-
1.《秋晚杂书三十首》 宋·方回
有金当报恩,有剑勿报雠。
忘雠不过辱,忘恩禽兽俦。
雏乌哺其母,豺獭知献羞。
岂伊具有面,曾不畜产侔。 -
2.《劝孝》 宋·赵与泌
三复蓼莪思二亲,亲恩天地无比伦。
生我鞠我长育我,出入腹我何艰辛。
为人这子欲报德,吴天于我心罔极。
顺承犹恐莫酬恩,况敢忘恩为悖逆。 -
3.《杂曲歌辞·昔昔盐·惊魂同夜鹊》 唐·赵嘏
万里无人见,众情难与论。
思君常入梦,同鹊屡惊魂。
孤寝红罗帐,双啼玉箸痕。
妾心甘自保,岂复暂忘恩。 -
4.《昔昔盐二十首·惊魂同夜鹊》 唐·赵嘏
万里无人见,众情难与论。
思君常入梦,同鹊屡惊魂。
孤寝红罗帐,双啼玉箸痕。
妾心甘自保,岂复暂忘恩。 -
5.《观冬设上东川杨尚书》 唐·贾岛
匏革奏冬非独乐,军城未晓启重门。
何时却入三台贵,此日空知八座尊。
罗绮舞中收雨点,貔貅阃外卷云根。
逐迁属吏随宾列,拨棹扁舟不忘恩。 -
6.《河中献捷》 唐·张随
叛将忘恩久,王师不战通。
凯歌千里内,喜气二仪中。
寇尽条山下,兵回汉苑东。
将军初执讯,明主欲论功。
落日烟尘静,寒郊壁垒空。
苍生幸无事,自此乐尧风。 -
7.《夏日金陵制幕即事》 宋·王同祖
五更三点造辕门,了却文书日欲昏。
出入戴星吾岂禅,要须一饭不忘恩。 -
8.《莫养虎》 宋·彭子翔
莫养虎,饱则喜子饥则怒。
莫养鹰,饥则附人饱飏去。
鹰去但忘恩,虎怒将为冤。
不如团饭养鸡狗,狗能吠盗鸡戒晓。
世事反覆不可□,狗或反噬鸡乱啼。 -
9.《颂古一○一首》 宋·释子淳
家山归到莫因循,竭力寅昏奉二亲。
机尽功忘恩义断,便成不孝阐提人。 -
10.《建他解归诗复徐意一二首》 宋·李昴英
吏擎双印出,便觉此身轻。
物我忘恩怨,渔樵寄姓名。
笛声黄犊背,诗兴白鸥盟。
故旧休相讶,无书到帝城。 -
11.《万年春 宁解元许却庵门以词督之》 元·马钰
谭马丘刘,专专卓个庵儿住。
修行处。
未知门户。
有个先生许。
翘俟嘉音,万里垂青顾。
如无误。
决登云路。
岂敢忘恩府。 -
12.《秀亭秋怀十五首》 宋·方回
一针落大海,万古无还期。
纖纖刺绣女,断肠终尔思。
物重干将去,心愿精卫为。
邻妪适有此,殷勤来献之。
铦锋贯彩缕,缝纫实所宜。
匪妾旧时物,怆然双泪垂。
如何大丈夫,忘恩忽如遗。 -
13.《彬监寺争田》 宋·释法薰
衲僧公验既分明,祖父田园尽力争。
他日水云同一饱,几人放筋便忘恩。 -
14.《禅人写师真请赞》 宋·释慧远
面目可憎,语言无味。
放箸忘恩,停杯断义。
参得些儿小玉禅,几回卖弄帝王前。
圆悟室中遭毒手,为人挥起迸心拳。 -
15.《枯树谣》 宋·释文珦
高木引修藤,藤束树身死。
慎莫进小人,终当负君子。
君子思报德,小人易忘恩。
所与苟非类,反为祸之元。
诚能远小人,终身乃无患,世莫轻斯言,亦足以为谏。 -
16.《颂古一百首》 宋·释智愚
昔年曾扣睦州关,负义忘恩当等闲。
见说吴音俱变尽,语言浑似广南蛮。 -
17.《经乱离后天恩流夜郎忆旧游书怀赠江夏韦太守良宰》 唐·李白
天上白玉京,十二楼五城。
仙人抚我顶,结发受长生。
误逐世间乐,颇穷理乱情。
九十六圣君,浮云挂空名。 -
18.《晚游慈恩寺》 唐·刘得仁
寺去幽居近,每来因采薇。
伴僧行不困,临水语忘归。
磬动青林晚,人惊白鹭飞。
堪嗟浮俗事,皆与道相违。 -
19.《感皇恩》 宋·李纲
九日菊花迟,茱萸却早。
嫩蕊浓香自妍好。
一簪华发,只恐西风吹帽。
细看还遍插,人忘老。
千古此时,清欢多少。
铁马台空但荒草。
旅愁如海,须把金尊销了。
暮天秋影碧,云如扫。 -
20.《感皇恩(读庄子闻朱晦庵即世)》 宋·辛弃疾
案上数编书,非庄即老。
曾说忘言始知道。
万言千句,自不能忘堪笑。
朝来梅雨霁,青青好。
一壑一丘,轻衫短帽。
白发多时故人少。
子云何在,应有玄经□草。
江河流日夜,何时了。