。
风高一叶飞鱼背,潮净三山出海心。
想把文章合夷乐,蟠桃花里醉人参。 -
10.《残春连雨中偶作怀故人》 唐·齐己
南邻阻杖藜,屐齿绕床泥。
漠漠门长掩,迟迟日又西。
不知何兴味,更有好诗题。
还忆东林否,行苔傍虎溪。 -
11.《桃源忆故人》 宋·王之道
不知春色归何处。
但见茂林芳树。
庭巷落花如雨。
斗乱穿窗户。
晚行溪上东风住。
荷点青钱无数。
蛱蝶飞来还去。
错认花间路。 -
12.《桃源忆故人》 宋·马子严
几年闲作园林主。
未向梅花著语。
雪后又开半树。
风递幽香去。
断魂不为花间女。
枝上青禽□诉。
我是西湖处士。
长恨芳时误。 -
13.《桃源忆故人》 宋·马子严
几年闲作园林主。
未向梅花著语。
雪后又开半树。
风递幽香去。
断魂不为花间女。
枝上青禽□诉。
我是西湖处士。
长恨芳时误。 -
14.《送童太守入桂林》 明·李濂
绯袍金绶紫微臣,郡国如何借寇频。
停鹢北堂还彩服,画熊南国又朱轮。
晴逾梧岭随征雁,秋渡潇湘忆故人。
自愧素餐淹岁月,羡君随处布阳春。 -
15.《秋日忆次张弟》 宋·郭知虔
秋风吹落叶,独客异乡心。
生计怜吾拙,穷愁念汝深。
面经三载隔,老惜二毛侵。
飘泊南飞雁,何时返故林。 -
16.《早秋客舍忆故山》 明·王醇
何处非如寄,一山安足云。
秋来倚林阁,日看度江云。
客况层苔老,疑心杂响闻。
遥知溪墅月,坐少一人分。 -
17.《衡阳写怀简王景大赵俊卿》 宋·戴复古
梦觉他乡枕,寒生半夜衾。
客程湖外远,秋意雨中深。
老马寻归路,羁鸦忆故林。
家书连数纸,难写此时心。 -
18.《行旅》 宋·郑獬
卷衣上马去駸駸,檐雨飘零楚客心。
归路渐惊红叶老,旧山已落白云深。
庄鹏聊欲辞沧海,越鸟终须忆故林。
初启松阡青未合,岭头一望一沾襟。 -
19.《庄鹍辞海》 宋·郑獬
归路渐惊红叶老,旧山已落白云深。
庄鹍聊欲辞沧海,越鸟终须忆故林。 -
20.《和李少卿》 宋·李新
疏雨轻烟忆故林,一生难惬子由心。
未须迳化陂龙去,留作甘棠异日阴。