-
1.《千秋岁(小雨达旦,东斋独宿不能寐,有怀松江旧游)》 宋·叶梦得
雨声萧瑟,初到梧桐响。
人不寐,秋声爽。
低檐灯暗淡,画幕风来往。
谁共赏。 -
2.《冬日淮上怀了能》 明·筠隐遂
冻断黄河与月河,行人马上带冰过。
惟君生得梅花骨,独占江南暖日多。 -
3.《连日扶病领客殆不能支枕上怀故山偶成》 宋·陆游
已强迂疏假印章,更扶衰病主杯觞。
功名已判初心负,豪侠都无故态狂。
静觉此身犹外物,嬾思与世永相忘。
清泉白石生来事,曲几明窗味最长。 -
4.《连雨不能出有怀同年陈国佐》 宋·陈与义
雨师风伯不吾谋,漠漠穷阴断送秋。
欲过苏端泥浩荡,定知高凤麦漂流。
檐前甘菊已无益,阶下决明还可忧。
安得如鸿六尺马,暂时相对说新愁。 -
5.《能怀天下心》 宋·邵雍
能怀天下心,肯了人间事。
岂止求于今,求古亦未易。 -
6.《暮秋书齐述怀寄守能师》 宋·释智圆
杜门无俗交,尘事任浩浩。
空斋学佛外,六经恣论讨。
仁义志不移,贫病谁相恼。
天命唯我乐,百神非吾祷。 -
7.《秋雨未已客怀不佳夜诵少陵遣兴诗至生涯能几》 宋·章甫
日月无停轮,岁律今峥嵘。
夜长客无睡,打窗秋雨鸣。
早寒逼衾裯,儿女声吚嘤。
令人愧老庞,团栾话平生。 -
8.《秋雨未已客怀不佳夜诵少陵遣兴诗至生涯能几》 宋·章甫
借屋与僧邻,局促仅如蜗。
悲秋怀抱恶,头绪如乱麻。
老来怕读书,隙风灯影斜。
感时思弟妹,衰泪落天涯。 -
9.《秋雨未已客怀不佳夜诵少陵遣兴诗至生涯能几》 宋·章甫
饥寒傍入门,面目自可憎。
为善得长贫,天理疑难凭。
狂谈取富贵,易若阶而升。
吾实畏鬼神,勿谓吾无能。 -
10.《秋雨未已客怀不佳夜诵少陵遣兴诗至生涯能几》 宋·章甫
愁阴错昏晓,北风振葭苇。
关塞来悲鸿,战场多哭鬼。
人生真幻戏,归尽同蝼螘。
贪夫患得失,违者今无几。