-
41.《段太尉逸事状》 唐·柳宗元
太尉始为泾州刺史时,汾阳王以副元帅居蒲。
王子晞为尚书,领行营节度使,寓军邠州,纵士卒无赖。
邠人偷嗜暴恶者,卒以货窜名军伍中,则肆志,吏不得问。
日群行丐取于市,不嗛,辄奋击折人手足,椎釜鬲瓮盎盈道上,袒臂徐去,至撞杀孕妇人。 -
42.《论贵粟疏》 两汉·晁错
圣王在上,而民不冻饥者,非能耕而食之,织而衣之也,为开其资财之道也。
故尧、禹有九年之水,汤有七年之旱,而国亡捐瘠者,以畜积多而备先具也。
今海内为一,土地人民之众不避汤、禹,加以亡天灾数年之水旱,而畜积未及者,何也?地有遗利,民有余力,生谷之土未尽垦,山泽之利未尽出也,游食之民未尽归农也。
民贫,则奸邪生。 -
43.《霍光传(节选)》 两汉·班固
霍光,字子孟,票骑将军去病弟也。
父中孺,河东平阳人也,以县吏给事平阳侯家,与侍者卫少儿私通而生去病。
中孺吏毕归家,娶妇生光,因绝不相闻。
久之,少儿女弟子夫得幸于武帝,立为皇后,去病以皇后姊子贵幸。 -
44.《论积贮疏》 两汉·贾谊
管子曰:“仓廪实而知礼节。
”民不足而可治者,自古及今,未之尝闻。
古之人曰:“一夫不耕,或受之饥;一女不织,或受之寒。
” 生之有时,而用之亡度,则物力必屈。 -
45.《东京赋》 两汉·张衡
安处先生于是似不能言,怃然有间,乃莞尔而笑曰:“若客所谓,末学肤受,贵耳而贱目者也!苟有胸而无心,不能节之以礼,宜其陋今而荣古矣!由余以西戎孤臣,而悝缪公于宫室,如之何其以温故知新,研覈是非,近于此惑?”“周姬之末,不能厥政,政用多僻。
始于宫邻,卒于金虎。
嬴氏搏翼,择肉西邑。
是时也,七雄并争,竞相高以奢丽。 -
46.《训俭示康》 宋·司马光
吾本寒家,世以清白相承。
吾性不喜华靡,自为乳儿,长者加以金银华美之服,辄羞赧弃去之。
二十忝科名,闻喜宴独不戴花。
同年曰:“君赐不可违也。 -
47.《遇南厢园叟感赋八十韵》 清·吴伟业
寒潮冲废垒,火云烧赤冈。
四月到金陵,十日行大航。
平生游宦地,踪迹都遗忘。
道遇一园叟,问我来何方。 -
48.《题耕织图二十四首奉懿旨撰》 元·赵孟頫
一日不力作,一日食不足。
惨淡岁云莫,风雪入破屋。
老农气力衰,伛偻腰背曲。
索綯民事急,昼夜互相续。 -
49.《寿汤吏部》 宋·叶巽斋
朔风烈烈吹繁霜,天地闭塞阳气藏。
玄冥恣横生育息,万类郁结无辉光。
东皇爱物怜下土,斡旋造化回机杼。
新阳用事阴类消,爱命崧高降申甫。 -
50.《早稼》 清·邢昉
秋阴满一川,刈获在渔船。
及此为农日,空知惜老年。
水村连白鸟,溪屋覆青烟。
日暮闻舂急,生涯亦可怜。 -
51.《木皮散人鼓词》 清·贾凫西
释闷怀,破岑寂,只照着热闹处说来。
十字街坊,几下捶皮千古快;
八仙桌上,一声醒木万人惊。
凿破混沌作两间, -
52.《田父吟》 宋·方逢辰
清溪眇如斗大吧,万山壁立土硗瘠。
百分地无一分田,九十九分如剑脊。
一亩之地高复低,节节级级如横梯。
畈心一畦可一亩,边旁一亩分数畦。 -
53.《杂诗》 宋·李复
先王急民事,分吏察垅亩。
田荒宅无毛,置法责粟布。
壤壤一岁勤,暴暴三年聚。
农政久不修,几家有禾黍。 -
54.《喜雨望巴罗二山》 宋·罗点
叔元不冠椎两髽,萦青绾绿如堆鸦。
{上髟下监}鬖远望毛发古,日日惟闻餐暮霞。
吾家公远更清绝,带眼不穿衣不结。
好风吹袂任飘摇,夜夜惟闻弄明月。 -
55.《田家》 宋·罗南山
逐壮鸡飞过短墙,茅柴烧尽满林霜。
酿成社酒家家醉,炊得新粳处处香。
牵犊负犁朝种麦,开渠引水晚浇桑。
老农不管催租急,未夜烘衣先上床。 -
56.《成都遨乐诗二十一首·八日太慈寺前区市》 宋·田况
蜀虽云乐土,民勤过四方。
寸壤不容隙,仅能充岁粮,间或容墮孏,曷能备凶痒。
所以农桑具,市易时相望。
野氓集广鄽,众贾趋宝坊。
惇本诚急务,戒其靡愆常。
兹会良足喜,后贤勿忽忘。 -
57.《代胡仓过圣德惠民诗一首》 宋·王阮
平楚皆膏壤,成汤忽旱年。
人知圣虑切,恩遣使臣宣。
乙犯饥荒后,长沙富庶全。
纪年四十载,斗米二三钱。 -
58.《谷》 宋·赵孟淳
农夫怨,农夫怨,此怨非是怨年荒,此怨翻因年谷贱。
终年辛苦不少懈,及到秋成拟偿债。
谁知斛粟不百钱,利尚不偿本仍在。 -
59.《夜过梁山泺》 明·胡翰
日落梁山西,遥望寿张邑。
洮河带泺水,百里无原隰。
葭菼参差交,舟楫窅窈入。
划若厚土裂,中含元气湿。 -
60.《观鱼梁》 明·康海
直西湋川水,水暖有鱼游。
僮仆值农隙,揭梁湋川头。
压石作深溜,刺目避湔流。
欲辞饵钩急,反为曲薄留。
愿为梁上死,不作饵中收。
梁上死何惜,所畏饵中羞。