-
1.《和潘接伴韵》 宋·虞俦
久矣闻名忻识面,哦诗一字果何难。
笔端风月窥天巧,句里冰霜饱岁寒。
自昔登坛须老将,只今握节愧粗官。
相逢忽有新篇赠,病眼摩挲得细看。 -
2.《送莫少虚赴省试》 宋·郭印
莫君江南佳公子,才华秀拔春兰馥。
少年意气壮虹霓,豪迈不入时人目。
酒量逡巡百盏空,诗锋顷刻千毫秃。
我从识面已忻慕,每恨往还心未熟。 -
3.《治安疏》 明·海瑞
户部云南清吏司主事臣海瑞谨奏;为直言天下第一事,以正君道、明臣职,求万世治安事:君者,天下臣民万物之主也。
惟其为天下臣民万物之主,责任至重。
凡民生利病,一有所不宜,将有所不称其任。
是故事君之道宜无不备,而以其责寄臣工,使之尽言焉。 -
4.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
5.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
6.《十二时歌》 宋·释印肃
食时辰,金牛作舞笑忻忻。
漆桶漆桶吃来□,参方谁识老婆心。
佛祖意,只如今,且无自己及他人。
雪峰指作一面镜,轮劫猕猴佩苦辛。 -
7.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
8.《用彦平韵赋石外舅短项翁》 宋·耿镃
人生何地逃奇耦,白发转头成宿莽。
百年同尽草一丘,谁见乘槎上牛斗。
不如醉倒三万场。
何必龙山岁重九。 -
9.《送丁子昭左司湖南运副》 宋·李流谦
昔年九转金精荧,鸾幢鹄节飞青冥。
偶同鸡犬舐残粒,至今未脱尘中尘。
平生不识紫芝面,邂逅天涯忻一见。
安有斯人可弃捐,置身只合金銮殿。