-
161.《画鹘行(一作画雕)》 唐·杜甫
高堂见生鹘,飒爽动秋骨。
初惊无拘挛,何得立突兀。
乃知画师妙,功刮造化窟。
写作神骏姿,充君眼中物。 -
162.《八哀诗·赠秘书监江夏李公邕》 唐·杜甫
长啸宇宙间,高才日陵替。
古人不可见,前辈复谁继。
忆昔李公存,词林有根柢。
声华当健笔,洒落富清制。 -
163.《哭台州郑司户苏少监》 唐·杜甫
故旧谁怜我,平生郑与苏。
存亡不重见,丧乱独前途。
豪俊何人在,文章扫地无。
羁游万里阔,凶问一年俱。 -
164.《奉和中书常舍人晚秋集贤院即事寄徐薛二侍御》 唐·钱起
文星垂太虚,辞伯综群书。
彩笔下鸳掖,褒衣来石渠。
典坟探奥旨,造化睹权舆。
述圣鲁宣父,通经汉仲舒。 -
165.《二风诗·乱风诗五篇·至惑》 唐·元结
(古有惑王,用奸臣以虐外,宠妖女以乱内,内外用乱,至于崩亡,故为《至惑》之诗二章六韵二十句)
贤圣为上兮,必俭约戒身,鉴察化人,所以保福也。
如何不思,荒恣是为?上下隔塞,人神怨奰; -
166.《演兴四首·讼木魅》 唐·元结
登高峰兮俯幽谷,心悴悴兮念群木。
见樗栲兮相阴覆,怜梫榕兮不丰茂;见榛梗之森梢,闵枞橎兮合蠹。
槢桡桡兮未坚,椲桹桹兮可屈。 -
167.《演兴四首·闵岭中》 唐·元结
□群山以延想,吾独闵乎岭中。
彼岭中兮何有,有天含之玉峰。
殊閟绝之极颠,上闻产乎翠茸。 -
168.《二风诗·乱风诗五篇·至惑》 唐·元结
(古有惑王,用奸臣以虐外,宠妖女以乱内,内外用乱,至于崩亡,故为《至惑》之诗二章六韵二十句)
贤圣为上兮,必俭约戒身,鉴察化人,所以保福也。
如何不思,荒恣是为?上下隔塞,人神怨奰; -
169.《演兴四首·讼木魅》 唐·元结
登高峰兮俯幽谷,心悴悴兮念群木。
见樗栲兮相阴覆,怜梫榕兮不丰茂;见榛梗之森梢,闵枞橎兮合蠹。
槢桡桡兮未坚,椲桹桹兮可屈。 -
170.《演兴四首·闵岭中》 唐·元结
□群山以延想,吾独闵乎岭中。
彼岭中兮何有,有天含之玉峰。
殊閟绝之极颠,上闻产乎翠茸。 -
171.《自东都还濠州,奉酬王八谏议见赠》 唐·独孤及
关西仕时俱稚容,彪彪之鬓始相逢。
天地变化县城改,独有故人交态在。
不言会合迹未并,犹以岁寒心相待。 -
172.《初去郡斋书怀(一作初去郡书情)》 唐·薛据
肃徒辞汝颍,怀古独凄然。
尚想文王化,犹思巢父贤。
时移多谗巧,大道竟谁传。
况是疾风起,悠悠旌旆悬。 -
173.《上古之什补亡训传十三章·十月之郊一章》 唐·顾况
(十月之郊,造公室也。
君子居公室,当思布德行化焉。
)
十月之郊,群木肇生。 -
174.《秋幕中夜独坐迟明因陪…谒上公因书即事兼呈同院诸公》 唐·卢纶
风凄露泫然,明月在山巅。
独倚古庭树,仰看深夜天。
叶翻萤不定,虫思草无边。
南舍机杼发,东方云景鲜。 -
175.《空洞歌》 唐·张志和
无自而然,自然之元;无造而化,造化之端。
廓然悫然,其形团圞.反尔之视,绝尔之思,可以观。 -
176.《步虚词十九首》 唐·韦渠牟
玉简真人降,金书道箓通。
烟霞方蔽日,云雨已生风。
四极威仪异,三天使命同。
那将人世恋,不去上清宫。 -
177.《春晓闻莺》 唐·武元衡
寥寥兰台晓梦惊,绿林残月思孤莺。
犹疑蜀魄千年恨,化作冤禽万啭声。 -
178.《奉和圣制重阳日中外同欢以诗言志因示百僚》 唐·权德舆
玉醴宴嘉节,拜恩欢有馀。
煌煌菊花秀,馥馥萸房舒。
白露秋稼熟,清风天籁虚。
和声度箫韶,瑞气深储胥。
百辟皆醉止,万方今宴如。
宸衷在化成,藻思焕琼琚。
微臣徒窃抃,岂足歌唐虞。 -
179.《奉和圣制中和节赐百官宴集因示所怀》 唐·权德舆
万方庆嘉节,宴喜皇泽均。
晓开蓂叶初,景丽星鸟春。
藻思贞百度,著明并三辰。
物情舒在阳,时令弘至仁。
衢酒和乐被,薰弦声曲新。
赓歌武弁侧,永荷玄化醇。 -
180.《奉和圣制重阳日中外同欢以诗言志因示百僚》 唐·权德舆
玉醴宴嘉节,拜恩欢有馀。
煌煌菊花秀,馥馥萸房舒。
白露秋稼熟,清风天籁虚。
和声度箫韶,瑞气深储胥。
百辟皆醉止,万方今宴如。
宸衷在化成,藻思焕琼琚。
微臣徒窃抃,岂足歌唐虞。