-
1.《子由自南都来陈三日而别》 宋·苏轼
夫子自逐客,尚能哀楚囚。
奔驰二百里,径来宽我忧。
相逢知有得,道眼清不流。
别来未一年,落尽骄气浮。 -
2.《秋思》 宋·陆游
诗人本自易悲伤,何况身更忧患场。
乌鹊成桥秋又到,梧桐滴雨夜初凉。
江南江北堠双只,灯暗灯明更短长。
安得平生会心侣,一尊相属戏年光? -
3.《读王摩诘诗爱其散发晚未簪道书行尚把之句因》 宋·陆游
万金筑华堂,千金教新音,不知忧患场,著脚日愈深。
今人喜议古,後亦将议今,使汝有子孙,闻之亦何心?邓通擅铜山,死日无一簪,未死汝勿喜,五溪多毒淫。 -
4.《题张安道乐全堂》 宋·苏辙
天命无不全,人事每自伤。
譬如摩尼珠,宛转有余光。
藻饰不能加,尘垢岂有亡。
世人未尝识,姑射手自将。 -
5.《和陶渊明二十首》 宋·陈造
作计忧患场,贤圣颇中之。
淮乡酒价贱,希复独醒时。
齿发变今昔,抚己万负兹。
清坐挹饮客,辞费未免疑。
客欢我怡然,此戒何妨持。 -
6.《夜坐看月》 宋·杨冠卿
春夏季孟间,草木蔽山骨。
青苍霭芳华,烟霏相出没。
适从忧患场,观化超理窟。
无心岫间云,有定水中月。
我方意如如,谁尚书咄咄。 -
7.《赠吴郡》 宋·程公许
终南径甚捷,结茆邻帝乡。
朝为谷口翁,莫为省中郎。
先生独何事,寄傲临沧浪。
才高世莫染,德薰名自香。 -
8.《郊陶潜体诗十六首》 唐·白居易
不动者厚地,不息者高天。
无穷者日月,长在者山川。
松柏与龟鹤,其寿皆千年。
嗟嗟群物中,而人独不然。 -
9.《水调歌头》 宋·关注
吾乡陆永仲,博学高才。
自其少时,有声场屋,今栖自鹿洞下,绝荤酒,屏世事,自放尘埃之外。
行将六十,而有婴儿之色,非得道者能如是乎。
凤舞龙蟠处,玉室与金堂。 -
10.《浩歌》 唐·权德舆
杖策出蓬荜,浩歌秋兴长。
北风吹荷衣,萧飒景气凉。
通逵抵山郭,里巷连湖光。
孤云净远峰,绿水溢芳塘。